2014 Freiburg Haarlem

VAN DONON TOT LEERDAM

VERSLAG FIETSTOCHT DOOR 5 LANDEN TUSSEN FREIBURG EN HAARLEM DD. 11 AUGUSTUS EN 20 AUGUSTUS 2014

Maandag 11 augustus

We staan al om 7.20 uur op het station om de trein naar Den Haag te nemen. Een vreemde verbinding, maar dat heeft te maken met verbouwingen op station Utrecht. We reizen via Dordrecht, Eindhoven en Venlo waar we op een lokale trein stappen naar Düsseldorf. Dan Mannheim en met kleine treintjes naar Freiburg. Een hele zit, maar met e-readers, spelletjes, krentenbollen enz. is het te doen. We moeten meerdere keren overstappen, maar halen alle aansluitingen. Deels omdat de jongens hun fiets gewoon over de trappen tillen en mij helpen. Ik heb de zwaarste fiets en bagage blijkt.  Om 19 uur komen we aan op station Freiburg. Er is een open spoorbrug waar we op uit komen en het kost even tijd ons te oriënteren. We worden aangesproken door een man die ons de weg wijst naar een supermarkt, want we willen nog een een biertje kopen en iets voor toe. Dan op zoek naar de camping die in een smal dal ligt ten oosten van het centrum. Heerlijk om na een dag zitten even te bewegen. De camping staat helemaal vol en de receptionist kijkt me moeilijk aan als ik om een plek vraag. Ze loopt met me mee naar een soort achtertuin van het receptiegebouw  waar meerdere kleine tenten staan. Of we akkoord gaan met dit plekje. Ik zeg ja en probeer iets van de prijs van dertig euro af te krijgen, maar dat lukt niet. We zetten de tent op en

koken een maaltje. Het is al snel donker en we zoeken een tafel met stoelen in een soort overdekte huiskamer naast het toiletgebouw waar we thee drinken en Wouter speelt met de jonge poes die er rond loopt. Kampeerders van verschillende nationaliteiten maken er hun eten, laden hun mobiel op of eten een salade met elkaar. Het geeft een prettige sfeer om zo in de ruimte te vertoeven. Daarna de tent uitproberen met drie grote mannenlijven.

FIETSDAG 1: FREIBURG-BESSEMBURG

We staan te laat op (8.30 u) , maar dat beseffen we pas aan het eind van de dag. Bijna alle tentkampeerders zijn bezig met opbreken. Er zitten fietsers bij, maar ook mensen die de auto inladen. We willen eerst de stad bezoeken en daarna de GPS-route gaan naar Colmar.

We nemen het fietspad de stad in met als naam F1. Deze gaat parallel aan de rivier behoorlijk stijl naar beneden, zodat we het centrum een brug te ver rijden. Onderweg zien we een zelf geknutseld onderkomen van zwervers  onder een brug en een smalle doorgang eveneens onder een brug die door één fietser tegelijk genomen kan worden. De Nederlandse fietsersbond zou dit nooit toegestaan hebben, want als een of andere fietser/student dronken rondrijdt of zijn tegenligger niet ziet dan gebeuren er echt ongelukken. In de winkelstraat is een verbouwing aan de gang en we zoeken naar wat de kern van de stad zou kunnen zijn. Op een plein zien we mensen koffie drinken en dat inspireert. Daarna rijden we met een fietsbrug over het spoor en rijden de stad uit naar het westen. Zo komen we in een druivengebied terecht dat wat hoger ligt dan de omgeving. We

stoppen bij een uitzichtpunt en kijken uit over het Rijndal en we zien voor ons de heuvels van de Vogezen liggen. Het doel van onze dag. Na een scherpe afdaling rijden we het plaatsje Breisach am Rhein in. Boven op een klif ligt een kerk en we gaan even boven kijken om te genieten van het uitzicht. Daarna eten we een broodje bij een picknick tafel aan de Rijn en kletsen met een vrouw en een man uit de buurt van Colmar die een fietstocht maakt. Hij verteld ons over de geschiedenis van de Elzas en dat het hem niet uitmaakt of hij Duits of Frans inwoner is. De track die ik heb gemaakt gaat - tegen mijn  zin- langs de grote weg en we zoeken een alternatief om bij

Colmar te komen. We komen bij Sundhofen langs een riviertje en volgen deze op een onverhard pad. Zo zijn we snel bij de stad Colmar. Hoewel ik hier al een keer met de kinderen geweest ben herken ik ik niets  meer. We eten een appel op een pleintje en luisteren naar een zigeunertrio die muziek van Piazolla speelt. Dan gaan we op zoek naar de Decathlon, omdat zij uitverkoop hebben en Daan nog geen goede fietsonderbroek heeft. 
Dan kan deel twee van de dag beginnen. We rijden kilometers door een wijngebied. Onderweg even buiten Colmar zitten 3 zwarte vrouwen op een kampeerstoeltje zich te prostitueren of hoe zeg je dat. Voor we door hebben wat er aan de hand is zijn we er al voorbij. Bij het plaatsje Chatenois doen we wat boodschappen. We weten niet goed of er in de heuveldorpjes die er aan komen winkels zijn. Het is een kleine COOP

met alleen de basisboodschappen. De klim die volgt is niet echt zwaar, maar de jongens gaan makkelijker naar boven dan ik, maar ik heb dan ook keukenspullen, tent en gereedschap. In het dorp zijn meerdere winkels open, dus onze zorg was voor niets, maar dat geeft niet. Planning van voedselinkoop en voorraad is niet onbelangrijk als je zo fysiek op pad bent. De camping is vrij toeristisch met veel Nederlanders. Op ons veldje aan het uiteinde van de camping staat echter een Engelse en een Franse familie. We lenen wat zout bij de Engelsen en kletsen wat. We zijn passanten en dat maakt dat je niet zo veel contact met anderen maakt. Bovendien hebben we de tijd nodig voor douchen en koken. 
We koelen onze biertjes in de beek en eten dan ons eten op. Jammer genoeg is er geen bank dus we doen het met op de grond zitten en een boomstronk.
Het is vandaag mooi weer geweest en echt veel klimmen hebben we niet gedaan. Wel is 107 km meer dan de 80 km die ik voorzien had. Deels komt dit door het rondje door de stad Colmar en het bezoekje aan de Decathlon. W. rijdt zo makkelijk dat we besluiten dan hij morgen bij de grote klim de tent achter op krijgt. We zitten 6 uur op de fets en rijden gemiddeld 18 km per uur. Het was mede door het mooie weer een leuke fietsdag met een mix van mooie

landschappen, cultuur en gekkigheid. Het bezoeken van twee stadjes kostte wel tijd. Een leerpunt voor de volgende keer. 
Het is bijna donker als we gaan slapen. De jongens doen nog een spelletje pesten terwijl ze in de slaapzak liggen en zijn in hevige concurrentiestrijd gewikkeld. Het fijne van deze tent (MSR Holler) is dat je relatief veel binnen leefruimte hebt. 

FIETSDAG 2. WOENSDAG BESSEMBURG-MITTERSHEIM

De vrouw bij het bankje bij de Rijn had gewaarschuwd voor slecht weer vandaag en dat komt ook uit.

Rond half 10 doen we wat boodschappen in de Lidl en ontdekken dat de chocola niet duur is. (prima fietsbrandstof voor aan het eind van de middag) Dan beginnen we onder een bewolkte hemel aan een flinke klim naar de pas bij Ranrupt. Omdat het miezert zoeken we naar een goede verhouding tussen onder- en boven regenkleding. We

fietsen in een korte broek die nat mag worden. Het regent op de pas zo hard dat we schuilen onder een informatiebord en wachten tot het minder wordt. Maar dat doet het niet en we besluiten om af te dalen naar het volgende dorp. Het regent zelfs zo hard dat we de weg niet goed  zien. Gelukkig is er in het dorpje een wachthokje voor buspassagiers en we maken koffie om warm te worden.  Dan houdt de regen op en rijden we verder door het dal tot aan de voet van de volgende col, die van de Donon. Het gaat opnieuw miezeren en we rijden met regenjassen en korte broek door tot de pas op 719 meter. D en W zijn er eerder dan ik, maar het verschil is te overzien. De heuvel hangt in de regenwolken, maar het is gelukkig droog als we samen door klimmen tot de echte pas op 812 m. 

We maken foto’s van het uitzicht en eten bij een herdenkingsmonument van duitsers die de trip van Duitsland naar Moskou en terug willen herdenken. Een vreemde plek om dit te doen omdat we op Frans grondgebied zijn. 
Daarna volgt de afdaling van 18 km waar we verschillende fietsers tegemoet komen die de Donon van de noordkant beklimmen. Ik zou wel een praatje willen maken, maar dat gaat wat lastig als je met 40 km voorbij komt. We hebben geen helmen bij ons en ik maak me wat zorgen over de rijstijl van de kinderen met al die haarspeldbochten, maar het gaat goed. Daarna rijden we een tijd over een oude spoorbaan naar Nitting, waar we de avond boodschappen doen. We moeten echter nog 30 km en het begint opnieuw te regenen. We rijden door de  stromende regen langs een kanaal waar veel toeristenboten op varen. In een paar minuten zijn we totaal nat en loopt het water in onze schoenen. Gelukkig is het niet koud. We moeten de fietsen over een loopbrug over het kanaal tillen en dan vervolgt de tocht naar het noorden opnieuw langs een kanaal met talloze sluizen. Dit kanaal is gegraven tussen 1861en 1866 en was bedoeld om kolen uit Saarbrucken te transporteren naar de industrieën in Mulhouse. Een waterweg van 105 km. Nu is het jaagpad omgebouwd tot fietspad dat onderdeel uitmaakt van de Eurovelo (5EV) dat Londen met Rome verbindt. 
Onderweg passeren we een stel dat met elektrische fietsen onderweg is. Ze hebben een lekke band gehad en moesten deze in de regen maken. Ik klets even met ze over de regen waar ze naar toe gaan totdat de jongens met tot orde roepen. 

