 |
| Oude brug Regensburg, uitzicht Donau richting Wenen. |
We gaan weer een tocht maken. In 2013 fietsten we van Nijmegen naar Neurenberg langs de Rijn en Main als onderdeel van de bovengrens van het Romeinse Rijk, ofwel de Limes. Nu pakken we het volgende stuk. We zien wel waar het deze keer weer toe leidt. We zijn beide nog niet in Hongarije geweest. We volgen de Donau tegen de stroom in en starten in Boedapest, passeren Wenen en eindigen in Regensburg. We volgen maar ongeveer 850 km van in totaal 2829 km die de Donau lang is.
We vertrekken om 17 u uit Amsterdam en de reis verloopt voorspoedig tot we in Hannover zien dat de trein een uur vertraging heeft. We drinken koffie en zien de vele facetten van het grote stadsleven aan ons voorbij trekken. Zwervers, opgelaten jongeren, slecht verzorgde mensen, bedelaars die prullenbakken nalopen.
We gaan rond 22.30 toch maar boven kijken. Op een winderig perron wachten meer mensen. Als de trein binnenrijdt parkeren we de fietsen in de gereserveerde houders en nemen alle tassen mee naar onze couchette waar twee fietsers al in bed liggen. Ze komen uit Hamburg en gaan een zoon bezoeken. We wisselen fietservaringen uit en maken ons bed op. Het Duits praten is nog even onwennig. Onze reis bestaat uit twee etappes en drie steden. Boedapest, dan de reis naar Wenen, bezoek aan de stad en dan de tocht naar Regensburg.
Vrijdag 26/5 Aankomst Budapest
Volgens de planning hebben we morgen vijf kwartier overstaptijd in Wenen en zegt de conducteur dat we deze inlopen. Dit blijkt dus niet te zijn. We krijgen tot onze verassing een ontbijtje en praten met onze medebewoners. We delen naast fietsen ook nog brood bakken en muziek als hobby.
We rijden ondertussen vanaf Regensburg door het dal van de Donau. Dit gaan we allemaal terugfietsen!!!!!!. Even denk ik dat we hier ook kunnen uit stappen en lekker op een camping met zwembad gaan staan. Nee. Saai!
De overstap in Wenen van 20 minuten verloopt goed door liften en we kunnen in de trein de fietsen en onze spullen goed kwijt. Er is nog zitplek en we komen aan een tafeltje te zitten met een wat oudere man en vrouw uit Budapest. Ze geven ons informatie over mogelijke uitstapjes zoals naar de thermen. Ook praten we over de geschiedenis van Hongarije, de bewoners, hij is erg negatief over de zigeuners, de vluchtelingenproblematiek en de vrijheden die er in Nederland zijn zoals euthanasie en omgang met drugs. De man vindt dit veel te vrij. Hijzelf komt uit de Oekraine en ik probeer een beetje uit te vinden hoe hij terug kijkt op de tijd van de muur, de opstand van de Hongaren, de afkalving van het communisme enz. Hij is slim, een handelaar die ook wel eens in Rotterdam is geweest, maar de reis van 3 uur is toch te kort om hem echt aan het praten te krijgen. Leuk is dat hij ons wil helpen. Hij waarschuwt ons voor het nieuwe briefje van 100.00 euro dat erg lijkt op het briefje van 10 duizend. 30 euro of 300 euro.
We stappen uit de trein met nog een stel met tourfietsers. Veertigers. Zij is Nederlands en hij Duits en ze zijn hevig verliefd. We helpen elkaar met tassen en fietsen naar buiten zetten en op de spullen passen. Zij gaan naar de bron van de Donau in Donau-Eschingen in twee weken (dit beter zo'n 100 km per dag) en ze willen zo snel mogelijk de stad uit. We maken foto's van elkaar bij het stationbordje van Boedapest en gaan dan naar buiten. Opvallend is het verschil tussen de voorkant van het kopstation en de zijkanten die erg vervallen zijn. Zie de foto.
Ik ben een beetje daas van de hele reis en heb geen idee waar we in Boedapest zijn. We drinken koffie op een terrasje van Starbucks. (Ook hier schrijven ze je naam op de beker.) De wc boven heeft een code zodat ik weer naar beneden moet om de code te vragen. We pinnen de rekening door het pasje boven de automaat te houden. Dat is dan weer erg modern. En we proberen er de komende dagen achter te komen wat de verhouding euro en Hongaarse Forint is. Duizend forint is iets meer dan drie euro. Maar we worden ouder en maken steeds foute rekensommen. Als we later dat weekend een fietser tegenkomen en zeggen dat de camping maar 9000 forint is kijkt hij ons raar aan. Hij heeft bij zijn tocht door het achterland vaak niet meer dan 2000 euro betaald. Is dat ouderdom?
Dan zoeken we de weg naar Bikercamp in het Zuid Oosten van de stad.
Zie.
Het is een camping in de achtertuin van een woning met zo'n acht plaatsen. Er is een mooi grasje met schaduw en WiFi. Verder is alles simpel en ingericht voor iedereen die er met twee wielen aan de deur komt. Na het opzetten douchen en een klein hazeslaapje rijden we met de fiets de stad in. Het is nodig om hier enige aandacht aan te besteden. Want fietsen in Boedapest vraagt om speciale kwaliteiten en kennis die wij
niet hebben.
- auto's rijden in de stad of ze op de snelweg rijden. Zijn er drie banen dan willen ze ook drie banen hebben en vinden het heel vervelend als er fietsers zijn.
- fietsers kiezen eieren voor hun geld en fietsen op het voetpad. De wandelaars vinden dat prima.
- De overheid wil het gebruik van fietsen bevorderen. Zo staan er op een aantal plekken in de stad huurfietsen.