We komen door alle verstoringen veel te laat aan op de camping. De receptie is al gesloten en de zaakwaarnemer die een caravan heeft naast het receptiegebouw wijst ons het veldje aan waar we onze tent kunnen plaatsen. D en W gaan snel douchen om weer warm te worden als de tent staat. Ik doe de administratie. De man bij de receptie helpt ons door onze schoenen binnen te drogen en de binnenkant met papier te vullen, zodat het ergste water opgezogen wordt. De camping is een wooncamping met nauwelijks passanten. Het is een beetje vervallen tegelijkertijd zijn de mensen heel aardig en attent. We hebben 102 km gereden in een relatief hoog gemiddelde. Het weer blijft wat onrustig en moe gaan we op tijd slapen. 

FIETSDAG 3: MITTERSHEIM-THIONVILLE

We trekken onze klamme fietskleren van gister maar weer aan, want zo worden ze het snelste droog. Deze dag is minstens zo zwaar door de korte felle klimmetjes en de wind die soms stevig over de toppen van de heuvels waait. In Linstrof drinken we koffie en genieten van het zonnetje dat langzamerhand door de wolken komt. Bij Harpich stappen we over op een andere track en smeren we onze kettingen opnieuw in met olie. Een aardige mevrouw geeft ons nieuw schoon water. We eten wat in de windschaduw van een kegelbaan in Arriance. Ik heb hier al eerder gefietst in de tegenovergestelde richting, maar kan me er niets meer van herinneren. De route die we gebruiken gaat niet langs grote plaatsjes en we hebben te weinig noodvoorraad aan koek en snoep. We eten gelukkig wat bramen die we vinden langs de kant van de weg. Dit doet me denken aan het boek de filosofie van de heuvel van Ilja Pfeifer die op weg is naar Rome met de fiets en zuchtend en steunend een lange heuvel moet fietsen. Als hij bezweet langs de kant van de weg uitrust, wijst zijn vriendin hem op de frambozen in de berm. Alsof het lot of toeval deze plek met vruchten speciaal voor hem bestemd heeft. 

Ons 'geluk' is dat er in Vigy een bakker om 16.30 uur nog open is. We kopen twee broden en drie lekkere broodjes om ons energiepeil op niveau te brengen. We hebben dan nog 20 km te gaan. We stappen van de route af en zoeken onze eigen weg naar Thionville. In de verte zien we de koeltorens van de kernenergiecentrale van Cattenom die ik nog herken van mijn vorige reis. We doen in het centrum van het stadje boodschappen bij de Carrefour en rijden langs de Moezeloever naar de camping. Als we daar aan komen staat er een bordje dat deze vol is. We spreken de receptioniste aan en vertellen dat we 120 km hebben gereden en moe zijn. Er is gelukkig nog een plekje en gelukkig mogen we de stoelen en tafel die achter het receptiegebouw staan gebruiken. Deze stadscamping is niet duur, maar 
dat is te merken aan het sanitair. Al is de stortdouche met trekstang wel een bijzondere ervaring. Ik laat al mijn milieuprinciepes even varen om schoon en warm te worden. Net als we het eten koken  gaat het weer regenen en verplaatsen we de keuken naar de voortent. Later wordt het weer droog en met trui en regenjas aan eten we toch maar ons eten op en ga ik afwassen. De jongens zijn moe en doen in de tent een spelletje. Een raar idee is het dat we op de grens met Frankrijk en Luxemburg zitten en dat in 3 dagen fietsen. We hebben vandaag 117 km gereden en 6 uur op de fiets gezeten. Gelukkig was het na wat spatters aan het begin van de dag droog tot op de camping en zijn de kleren en schoenen weer een beetje opgedroogd. 

FIETSDAG 4. THIONVILLE -WILTZ. 

We zijn redelijk op tijd uit bed en als we nog even het centrum van het stadje bekijken valt ons op dat het heel erg rustig is. De winkels zijn nog dicht. Langzamerhand dringt het tot ons door dat het vandaag een vrije dag is in verband met Maria Ten Hemelopneming. Ai. Hoe zit het met de voorraad? We rijden Luxemburg binnen en maken even een foto bij het bordje.  Ook de dorpjes in Luxembug zijn verlaten en de winkels dicht. In Roeser

drinken we koffie en rijden vanaf Hesperange langs een riviertje richting stad Luxemburg. Bij een wegovergang zie ik een benzinestation dat ook een winkel heeft. De vrouw achter de kassa, bevestigt ons vermoeden. We proberen van wat er in de winkel te koop is, een avondmaaltijd te componeren. Dit keer geen bier, want dat is te veel gewicht, maar wel pakjes soep, tomaten als groente en chocola. 
Het is erg leuk om zo de stad in te rijden want voor we het door hebben staan we op een

mooi kruispunt in het historische centrum. We maken wat foto’s en klimmen omhoog  en eigenlijk vanzelf worden we de stad weer uitgeleidt door een fietspad in een lang dal van een riviertje. Er zijn hier allemaal fietspaden aangelegd en er is een leuke rustplek gemaakt met een waterpunt waar we wat eten.  Bij Mersch klimmen we uit het dalletje en hebben mooi uitzicht over de omgeving. Met deze mooie fietspaden schieten we goed op. In Ettelbruck rusten we wat uit met een blikje en chocola. Het is redelijk warm weer en mensen zitten op deze zondag van de zon te genieten op de terrassen. Omdat we naar Wiltz willen, stappen we over op een ander riviertje en dan zien we dat de hemelsbrede afstand niet zo groot meer is, maar de te rijden afstand nog behoorlijk. De rivier kronkelt enorm en er zitten nog een paar flinke klimmen in het parcours. Ik stel de jongens voor om een camping eerder te stoppen bij het plaatsje Bourscheid, maar ze wijzen mijn voorstel af en willen doorgaan.

Bij Goersbach zijn we helemaal uit het rivierdal geklommen en gaan we over de kam naar Wiltz waar we weer helemaal afdalen tot aan de overkant van het dal waar de camping ligt. Dit maakt het fietsen in dit gebied behoorlijk  zwaar. Onderweg naar de camping kunnen we gelukkig nog wat biertjes scoren. We worden door een jongen van de receptie op het trekkersveldje geplaatst en hoewel ik om een picknicktafel vraag, is er geen stoel of bank om op te zitten. Na een warme douche eten we een heerlijk geïmproviseerd maaltijdsoepje. Het is een mix van minnestrone soep en macaroni. Daarna gaan we tevreden slapen. We hebben vandaag de meeste kilometers gereden nl. 122 km en hebben ruim 6 uur op de fiets 
gezeten. Overdag was het redelijk droog en zonnig met af en toe wind. Op een of andere manier lukt het ons niet om op tijd te vertrekken en komt het accent van activiteiten te veel op de middag en het begin van de avond te liggen. 

FIETSDAG 5. WILTZ-MONCHAU

We besluiten om tussen Luxemburg en Nederland de Vennbahn te nemen en niet langer veel te klimmen via Spa( dit is de oude route van de Groene Weg naar het

zuiden). De Vennbahn gaat over een oude treinbaan tussen Trois Virges en Aken. Als we wegrijden van de camping krijgen we van een familie die met kinderen op weg is hun restanten noedels en cup a soup. Zij hadden met kinderen en vriendinnetje de Vennbahnroute gedaan en hebben een busje geregeld om nu weer terug te gaan naar Nederland. Gister hadden ze met de trein de stad Luxemburg bezocht. Om zelf op de Vennbahn te komen nemen we eerst een stuk oude spoorbaan richting Bastogne dat nu een fietspad is met veel tunnels. Vervolgens  maken we bij Uber Wampach een verbinding met de Vennbahn in Trois Virges. Dit ligt weer wat Noord oostelijk in Luxemburg. We moeten best wel wat klimmen -ook al blijven we redelijk op hoogte - maar we hebben al 35 km gereden als we bij het begin van dit 125 km lange fietspad aan komen. De kilometers van gister zitten echter

nog in de benen en dat voelen we. We hopen op een mooi vlak parcours, maar dat gaat niet helemaal op. Het traject is niet helemaal compleet en we rijden soms door dorpjes omdat de oude bruggen kapot zijn. Ook komen we behoorlijk onder de modder te zitten, omdat de weg onverhard is en er de afgelopen dagen veel water is gevallen. Enkele stukken gaan echter lekker snel vanwege een geasfalteerd fietspad en een dalende helling. Ook is het leuk om iets van de restanten van het treintracee en oude locomotieven te zien.

De  routemakers hebben geprobeerd door informatieborden en zelfs een geluids-informatiepunt de fietser te betrekken bij de route, haar geschiedenis en de omgeving. Ingewikkeld blijft dat je eenmaal op weg graag door rijdt en weinig tijd neemt om dit soort informatie tot je te nemen. 
We moeten ons plan om Roetgen te halen bijstellen en zoeken een fietspad naar de camping in Monchau. Omdat we het gebied niet  kennen, schrijven we een paar knooppunten op met behulp van een overzichtskaart. Doel is rechts van de Ruhr naar de camping te fietsen. We klimmen eerst 100 meter naar het dorpje Kalthenberg om later deze hoogte weer te verliezen en weer parallel aan de Vennbahn uit te komen. Dan dalen we met grote snelheid af naar Monchau, waar

het bij de centrale parkeerplaats van het dorpje begint te regenen. Het lijkt wel een patroon. Elke dag als we aankomen bij een camping slaat het weer om moeten we improviseren en verliezen we veel tijd. Met behulp van de GPS rijd ik naar de camping achter het dorp, maar omdat het regent ga ik te snel en raken D en W me kwijt. 
De camping is van een Akense Kampeervereniging en we gaan op zoek naar de kampmeester. Hij loopt met ons mee en wijst ons het plekje naast de ingang aan en niet langs de rivier. Zijn argument is dat de Ruhr door het vele water erg lawaaiig is. Tussen de spetters van de regen door installeren we ons en zoeken stoelen en een tafel. Dan stelt de kampmeester voor om de

luifel van het clubgebouw uit te draaien zodat we droog kunnen koken en eten. Ook krijgen we de code van het wifisysteem. Het is niet warm en wordt al snel donker, maar we zitten droog en kunnen onze eigen tijd bepalen. Het was een zware dag door het klimmen in Luxemburg, maar we zijn door het Vennbahntraject een flink stuk naar het noorden opgeschoten en komen morgen in Nederland aan. De fietsen zien er uit alsof we maanden op wereldreis zijn geweest. We hebben 116 km gefietst in een prachtig landschap, maar zijn ook gehinderd door buien die doorfietsen niet mogelijk maakte. Hink-stap-sprong-fietsen. Mooi was vandaag de ontmoeting met twee oudere mensen

uit het Ruhrgebied die bezig waren de tuin van hun oude tweede woning op te knappen. Ik kon mijn watervoorraad aanvullen en de vrouw vertelde over haar plezier met fietsen in haar woonomgeving. Ze was goed op de hoogte van fietsroutes in Duitsland. 
Zie ook. 

FIETSDAG 6: MONCHAU-BEMELEN/GASTHUIS

Dit is de zondag waarvan voorspeld werd dat ze nat en winderig zou verlopen. De kampmeester heeft ons de vorige dag verteld dat de ochend mooi zou zijn en dat in de middag het weer  zal omslaan.

We staan inderdaad met zon op, al is de zonnekracht nog niet zo sterk dat de tent droog mee kan. We ruimen onze eetplekje op, gaan door de poort van de camping en klimmen terug naar de Vennbahn. Het resterende traject van de Vennbahn is grotendeels bergafwaards. Het spoor dat is aangelegd houdt de hoogte van de heuvels vast, maar cirkelt daarom ook ruimschoots om dorpjes en Aken heen. Kortom    veel kilometers en weinig hoogteverlies. 
We moeten deze ochtend brood inslaan omdat alles op is. Het eerste dat we daarom doen is bij Roetgen, een wat groter plaatsje dat we passeren,  afdalen en met de GPS op zoek gaan naar een bakker. Deze is ook koffiehuis en we trakteren onszelf op koffie met een stuk pruimencake. En door even binnen te zitten worden we ook lekker warm. Het is een komen en gaan van inwoners die hier hun zondagochtendbroodjes kopen. 
De Vennbahn is hier goed vlak geasfalteerd waardoor we 26 km per uur kunnen rijden. We

passeren lokale fietsers die een tochtje maken en we moeten twee keer het pad delen met mensen die meedoen aan een of andere sponsor-hardloop tocht, waardoor we onze snelheid moeten matigen. Het gebied is hier dichter bevolkt en de Vennbahn gaat hier meer door dorpjes en stadjes heen. Ook is het asfalt ouder en meer gebruikt. Er zijn dus stukken Vennbahn eerder ontwikkeld dan bij de opening vorig jaar werd gesuggereerd. 
Om 12 uur staan we in Aken bij de plek waar de Vennbahn begint en we kijken op een groot informatiebord naar het traject dat we vandaag gedaan hebben om vervolgens een kijkje te nemen in het historische centrum van Aken. Dat kom je als vanzelf bij de kathedraal en het graf van Karel de Grote uit. Er staat een klassiek blaaskwartet aan de zijkant van de kerk te spelen, maar door de felle wind waait de muziek

weg. We rusten wat uit op een stoep voor de kerk waar op dat moment zon is en bijna geen wind. Het is druk met toeristen die in groepjes een rondleiding krijgen. Ook de terrassen zijn goed bezet. Zoals altijd is het lastig dat je even in een stad bent, maar te weinig tijd hebt om een goed rond te kijken. Na 20 minuten zoeken we onze weg naar Vaals, waar het beginpunt is van een route die ons naar Maastricht zal leiden. Dit is de LF6. 
We rijden de stad uit en passeren onder aan de heuvel het drielandenpunt. We gaan er van uit dat we in Nederland boodschappen kunnen doen op deze zondag. Eerst bij de grens vullen we onze voorraad fruit, melk en hagelslag aan en zoeken dan een plekje op de grens van Nederland en Belgie voor de lunch. 
Ook hier overheerst de zon en hebben we niet zo veel last van de wind. We moeten nog

ruim dertig km naar Maastricht en gaan op weg. We kunnen in het begin veel afdalen, maar hebben ook veel last van een sterke wind die uit het westen komt. D. raakt erg geïnspireerd door de afdalingen op de kronkelige  kuipweggetjes die ons naar Gulpen leiden. Daar is op dit moment een bierfeest van de gelijknamige brouwerij aan de gang, zodat we even van de route af  moeten. We hebben de afgelopen dagen in Frankrijk en Luxemburg flink geklommen, maar nu moeten we ook aan de bak met percentages van boven de 10%. Vanuit het dorp Gulpen  klimmen we weer hoog op de heuvels. Hier geen afgevlakt fietstracé a la Vennbahn. Arme benen die dit allemaal moeten kunnen. Meer naar

het westen komen we bij Bemelen langs een mergelgroeve en redelijk snel bereiken we een woonwijk van Maastricht waar we boodschappen doen bij AH. Er is een klein campingkje op een km van de stad, maar als we daar aankomen zien we alleen een landhuis met daar achter oude huisjes. Niet aantrekkelijk. We overleggen en besluiten om toch even te gaan kijken. Achter het huis hangt een bel en als ik die luidt hoor ik de stem van een vrouw. Ze zit achter de deur met de benen op een bankje te dommelen. De garage waar ze in zit staat vol met paspoppen met militaire kledij, fotos hangen aan de muur en verder veel rommel. In het gesprekje dat we hebben vraag ik of dit een camping is en wat we moeten betalen. We kunnen staan voor 10 euro per persoon. Ik vind dat veel en vraag wat we daar voor krijgen. Dat moeten we zelf beoordelen. D+W kijken door het raampje bij het toiletgebouw en zijn niet enthousiast. Ik vraag haar naar andere mogelijkheden in de omgeving en ze wijst op een camping in Kadier en Keer. Als we daar naar toe rijden en vragen blijkt deze camping helemaal niet te bestaan en komen we uiteindelijk uit bij een boerencamping in Bemelen of beter het dorpje Gasthuis. Deze boer vraagt 15 euro

voor een nacht en biedt ons uitstekend sanitair en een overkapte plek waar we op een bank zittend, kunnen koken en eten. Er zijn twee meisjes uit Brabant die ook fietskamperen met wie we een beetje optrekken en waar D+W ’s avonds een kaart spelletje mee doen in een soort woonkamertje met afwasbakken en een koelkast. Het is heerlijk om met al die kou en wind van de afgelopen dagen binnen te kunnen zitten. We hebben vandaag 100 km gereden in een soms erg winderig parcours en veel tijd verloren door de eigenzinnige valse oude dame, maar uiteindelijk werden we beloond met leuke

gesprekken en een warme kamer. Hoe kan het zijn. 

FIETSDAG 7. BEMELEN/GASTHUIS - LIEROP. 

We zetten voor het ontbijt de tent in de zon om te drogen. Ik heb een centrifuge ontdekt en doe een wasje. Ik heb ontdekt dat als ik de fietsonderbroek over mijn stuur hang deze binnen een uur droog gewaaid is. Centrifuges en picknikbanken zouden verplicht moeten worden op campings. Dan wordt ook de zitbank door D+W tegen de zijkant van het toiletgebouw in de zon gezet. Daar eten we ons brood en muesli om daarna weer alles netjes terug te zetten. Gelukkig laat de beheerder zich niet zien, want we gaan wel erg vrij met zijn spullen om. 

Na het opvouwen van de droge tent vertrekken we en dalen we snel af en rijden Maastricht binnen. We gaan eerst naar het OLV plein om een kaarsje op te steken in de kapel en om Maria te bedanken voor deze mooie tocht. Van de jongens hoeft al deze onzin niet. De stoeltjes op dit plein staan nog in de schaduw. Daarom rijden we nog even over het Vrijthof en enkele winkelstraten en gaan dan terug naar de oever van de Maas, vlakbij de oude brug,  waar een terras lekker uit de wind en in de zon te vinden is en bestellen koffie.  D. trakteert. 

Hoewel we in Nederland zijn is het nog wel 300 km terug naar huis. Het idee om de trein te pakken en over 3 uur thuis te zijn wordt verworpen. Nu gaan we het ook afmaken, ook al weten we dat er nog veel wind is en er regen is voorspeld. We zullen de komende dagen de LF 7 Oeverlandroute volgen. Deze loopt vandaag via de Belgische kant van de Maas naar Thorn en dan over de peel richting EIndhoven. Het eerste deel van onze fietstocht is wat saai. Als we de stad uitrijden komen we langs een een kanaal, waar D. door een doorntak rijdt en een lekke band krijgt. We vervangen snel de binnenband en kunnen dan verder. Een plezierjacht met een stel vaart voorbij. Ze zitten lekker aan de koffie

en ik gebaar dat ik ook wel zin heb. Jammer genoeg stoppen ze niet om ons een kopje aan te bieden. De wind komt uit het zuidwesten en dit stukje van de route gaat naar het noord-oosten. Daardoor kunnen we flink opschieten. We stoppen even bij een bedevaartplaats, maar hebben geen brood meer en rijden door naar Maaseik en doen boodschappen. Eindelijk weer gewoon brood bij de bakker kopen. Maaseik is een mooi oud plaatsje met een leuk stadsplein. De jongens willen hier niet lunchen en we rijden over de maasdijk en

kunnen uit de wind lunchen bij een bankje van een woonhuis. Een jongen die de afwas doet vindt het goed als we daar gaan zitten. Op het water is een groepje mannen bezig met waterskieen. Steeds vallen ze en moeten ze weer opgepikt worden. We rijden Nederland binnen bij Thorn. Het is er rustig door het slechte weer en we gaan verder langs tal van grintplassen. Bij Grathem snijden we de route een stukje af en besluiten om ook het Peelmuseum rechts te laten liggen en aan te koersen op Nederweert. Een man komt ons achterop fietsen. Hij vertelt dat hij bij de Mont Ventoux vandaan komt en 220 km per dag rijdt, met een gemiddelde van 24-25 km. Hij heeft wel een slaapzak en tent bij zich en natuurlijk kleren, maar verder geen kookspullen. Hij eet brood, beleg en de inhoud van blikjes. Er is altijd baas boven baas, maar we vragen ons af of hij wel kan genieten van het landschap en iets meekrijgt van de omgeving. 
Nog steeds is het winderig en dreigt het steeds te gaan regenen. Ons doel voor vandaag is Lierop en nog zo’n 30 km weg. Opnieuw zijn we vanochtend te laat vertrokken om grip te houden op het dagplan.  De vorige keer dat ik hier fietste was het weer ook niet bijster, waardoor ik slechte gevoelens heb bij dit gebied en landschap. Het is er saai en de wegen meestal recht. Toch nog een keer naar toe gaan als het mooi weer is. 

Voor de Strabrechtse heide is D. helemaal op. Hij heeft veel kopwerk gedaan en de energievoorraad is leeg. Midden op een landbouwweggetje stoppen we en eten onze voorraad chocola op en verzamelen moed voor het laatste stukje. De fietspaden op de heide, die mooi in bloei staat, staan vol met plassen en naarmate we vorderen beginnen onze kettingen ontzettend te kraken. Ons campingkje wordt nauwelijks aangegeven, maar

kunnen we vinden met de gps. Alleen bij het oprijpad staat een klein houten bordje met de naam. De camping is bijna leeg. Een vrouw is bezig voor haar tent en we kletsen over het weer en de procedure van aanmelden. Ze wijst ons het trekkersveld en zegt dat er in de loop van de avond iemand komt om af te rekenen. De douche is heerlijk, er is een picknikbank en een paar mensen zijn bezig met een kampvuurtje. Het is droog, maar wel fris en we rommelen wat met de maaltijd en eten samen met een oudere man ons kostje op aan de picknikbank. De beheerster van de camping

vind het bijzonder dat ik met twee zonen op stap ben en geeft me wat korting. Als we aanschuiven bij het kampvuur gaan de anderen naar bed en krijgen wij de verantwoording voor het vuur en vooral het goed doven. D. vindt het leuk om met een stok alles te beheren en na een klein uurtje duiken we het bed in nadat we met spetters water  de vlammen doven. We hebben al gezien dat er heel veel muizen rondscharrelen over de camping. Daarom krijgen de kampeerders ook afsluitbare plastic bakken van de beheerders om daar hun etenwaren in te doen. Wij laten de tassen op de fiets en doen daar ons brood en beleg in en sluiten ze goed af. Dat werkt goed. 

Ik lees nog wat in oude nummers van het blad van de vereniging Wereldfietser en val dan rustig in slaap. De vermoeidheid van het fietsen is voelbaar en ook de wind en zon hebben invloed op mijn gestel, lippen en gezicht. We zoeken met elkaar deze dagen wel de grenzen op van wat leuk en mogelijk is aan fietsen met bagage. 

 FIETSDAG 8. LIEROP - LEERDAM.

Door zo naar Haarlem te fietsen ontdekken we goed wat de afstand is, maar ook uit welke landschappen Nederland bestaat. Vandaag gaat de tocht via twee steden naar het rivierengebied. We proberen even niet over onverharde paden te gaan, want we hebben net onze kettingen schoongemaakt en opnieuw ingevet. Via Lierop en Mierlo komen we bij het Eindhovens kanaal en rijden we de stad in. De LF route rijdt vrij direct het centrum in en we kopen opnieuw wat brood en fruit. W. wil even kijken in de PSV winkel en ik zoek een kampeerwinkel om wat gas te kopen.

Wat niet lukt. Ik wordt een beetje chagerijnig van de wind en de dreigende regen. Het mag nu wel afgelopen zijn. We volgen de route de stad uit en bij een klein parkje is een bankje uit de wind en in de zon en daar maken we koffie. Door zo in de zon zitten wordt ik weer een beetje goedgestemd. 
We rijden parallel aan de snelweg EIndhoven-Den Bosch door een afwisselend landschap met bos en landbouwgebied. In Liempde krijgen we wat water van twee vrouwen die in de tuin aan het werk zijn. Ze vult onze bidons met water uit een slang in de tuin. Als we het water later drinken smaakt dit heel vies. We vertrouwen de kwaliteit van het water niet omdat het mogelijk maanden in de slang heeft gezeten en vervangen we iets voorbij Gemonde het water bij een begraafplaats. Op dat moment begint het opnieuw te regenen, maar kunnen we bij het gereedschapshuisje goed schuilen. Na 15 min. Kunnen we weer verder. We rijden in het dal van de Dommel en passeren St. Michelsgestel waar een paar honderd kinderen bezig zijn om van pallethout hutten te bouwen. Wat een lawaai van timmerende kinderen en wat een energie. Leuk. Het is de laatste schoolweek in deze regio en overal zijn er vakantieweekactiviteiten. Meestal georganiseerd door welzijnswerk met hulp van veel vrijwilligers. Een mooi voorbeeld van de participatiesamenleving. 

Het is altijd weer leuk om via het Bossche Broek Den Bosch binnen te rijden. Het blijft bijzonder dat er zo dicht bij het centrum van een stad een groen park ligt. Opnieuw gaat het stevig regenen en schuilen we onder een boom uit de wind. Dan rijden we de stad in over de Parade, langs de kathedraal en komen we op een stadsplein en ga op zoek naar kampeerwinkel Schneider.  Tot mijn verrassing kom ik de enige persoon die ik ken in Den Bosch tegen. G. gaat met haar dochter kleiding kopen voor een reis naar Indonesië. Ik koop een gastankje en we zoeken de bekende bakker bij het station om Bossche bollen te kopen. We moeten nog een flink stuk en zoeken de weg naar het noorden en doen boodschappen bij een supermarkt. We passeren vandaag drie pontjes over de Maas, de afgedamde Maas en de Waal. Bij Weddikhuizen worden we overvallen

door een hele stevige regenbui. Gelukkig kunnen we schuilen in een brede schuur. Een mooi moment om onze Bossche bollen op te eten. De eigenaar houdt konijnen in kleine hokjes en D. overweegt de dierenbescherming in te schakelen omdat ze in zulke kleine hokjes opgesloten zitten. Ik plaag hem en zeg dat hij zonder problemen zijn kipfiletjes eet waarbij jonge hennen in 6 weken vetgemest worden. 
Na een half uur gaan verder en steken de rivieren over met de pontjes. Vooral het pontje bij Neder-Hemert Zuid  ligt in

een prachtig rustig watergebied. Een uniek onbekend plekje in Nederland. We zien prachtige dreigende donkere luchten en plekken waar de zon door de wolken heen komt. Omdat we morgen geen 120 km willen fietsen gaan we nog even door en via Heukelum komen we in Leerdam bij een bosje in de polder waar een leuke fietsen natuurcamping is ontwikkeld. We krijgen een veldje met uitzicht, maar het weer is

nog steeds onrustig, dus we kunnen niet echt van de ondergaande zon genieten. We douchen en koken en eten ons potje bij een opgehangen vuurkorf waar houtblokken in branden. En we kletsen met een frans stel dat op fietstocht is met twee kinderen.  Het is al donker als het eten op is en we duiken snel ons bed in. Nog een dag. We zijn moe van de hele tocht, maar nu afhaken is zonde. 

FIETSDAG 9: LEERDAM - HAARLEM 

Bij het ontbijt dreigt het opnieuw te gaan regenen en we pakken snel de tent in en vluchten naar de overkapping van het woonhuis van de camping en vervolgen ons ontbijt. Een Duitse vrouw vraagt of we zin hebben in koffie en ik neem een beker mee en krijg koffie bij hun kampeerplaatsje. We wisselen fietservaringen uit. Ze zijn goed op de hoogte van de fietsroutes en leuke plekken in Nederland. Ze rijden met goede spullen (Stevensfietsen, Hillebergtent ) en kennen de fietsroutes in Nederland. Nadat de regen is verdwenen stappen we op de fiets richting de Meern om mijn vader te bezoeken. De route gaat via Vianen, Vreeswijk langs het Merwede kanaal naar Utrecht en

De Meern. De jongens missen de bergen en maken van elke brug en dijkje een wedstrijd. Waar halen ze de puf vandaan. Ik kan niet anders dan in een regelmatig tempo door rijden. Maar vraag me niet te sprinten. We rijden in Nieuwegein een tijdje mee met een stel dat graag wil weten waar we vandaan komen en hoe het is om samen zo op vakantie te  zijn. 

Na het familiebezoek gaan we via Kockengen over de Hollandse kade richting Woerdense Verlaat. Twee mannen kletsen met elkaar op de kade en houden hun hond niet vast waardoor we even moeten stoppen en met elkaar in gesprek raken. Ze vertellen dat het jammer is dat de kade  geasfalteerd is en vroeger mooier was. Ook hoor ik over het hoog water in de polder bij Kockengen, waardoor er huizen onder water zijn gelopen. Ze vertellen dat er een fout is gemaakt met een sluiter. Dit is de wereld waar ik in ben opgegroeid en ik vind het leuk om te volgen hoe ze praten over hun woonomgeving. 
Het traject wat we vandaag rijden is niet de LF 7, maar een shortcut naar Haarlem via de

prachtige veenrivier Kromme Mijdrecht, De Kwakel, Aalsmeer en Hoofddorp. Dit is de kern van het veenlandschap van het groende hart. Het stuk vanuit Utrecht is nog 60 km en we komen totaal toch nog op 97 km. We hebben de afgelopen dagen genoeg kilometers gevreten en het is mooi zo. In Haarlem kopen we een biertje en zijn om 17 uur thuis. Moe en tevreden en opnieuw is de warme douche zeer verfrissend. Opnieuw hebben we vandaag geen mooi weer en weerstand van de wind. Maar het is droog gebleven. We tellen onze zegeningen. De dagen er na zijn hard nodig om goed uit te rusten.  Hieronder onze dag afstanden en gemiddelden. 

dag Van/naar afstand Gemiddeld Tijd 1 Freiburg-Bessemburg 107 18,0 5,59 2 Bessemburg-Mittersheim 102,6 19,9 5,09 3 Mittersheim-Thionville 117,5 18,6 5,55 4 Thionville-Wiltz 122,8 19,7 6,13 5 Wiltz-Monchau 117,2 19,1 6,07 6 Monchau-Bemelen 100,4 17,5 5,45 7 Bemelen-Lierop 103,3 21,2 4,52 8 Lierop-Leerdam 109,6 19,7 5,34 9 Leerdam-Haarlem 97,2 19,7 4,55

Fietstocht Berlijn Winterswijk. Zomervakantie 2014

Fietstocht Berlijn Winterswijk. Zomervakantie 2014


Aanloop.
Zaterdag Reisdag Haarlem Berlijn
We vertrekken om 9.03 uur van station Amsterdam. Als we er om 8.30 uur zijn is het hele perron al vol mensen, veel jongeren en rugzakken. We zien het rijtuignummer niet goed en de jongeren willen graag net als ons in rijtuig 4 zitten. We moeten de fietsen hoog intillen en schuin in rekken zetten. We hebben plaatsreservering en moeten twee mensen wegsturen. Rond 11.30 u zijn we bij de grens en wordt de bemanning en de locomotief gewisseld. Eindelijk ook tijd om een kopje koffie te kopen. De backpakkers zitten en liggen overal. Gangpad, onder de fietsen en in de halletjes. Ze zijn, zo denken we moe, van een avondje stappen in Amsterdam en moeten zich voorbereiden op hetzelfde in Berlijn. Op een of andere manier is er tijd verloren gegaan en de machinist zet er behoorlijk de sokken in. Om 15.30 u zijn we bij Spandau en verlaten we de trein. Een medepassagier helpt gelukkig met het tillen van de fietsen. Met de GPS en de routeplanner vinden we snel de camping. Ook al zijn we niet enthousiast op de plek zetten we toch de tent op en eten wat. We zijn wel moe van het reizen, maar gaan toch nog even de stad in om alvast even de sfeer te proeven van de binnenstad. We rijden via Tiergarten, Brandeburgertor tot het Alexanderplatz en weer via de noordkant terug. Veel herkennen we van ons vorige bezoek. Nog steeds heeft Oost-Berlijn een andere sfeer en uitstraling dan het Westen. Meer ingetogen, al zie je rond het Alexanderplatz een grote verzameling cafés en terrasjes. De losse sfeer van de mensen op straat, de jonge mensen in de hippe achterafstraatjes zijn meteen voelbaar en toch anders dan bijvoorbeeld Amsterdam.
Half in het donker rijden we de 9 km terug naar de camping. Nederland moet vanavond spelen tegen Costa Rica en we proberen op de camping te kijken, maar alles is al dicht. Op het plein voor de receptie kletsen we met vier jonge mannen uit Mexico die een fietstocht vanuit Berlijn gaan maken via Polen en Tsechie naar het zuiden. Ze gebruiken geen vaste route, maar maken die zelf. Een heeft boven zijn voorwiel een kastje gemaakt waar zijn camera in zit. Mexico heeft verloren van Nederland bij het WK maar het wordt ons niet kwalijk genomen.
Ik luister met mijn mobiel in de tent een paar keer kort naar het radiocommentaar en als het al lang is afgelopen zie ik op Nu.nl dat Nederland met strafschoppen heeft gewonnen.
 

Zondag Bezoek aan Berlijn
We rijden rond 9.30 uur de camping af richting centrum. We hebben een paar fietsroutes bij ons en adressen van rommelmarktjes. Even hebben we overwogen om naar een museum te gaan. C. wil graag naar het Joods Museum en J. is geïnteresseerd in het Pergamom. We hebben niet echt veel tijd en het wordt een dag struinen. Op weg naar het Mauerpark, een rommelmarkt die ontwikkeld is door bewoners van de wijk in het tussengebied tussen Oost en West, rijden we door de Bernauerstrasse. Hier is een informatiecentrum over de muur en is een lange strook van het niemandsland tot een open museum omgewerkt. We lezen op de informatiepanelen hoe het Oost Duits regime de vlucht van bewoners probeerde tegen te houden door de muur te plaatsen. Allereerst een muur, maar het gebied werd steeds professioneler bewaakt en ingericht. Eerst een muur, daarna een niemandsland met zand en om de zoveel meters een wachttoren. Dan prikkeldraad en blokkades en tenslotte opnieuw een muur. De hele dag zit het in mijn hoofd dat foute denksystemen juist fout zijn doordat ze dit soort radicale maatregelen neemt. ALs zo gehandeld moet worden dat zal vroeger of later deze logica breken. Niet alleen in Duitsland, maar ook in Israel.
We lopen even over een alternatieve kleding markt in de Brunnerstrasse en gaan dan op zoek naar het Mauerpark. We komen langs een cafeetjes waar gezinnen met jonge kinderen op deze zondagochtend zitten te lunchen. We drinken koffie en Hollunderdrankje met citroen. Heel hip. Daarna vinden we de rommelmarkt en verbazen over zoveel eettentjes, kledingboetiekjes en fietshandelaren. Een alternatief circuit van mensen die wat bijverdienen. Nodigwant een op de vijf inwoners van de stad leeft van een uitkering. Het is warm weer en zo’n 30 graden. We zitten op een muurtje en eten en drinken wat. Ondertussen zijn er op verschillende plekken kleine optredens van zangers en dansers die na hun optreden met de pet rond gaan.
Dan vervolgen we de fietsroute van de muur en komen als vanzelf langs de Spree en bij de regeringsgebouwen. Nieuwe grote gebouwen. Het centrum van het land en totaal anders kwa sfeer dan de Mauermarkt. Omdat het zo warm is zoeken we opnieuw de schaduw op en rusten wat uit op een bankje bij het joods museum. We raken in gesprek met een Turkse vrouw en kletsen over haar en onze achtergrond en dag. Zij moet de taal nog leren omdat ze nog niet zo lang in Berlijn woont. Even later vraagt ze of we iets bij haar willen komen drinken of eten. Ze zegt er bij dat ze begrijpt dat we heus wel zelf eten kunnen kopen, maar dat ze het vanuit haar cultuur wil aanbieden. We zeggen dat we onder de indruk zijn van haar gastvrijheid, maar dat we verder willen gaan.
Op de grens tussen Kreuzberg en Friedrichshein is er een kunsttentoonstelling op de Oberbaumbrucke. Mooie schilderijen en tekeningen. Het is echter te warm om rustig te kijken. Ook naar de burgers die zelf ook mee mogen schilderen aan een meterslang kunstwerk. In Friedrichhain drinken we wat op de boxhagenerplatx. Ook hier een rommelmarkt, maar ook veel jongeren die in het gras van het parkje onder de boom in de schaduw wat drinken. We kruisen wat door de wijk waar we de vorige keer hebben geslapen en vinden het hoofdkantoor van de stasi, maar er is niets meer open. Dan over de Karl Marxstraat terug naar Prenzlauerberg om een leuk restaurantje te zoeken. We besluiten om de stad de stad te laten en met de fietstocht te beginnen.
Fietsdag 1. Spandau- Ferch
We zijn vroeg wakker en pakken op. We gaan via Spandau de route zoeken en zien een stadje dat weinig ouds heeft en toch probeert een centrum te zijn met winkels en pleinen. De oorlog blijft pijnlijk voelbaar als je zo door het land fietst. Met de gps zoeken we aansluiting op de R1. Omdat ik de instellingen op fietsen heb staan worden we over een achteraf bospaadje geleid, vlak langs een hek, maar het komt allemaal goed en dan we midden in een bosgebied op de route. De route volgt een groot stuk de oever van de Havel naar het zuiden. Het is gelijk behoorlijk heuvelig en we komen veel wielrenners tegen die hier hun tochtje rijden. Niet vreemd omdat het redelijk rustig is, in de schaduw en met mooie doorkijkjes over het meer.
Dit is de dag van de ontmoetingen. Het begint met een muisje dat meegeniet van onze aardbijen als we bij een bankje zitten en lunchen. We zitten op een uitzichtspunt bij het station van Wannsee. We horen geritsel en als we zien wat het veroorzaakt geven we hem onze aardbijenkroontjes. Het lukt hem op de foto te zetten. Als ik wat rondloop en foto’s maak zie ik een man een fietsband plakken. Ik maak een praatje met zijn vrouw die vertelt dat ze Oostenrijkers zijn en met vier kinderen (9-15) op de fiets op reis zijn van Berlijn terug naar huis. Ik zie goede fietsen en spullen staan. Ze hebben een lijn op de kaart getrokken en gaan deze volgen. Slapen in de natuur, bij een boer of camping als deze er is. De vrouw legt me uit dat ze de kinderen deze ervaring willen meegeven om zelf problemen op te lossen. Ik leen de man mijn fietspomp, waar een drukmeter op zit. Wonderlijk zo’n gesprekje. Ik heb wel bewondering voor het lef van deze ouders.
Wannsee heeft een belangrijke gebeurtenis aan haar naam vast zitten.

De Wannseeconferentie was een op 20 januari 1942 op uitnodiging van nazileider Reinhard Heydrich gehouden bijeenkomst van vijftien hoge naziambtenaren in de aan de Wannsee bij Berlijn gelegen Villa Marlier. Zij kwamen bijeen om te spreken over een 'definitieve oplossing' voor het 'Jodenvraagstuk' (Endlösung der Judenfrage). De bijeenkomst begon om 12.00 uur en duurde minder dan twee uur. Het doel van de conferentie was te bepalen hoe men een definitieve oplossing van het zogeheten Jodenvraagstuk in nazi-Duitsland zou uitvoeren.

Aanvankelijk probeerden de nazi's de Joden ervan te overtuigen dat zij niet in Duitsland thuishoorden. Via intimidatie, discriminatie en systematische uitsluiting van de Duitse Joden zou hen het leven dusdanig zuur gemaakt worden dat zij 'vrijwillig zouden emigreren'. Daarna wilden de Duitsers Joden uit Europa deporteren. Dit plan, dat bekendstaat als het Madagaskarplan, is echter nooit uitgevoerd. Joden die na 1938 in Duitsland bleven, werden opgesloten in concentratiekampen en getto's, waaronder het beruchte getto van Warschau, dat door de nazi's na de inval in Polen (september 1939) in gebruik werd genomen. Na de Duitse inval in de Sovjet-Unie (juni 1941) kwamen grote stukken van de Sovjet-Unie in handen van de Duitsers. In deze gebieden bevonden zich ook veel Joden, die door speciale troepen (de Einsatzgruppen van de Sicherheitspolizei en de SD) werden vermoord of op transport naar concentratiekampen werden gezet. De concentratiekampen en getto's konden de grote aantallen gevangenen echter niet meer aan.

Enkele hoge SS'ers, waaronder Reinhard Heydrich, kregen de opdracht het 'Jodenvraagstuk' voor eens en altijd 'op te lossen'. Het eerste schriftelijke verzoek van Göring aan Heydrich hieromtrent dateert van juli 1941.^[2] Tussen dat tijdstip en januari 1942 vond in kleine kring de besluitvorming plaats, waarna de hoogste ambtelijke top ervan moest worden doordrongen, dat de leiding van de operatie berustte bij de SS en niet bij de bevoegde staatsorganen. Daartoe werden zij uitgenodigd aan de Wannsee.

Na WOII verdeelden  de bevrijders Engeland, Amerika, en Rusland (Churchill, Truman en Stalin) in een hotel in Wannsee de grenzen van de gebieden of sectoren. 

 

Het is een stukje van de route af dus we gaan niet langs het hotel, maar rijden in het stadje richting het westen en komen we langs het pontje in de Wannsee naar het Pauweneiland, een priveeieland van een van de Duitse koningen en ontdekken dat we op het fietspad zitten van de muur. We rijden richting het zuiden op een mooi rustig fietspad en komen bij de Glieneker Brücke, bekend van de spionnenuitwisselingen tussen oost en west in de Koude Oorlogperiode.
Een nieuwe ontmoeting is die met de beheerster van het kleine museumpje in de Hollandse wijk van Potsdam. Nederlanders hebben in de 17e eeuw een rol gespeeld in het waterbeheer van het gebied, maar ook in de huizenbouw. In het wijkje dat zo is ontstaan is een van de huizen nu ingericht als museum. We kijken naar een filmpje en lopen de kamers door waar een overzicht gegeven wordt van de ontwikkelde ornamenten. Bij de receptie vertelt de beheerster dat ze dochter is van een Nederlandse moeder en een duitse vader (soldaat) Zij mocht niet in Nederland wonen en werd door anderen opgevoed. De hele geschiedenis werd niet helemaal helder, maar wel was het pijnlijke van de geschiedenis duidelijk.
Daarna lopen we door de winkelstraat van de stad en snuffelen wat in een Jack Wolfskinwinkel. Potsdam is een stijlvolle stad met mooie klassieke huizen en historische gebouwen. Met gemak kun je hier een dag blijven om naar het filmmuseum te gaan en Schloss Sansouci. We houden het bij een eerste kennismaking en rijden daarna op zoek naar een camping. Het fietspad gaat over een camping
maar die is onredelijk duur en we zoeken verder een camping bij het dorpje Ferch. Een oude DDR campings als je de gebouwtjes en caravans bekijkt. Simpel maar voldoende.
 

Fietsdag 2. Ferch-Wittenberg
We worden in de nacht overvallen door een flinke regenbui en de kleding die buiten hangt is doornat. We blijven in de tent en ontbijten daar. Gelukkig stopt de regen rond 9 uur en zijn het alleen de nadruppelende bomen die voor nattigheid zorgen. Zo goed en kwaad als het gaat maken we alles droog en rekenen we onze douchekosten af. De route R1 gaat over mooi aangelegde fietspaden en op regelmatige afstand zijn er schuilhutten met een bank. Het gebied is niet erg bewoond en er is veel natuur te beleven. We zien een ooievaar op zoek naar eten. Het weer is wat onrustig en af en toe moeten we een regenjas aan doen.
Soms rijden we door een minidorpje met vervallen woonflats 4 hoog. Je wordt verdrietig van het slechte wegdek en de vervallen uitstraling van deze woonplekken. Twee jonge vrouwen zitten in de deuropening van een portiek en kijken ons aan. Ik durf geen foto te maken en heb veel vragen, maar hoe pak je dat aan. We drinken koffie op een pleintje voor de kerk in Brück en drogen onze kleding in het zonnetje die door de wolken wat kracht begint te krijgen. Dan door naar Belzig en Raben. In Raben is een oude versterkte boerderij-kasteel iets boven het land die we bekijken. We klimmen steil naar boven en kijken even rond. We weten dat we nog een flink stuk moeten willen we Wittenberg halen.Vanavond speelt Duitsland tegen Brazilie in het WK. Maar we horen gerommel van onweer in de verte. Iets buiten Raben is een camping, maar ik gok dat we Witttenberg nog kunnen  halen. Het laatste stuk naar de stad is nog zo’n 20 km. Dit keer geen aangelegde fietspaden door het land, maar onverharde landpaden. Het gerommel komt snel dichterbij en de lucht wordt donker. We proberen nog een bosje te bereiken, maar fietsend midden tussen de tarwevelden begint het flink te regenen. Zo snel en met dikke druppels dat het niet lukt om de regenspullen aan te trekken. We vluchten naar het bosje en wachten in de regen tot het onweer voorbij is getrokken. De klappen komen flink dichtbij en het is wel angstig om dit natuurgeweld mee te maken. Doorweekt rijden we door naar de stad en doen boodschappen. Als we op de camping aan de overkant van de Elbe komen is het gelukkig droog en kunnen de spullen een beetje droog worden. Het leven na een warme douche is altijd weer goed. Na het eten gaan we op zoek naar een televisie. Deze staat op deze welnesscamping in een soort hotellobby waar meer mensen van ons veldje zitten te kijken. In korte tijd zien we Duitland 3 doelpunten maken. Brazilië wordt helemaal weggespeeld. We wachten de tweede helft niet af en horen dat het uiteindelijk 7-1 wordt.
 

Fietsdag 3: Wittenberg-Dessau.
De Stad Wittenberg wordt niet voor niets Lutherstadt genoemd. Alles staat in het teken van deze kerkhervormer. De kerk waar hij jarenlang predikant is geweest staat echter in de stijgers, al is er wel een kleine zijruimte waar je geinformeerd wordt over de activiteiten van deze gemeenschap. Overal in de stad lopen groepjes toeristen met een rondleider. Opnieuw kunnen we niet te lang blijven, al is er wel iets anders dat we willen zien. Hundertwasser, de Oostenrijkse kunstenaar heeft een Gymnasium in de stad opnieuw vorm gegeven. We rijden de drie km er naar toe en het is de moeite waard.
We rijden de stad uit naar Bergwitz waar we water krijgen van een aardige vrouw en wat volgt is een lang saai onverhard stuk langs het spoor naar Gräfenhainichen. De route loopt anders dan mijn boekje aangeeft en zo ontdek ik dat er veel aan het traject gesleuteld is. Bij de Gremminer see lunchen we en ik doe mijn schoenen uit omdat deze nog steeds wat vochtig zijn van de onweersbui van gister. We komen door Oranienbaum en stadje dat is gesticht door een van de Oranjes vorstin Henriette Catherina. Rond 1698 werd zowel een kasteel als het grondplan van dit stadje gerealiseerd. Oraniumbaum is ook bekend van het oranjebitter dat hier gemaakt wordt. Dan rijden we het Gartenreich Dessau-Wörlitz binnen. Een bijzonder landschap dat zelfs Unesco werelderfgoed is. Natuur, kanalen en beken, landgoederen en kasteeltuinen komen hier bij elkaar. We rijden langs een beverreservaatje, poorten en standbeelden langs de route. Het is druk met fietsers die de Elbe radweg doen. En dan peddelen we Dessau binnen. Over de Walter Gropiusallee komen we de stad binnen en dan staan we bij het BAUHAUS‼!
Dit gebouw is de reden dat we een dag extra nemen. We zoeken het toerismekantoor op en krijgen te horen dat er in de haven een watersportvereniging is die ook camping is. Voor ons voldoende. We doen boodschappen en maken ons kwartier. Vanavond speelt Nederland tegen Argentinië en hoewel het al donker aan het worden is gaan we op z oek naar een kijkplek. In de haven is niets te beleven. Een aantal mensen van de kanovereniging doen de suggestie van een sportvereniging in de buurt, maar ook daar brandt geen licht. We komen uiteindelijk in het café van het BAUHAUS terecht en maken de tweede helft mee. Het is een beetje een saaie wedstrijd en in de tent lezen we via de mobiel dat Nederland de strafschoppen heeft verloren.
 

Tussendag Dessau
We hebben genoeg van fietsen en rommelen rondom de tent, doen een wasje en drinken koffie. Om 14 u is er een rondleiding in het Bauhausgebouw. We melden ons op tijd in de museumwinkel en lopen met de gids door de belangrijkste zalen en komen zo iets te weten over de geschiedenis en het vernieuwende van het gebouw. Daarna wat winkelen en op z oek naar gas voor de brander. Op de terugweg naar de camping gaan we langs de lerarengebouwen die ook in Bauhausstijl zijn gebouwd. Na het eten maken we nog een wandeling naar het Korngebouw dat langs de Elbe staat en door een van de Bauhausontwerpers is bedacht.
 

Fietsdag 4 Dessau-Bernburg
Vanuit de c amping rijden we een stukje Elbe-radweg richting Aken. Daar steken we door naar het zuiden en komen langs het plaatsje Reppichau dat nadrukkelijk er op wijst dat een van inwoners Ridder Eike van Repgow rond 1220-1235 de basis heeft gelegd voor het rechtssysteem dat zich de volgende eeuwen heeft ontwikkeld. Het heeft de naam Sachsenspiegel gekregen.
Eike van Repgow wordt gezien als de stamvader, founding father van het rechtsboekentijdperk, dat in de dertiende eeuw aanvangt en ruwweg tot 1500 loopt. Een rechtsboek is dus geen product van wetgevende activiteit in het Heilige Roomse Rijk gedurende de middeleeuwen. Rechtsboeken zijn meestal het (literaire) werk van individuele personen, ervaren op het gebied van het gewoonterecht. Ze zijn de eerste ‘wetenschappelijke’ verhandelingen over het Duitse recht.
We rijden door Kóthen en dan maakt de route een rare knik. Het moet wel heel bijzonder zijn dat dit zo gaat, maar dat valt tegen. We volgen vanaf Preusslitz een klein riviertje naar de stad Bernburg waar de camping is. Omdat we gas zoeken rijden we langs een bouwmarkt en kopen een blikje campinggaz. Het is heel warm als we zo door het industriegebied rijden. Niet echt leuk. Gelukkig is er op de camping een plekje met schaduw. Na lekker douchen en eten rij ik nog even de stad in waar op de berg een prachtig kasteel staat. Ook zie ik hoe we morgen onderlangs de muur van het kasteel kunnen rijden naar onze volgende bestemming.
 

Fietsdag 5 Bernburg- Thale
Er zijn weinig campings in dit gebied. We gaan de noordkant van de Harz aandoen en we horen van een jong stel dat bij ons op de havencamping staat dat er in Thale een mooie camping is. We besluiten vroeg op te staan, zodat we de warmte voor zijn en rek hebben in de dag. Het is ruim 80 km maar het is een mooie afwisselende route. Het begint met een mooi fietspad langs de Saale naar Nienburg en vervolgens langs de Bode naar een kasteel in Hohenerxleben. In Stassfurt is een overgang van een spoor geblokkeerd en we zoeken een omleiding via Hecklingen. We moeten in dit voorgebergte van de Harz al flink stijgen wat energie kost. We snijden een stuk route af bij Hoym en botsen bij Ermsleben op de flanken van de Harz. Het zijn nog geen zware klimmetjes, maar de benen moeten wel wennen. De route makers hebben de route boven de weg in het dal gelegd en dat maakt dat steeds scherp geklommen moet worden op het terras te komen. Voordeel is een rustig landbouwpad, met mooie uitzichten over het landschap in het noorden. We rijden boven Ballenstedt langs en rijden langs Gernrode en dan weer verder langs een hoger terras op weg naar Thale. Het is zwaar, nieuw en wel mooi geweest met de 80 km.
Het weer is nog niet stabiel en het gaat deze nacht opnieuw regenen zodat we met een natte tent zitten.
 

Fietsdag 6 Thale- Gottingrode.
We proberen vandaag wat hoogtemeters te vermijden omdat het te zwaar is om steeds te klimmen. Dit is ook het zwaarste stuk van de route en zelfs op de harde weg moet geklommen worden. Het is vandaag zondag en we kopen bij een kleine bakker wat broodjes. Deels over de verharde weg en deels over het bospad in de heuvels zoeken we onze weg. We komen uit bij het plaatsje Wernigerode waar deze zondag veel drukte is met toeristen die door het stadje wandelen en een ijsje eten. In Drübeck eten we wat. Het weer is wisselvallig. Het regent niet, maar dreigt wel steeds. We ontlopen een klim door een asfaltvariant te doen. We worden gestraft want ik rij te veel langs de kant waar een kapot flesje wodka ligt en ik twee lekke banden oploop. Het kost tijd om de binnenbanden te repareren en zo haln we onze planning niet en gelukkig vinden we op de hoofdweg bij het plaatsje Göttingerode een grote camping met mooie grasveldjes. We schrijven ons in en vinden een plekje naast een Deense familie. Vader en moeder en twee z onen van 12-14 jaar. De vrouw zoekt contact en als het heel erg begint te regenen als we onze maaltijdsoep eten mogen we bij hun op stoelen onder hun luifel zitten. We krijgen onmiddellijk een glas wijn en terwijl de jongens voetbal kijken kletsen we over fietsen en de verschillen en overeenkomsten tussen Nederland en Denemarken en hoe we hebben genoten van de serie Borgen.
 

Fietsdag 7 Göttingerode- Bad Gandersheim
Hoewel de lekke banden gemaakt zijn, is er wel een probleem, omdat in beide zijwanden van de fietsband een scheurtje zit. Door mijn gewicht en de bagage moet er wel zo’n 5 bar in de band gepomd worden. We krijgen de adressen van twee fietsenmakers in Oker en Goslar en nemen afscheid van de familie. Van een andere familie krijgen we wat afwasmiddel in ons flesje en de wijze les dat de meeste mensen graag andere mensen helpen vanuit een idee van een wereldwijd surplus van hulpvaardigheid en liefde. Dat wat ik ontvang kan ik ergens anders weer een ander geven. We dalen flink af over de grote weg naar Oker en gelukkig vinden we snel de fietsenmaker. Het is een aardig man die wil helpen en hij komt met een duidelijk diagnose. Twee nieuwe banden. Ik wil graag mijn supremes terug, maar deze heeft hij niet en ook een maatje van hem in Goslar heeft deze niet op voorraad. Ik wil graag brede banden en hij geeft een betaalbare set die 37 mm breed zijn. Voldoende voor de bospaden en hobbelige landbouwwegen. In Goslar drinken we op een terrasje koffie en kunnen via de wifi van het ijscafé whats appen met de kinderen. Als Gijs de vraag stelt hoe de wasmachine werkt en Wouter de suggestie doet van wasmiddel en afwasmiddel moet Carla ingrijpen. ‘Wouter, hier spreekt je moeder’‼‼. Opnieuw snijden we een stuk af en gaan via Langelsheim en Seesen naar Bad Gandersheim. Eerst een lang stuk aan de voet van de berg waar we bijna niemand tegen komen behalve een man en een vrouw die met een electrische fiets een toertocht maken. Bij Bilderlahe zit een venijnige klim in de route. We klimmen 100 m over een klein kammetje dat Heber heet.. En hoewel we een mooi uitzicht hebben, moppert Carla dat zo’n klim aan het einde van de dag behoorlijk vervelend is. Na de klim dalen we rustig af naar het kuuroord. Met de gps vinden we een Netto en de camping. Daar staat al een jongen met een klein tentje en later komt een Duits stel aangefietst die vanuit Arnhem de R1 fietsen. Met hen kunnen we ervaringen uitwisselen over afstanden en campings. De camping is degelijk en behoorlijk groot zonder dat er veel mensen op de camping staan. Is dit ook een oude DDR camping?
 

Fietsdag 8. Bad Gandersheim- Holzminden
De buitentent is enorm nat. Ik hang deze over de fiets, maar er is nog geen zon om hem te drogen. Het is 7.30 uur. Onze duitse medefietsers gaan gelijk met ons op. De man was gister driftig op zoek naar zijn geld en paspoort. Vanochtend komt hij vertellen dat hij alles weer gevonden heeft. Het heuptasje was achter de tent gevallen. Ik moet denken aan het bijbelverhaal van het verloren muntje en hoe blij je kunt zijn als iets weer terecht is. We rijden door het centrum van het stadje en zien de tribune van het theaterfestival dat deze week wordt gehouden. Het ziet er professioneel uit. We rijden een stuk over de hoofdweg om snelheid te maken. In het stadje Einbeck drinken we op een
terrasje koffie en kunnen internet krijgen. Vanaf Einbeck is er een omleiding omdat ze bezig zijn met het tracee van de R1. Het betekent dat we hoog over een paar heuvels rijden. Warm, maar wel met mooie uitzichten. Dan grotendeels via fietspaden langs de grote weg naar Matkoldendorf waar we boodschappen doen. In het landbouwgebied bij Hunnesück eten we op een bankje onze lunch en houden een beetje siësta. Dan een flinke klim over een kammetje. Voor een deel langs een grote weg. In Stadtoldendorf is er tijd voor een ijsje. De stad heeft weinig sfeer en veel winkels zijn leeg. We hebben veel hoogte gemaakt en vanaf Arholzen en Bevern dalen we langzaam af het dal van de Weser in en redelijk op tijd kunnen we op zoek naar een winkel en de camping. Dan blijkt de band van Carla versleten te zijn en knalt de binnenband de buitenband kapot bij de supermarkt. Het is tegenover de camping dus we melden ons bij de receptie en zoeken een plekje langs de rivier en bij de campers die op een lange rij staan. De kleine tentjesplek is aan het begin van het pad, maar dat is voor ons niet helemaal duidelijk. Als de tent staat ga ik op zoek naar een fietsenzaak voor een buiten- en binnenband. Aan de overkant bij de burg is een klein huisje van hout waar een man bezig is met reparaties. Hij blijkt Schwalbebanden te hebben in de goede maat n.l. Marathon 28x1,5. Terug op de camping zet ik alles er op, maar de band blijft aanlopen omdat de Santos weinig ruimte geeft voor de band vlak bij de trapas. Terwijl ik bezig ben komt er een stel dat hier staat met een camper kijken wat ik doe en samen lukt het een schroefje te vervangen die kleiner is dat de bestaande waardoor er meer ruimte ontstaat voor de band. Ook weer geregeld.
Ik ga douchen, drink een biertje en kook wat eten. We hebben tijd en drinken koffie en lezen wat. Verder op voetballen wat jongens, maar de bal komt in de rivier. Omdat het water flink stroomt moet er snel besloten worden. Een jongen trekt zijn shirt en broek uit en loopt het water in om deze te pakken. Hij is de held.
 

Fietsdag 9. Holzminden- Hövelhof
We zitten in het tussengebied tussen Harz en Teutenburgerwald. Het is duidelijk minder heuvelig dan de vorige dagen. We rijden over een mooi fietspad langs de rivier naar het zuiden om bij Schloss Corvey het stadje Höxter in te rijden. Het lukt niet goed een café te vinden met internet en een wc en uit de zon. Veel mensen
drinken koffie bij de bakker die ook een cafeetje heeft. We kiezen voor de schaduw bij de Italiaan. Dan rijden we het stadje uit en klimmen heel geleidelijk langs het riviertje de Grube naar Ovenhausen. Het is een mooi lieflijk stukje landschap waar we in zitten en wat deze vakantie zo mooi maakt. Voorbij Marienmünster komen we op een hoge vlakke heuvel en kunnen we hoog over de omgeving uit kijken. We zien in de verte de heuvels van het Teutenburgerwald. We zigzaggen door het landbouwgebied, maar komen niet in dorpjes met winkels. We zijn erg gewend aan yochurt en karnemelk, maar dat zit er nu niet in. Tot overmaat van ramp loopt de band van C. weer aan, die we er opnieuw inzetten. Een stel uit Genemuiden komt informeren of alles goed gaat. Zij komen uit Praag en zijn op weg naar huis. Bij Leopoldstal ontlopen we de klim en rijden over de doorgaande weg naar Horn. Daar staat een bordje Holzhausen Externsteine. Dit verwijst naar een dorpje, maar ook naar een bijzondere rotsformatie wat veel toeristen trekt. Dan brengt de route ons in verwarring. De gps track buigt snel af naar augustdorf terwijl de nieuwe route de stad Detmold in gaat en langs de Jeugdherberg die op een kam ligt. Kortom zoeken en nog een flink stuk rijden omdat de eerstvolgende camping bij Hövelhof ligt. We doen boodschappen in Augustdorf en rijden dan redelijk snel ,door een stukje natuurgebied, naar de camping. Op het terrein van een oude boerderij is er een mooi plekje voor ons in de schaduw en bij een bank. Een stel uit Berlijn heeft vandaag het safaripark bezocht een deelt met ons de bank. We kletsen wat over Berlijn, de DDR tijd en hun bestemming Amsterdam.
 

Fietsdag 10 Hövelhof-Sassenberg
Ongemerkt zijn we al weer uit de heuvels van het Teutenburgerwald en is ons parcours aangenaam vlak. We rijden door een bosgebied en langs het kasteel Holte in het Holterwald. Er kabbelt een mooi beekje waar we langs komen op weg naar Verl. De route is hier opnieuw verandert en gaat nu langs de Ems door het stadje Rheda-Wiedenbrück. Het kost wat tijd om de weg te zoeken als je geen steun hebt aan de track. Een man helpt ons door de stad te komen en weer een ander geeft aan welke brug we kunnen nemen om bij het slot Rheda op het spoor van de R1 te komen. We snijden een stukje over door over te stappen op de Emsradweg. Dan bij Harsewinkel naar het westen . Bij Greffen doen we boodschappen en zoeken de weg naar de camping die iets van de route ligt. De eerste camping lijkt alleen maar uit
vaste gasten te bestaan, waardoor we naar de tweede camping gaan die en lux is maar ook tentkampeerders heeft. We melden ons en worden door de beheerder naar de plek met schaduw en bank geleid. Onze buren uit het Sauerland bieden ons een koud drankje aan (mix van bier en grapefruitsap) We hebben veel kilometers gemaakt en het is warm geweest, maar dit is goed om van te genieten.
 

Fietsdag 11. Sassenberg-Münster
Dit wordt een halve fietsdag, maar opnieuw is het warm en dat heeft invloed op het fietsen. We rijden via Warendorf en drinken koffie en lopen wat door het stadje. Het is een oude Hanzestad en dat zie je aan de verzorgde vakwerkhuizen. Dan is het nog een uurtje fietsen naar Munster. Gelukkig zit de camping aan deze kant van de stad en rond 12 uur melden we ons bij de receptie waar het erg druk is. We schrijven ons in en kopen wat douchemuntjes. Als de tent staat en we gegeten hebben gaan we de stad in. We kunnen de fiets parkeren bij een radstation. Het kost even door hoe het systeem werkt. Je trekt een kaart en duwt je fiets door de poort. Je betaald 10 c per uur door de kaart inde automaat te steken en af te rekenen. Zo kan je fiets weer door de poort. Munster is een stad waar je wel twee dagen kan rondbrengen als het gaat om musea. Het centrum is wel overzichtelijk klein. Bijzonder is de fietspromenade die op de plaats van de oude stadsmuur is gelegd. Je ziet veel fietsers hier gebruik van maken als ze ergens in de stad willen zijn. Wij winkelen wat bij Karstadt en andere outdoorwinkels, zoeken naar kleine modewinkels en kijken in het studentenbuurtje rondom de Kuhstraat. Ook lopen we de dom binnen. Münster is bekend van de vredes van Münster. Na twee jaar onderhandelen werd in april 1648 de tekst ondertekend waarmee Nederland een onafhankelijke republiek werd en alle katholieke bezittingen overgingen naar de stad. De ondertekening was onderdeel van een groter verdrag dat een einde maakte aan de dertigjarige oorlog tussen Spanje en Frankrijk. Ik bezoek de zaal van het raadhuis waar de ondertekening herdacht wordt. Het is niet helemaal duidelijk om de ondertekening daar ook echt plaats vond. In de zaal is veel symboliek te vinden: schilderijen, houtsnijwerk, een gouden haan enz. De zaal is opnieuw opgebouwd na de tweede wereldoorlog.
We drinken en eten wat en gaan dan naar de camping. We hebben in de stad een Nederlands stel ontmoet uit Scheemda (Groningen) dat op weg is met de fiets. We kletsen op de camping wat na over onze ervaringen, hoe ik werk met de gps en wat je wel of niet allemaal meeneemt als je met de fiets weg bent. Zij hebben niet alles op de weegschaal gelegd.
 

Fietsdag 12 Münster- Winterswijk.
De laatste dag is zwaar vanwege de hoge temperaturen en het feit dat er geen camping is tussen Munster en de Nederlandse grens. We staan om 5.15 u op en zijn redelijk snel ingepakt. Om 7.45 u gaan we op weg en pakken de korte weg door de stad die aan het ontwaken is. De temperatuur is nog aangenaam al voel je wel dat het vandaag warm gaat worden. We snijden de meeste omwegen op de route af. Dit betekent soms een drukke weg met meer auto’s dan we gewend zijn.
Globaal is de route: Hohenholte, Darfeld, Osterwick, Holtwick, Stadlohn en Kossink. We doseren onze snelheid en pauzes goed. Het is soms heuveliger dan verwacht. We merken dat het veel uitmaakt of je verhard of onverhard rijdt. In het liesnerwald pikken we een stukje bos mee om wat schaduw te hebben. We drinken koffie bij Darfeld en luchen bijStadlöhn. Als we voor de Rewe staan is er groot alarm omdat er brand is in de winkel en deze is ontruimd. Ik rij nog even terug naar de Netto omdat we verwachten geen winkel meer tegen te komen. Rond twee uur zijn we op de camping en vinden een schaduwplekje. Nadat we alles hebben opgezet proberen we wat bij te slapen. De natuurcamping is bevolkt met alto’s, gepensioneerden en intelectuelen. Er is internet op een soort pleintje met stoelen. Ik kijk ’s avonds samen met twee mensen naar het journaal dat vooral ging over de vliegtuigramp in Oekraine.