- Op veel plekken staan op het wegdek fietsen getekend om duidelijk te maken dat daar fietsen rijden. Maar dat is te weinig om over fietsbanen te spreken. Langs de Donau zijn wel een soort fietspaden in twee richtingen die redelijk intensief gebruikt worden.
- Bij een aantal bruggen en kruispunten is totaal niet zichtbaar hoe je van de ene kant naar de andere kant kunt komen. Met gevaar op eigen leven kunt je een weg oversteken, maar dan wijzen automobilisten naar hun hoofd om aan te geven dat je gek bent. Beter is te denken dat je voetganger bent en dan kijken hoe je het probleem kunt oplossen.
Conclusie: Wat leven wij in een luxe land als het gaat over fietscultuur, herrie en CO2 uitsoot en veiligheid. (Hoewel daar nog het een en andere te verbeteren is)
Na wat rondfietsen en sfeer proeven gaan we op zoek naar het schoenenmonument.
Schoenen op de Donaukade is een gedenkteken in de Hongaarse hoofdstad Boedapest. Dit monument ligt aan de kade van de Donau en op deze plek zijn over een lengte van veertig meter, zestig paar metalen schoenen te vinden die op de rand van de kade staan. Het monument is geplaatst ter nagedachtenis aan de Joden die langs de oever van de Donau zijn gefusilleerd tijdens de pogroms die door de Pijlkruisers, een met nazi-Duitsland sympathiserende beweging, werden uitgevoerd. De Joden werden eerst gedwongen om hun schoenen uit te trekken en vervolgens op de rand te gaan staan. Hierna werden ze doodgeschoten waarna ze in de rivier vielen en door de stroming werden meegenomen. Dit momument is gemaakt door Can Togay en Gyula Pauer en werd onthuld in 2005. (txt wikipedia) Het is een wat onooglijk monument. Er zijn uitgebrande waxinelichtjes, grint, uitgebloeide bloemen. Toch treffen de schoenen je en zetten aan het denken.
 |
| Internet en voldoende stopcontacten |
We lopen wat door het winkelcentrum, lopen langs een muziekplek voor jongeren hipsters. Er wordt techno gedraaid. Een deel van de jongeren zit in de open ruimte , anderen zitten in het park er om heen te drinken met eigen meegebrachte drankjes. We gaan een restaurant zoeken en vinden de plek. Het is helemaal vol en gereserveerd. In het park speelt een balkanband en eromheen staan voedseltrucks waar we wat te eten kopen. Dan via kleine straatjes zigzaggend naar huis. Mijn garmin gps pakt de kaart niet goed wat me ongerust maakt, want misschien is de kaart niet goed in het geheugen opgeslagen en dan heb ik de komende twee weken een probleem. Op de camping treffen we een stel van onze leeftijd uit Gap, Frankrijk. Ze zijn met de motor op weg. We treffen elkaar de komende dagen een paar keer aan een van de zitbanken.
Zaterdag Bezoekdag 1 Boedapest
We maken een programma. We komen niet helemaal snel weg. Wasje doen, koffie drinken en ik heb een heel gesprek met de franse medekampeerders over de Franse verkiezingen, de keuze voor Macron, de vierde Franse republiek, sterke en zwakke presidenten en de komende provinciale verkiezingen. Ik begrijp het niet helemaal. Het heeft te maken met de machtsverhouding tussen de president, de premier en het parlement. Als die verhouding niet goed is krijg je zwak bestuur?! Rond 11 uur starten we met een bezoek aan een thermaal bad. We zijn hiervoor getipt door de treinreizigers met wie we gesproken hebben. Om daar te komen moeten we eerst de metro nemen, want we willen niet fietsen in de stad, en ook de fietsen niet voor langere tijd op straat parkeren. We kopen twee dagkaarten en zoeken de juiste eindrichting. Hier geen toegangspoortjes zoals in Nederland. Dan stappen we in het centrum over op lijn een naar het klassieke zwembad. Deze metro is veel kleiner dan de eerste metro, eerder een tram onder de grond. De stations die we passeren zijn in een prachtige stijl gebouwd, met veel tegels, hout, echt design uit de jaren '20 van de vorige eeuw zo vermoed ik.
We lopen door een park en staan dan voor het Széchenyibad en informeren bij een loket naar de prijzen en kopen kaartjes.
 |
Het luikje is zo laag dat ik op mijn knieen moet zitten.
Niet clientgericht of bijzonder eigen? |
Er is een heel systeem van lockers en polsbandjes. En dan lopen we over het zembadterrein. We zoeken een leeg bankje om onze spullen neer te leggen en gaan het water in. Nu weet ik waarom de zwembaden in Oost-Europa en Turkije zo vol zijn en mensen zelfs in het water een potje schaak spelen. Het water is is behoorlijk warm. Door onder water te blijven is het goed uit te houden, zeker nu met een zonnetje boven ons. We hebben dus de tijd om rustig rond te kijken. Veel toeristen. Groepjes jongeren. Het bad is niet te vol. Er zijn plekken met bubbels en een simpele wildwaterbaan. We willen ook in het echte zwembad dat veel kouder is maar dat wordt ons verboden omdat we geen badmuts op hebben. Hier zwemt bijna niemand. Een Nederlandse vrouw die hier is met een klassiek jeugdorkest uit Overveen vertelt ons dat er binnen ook baden zijn. Deze gaan we vervolgens uit proberen. Baden van verschillende temperatuur. Het bad van 38 graden zit goed vol. Het is lekker en zo warm dat je er na 15 minuten een beetje misselijk wordt.
Daarna nog een Turkse sauna en een gewone sauna. Buiten speelt het orkest in oranje t-shirts. Ik ken de dirigente die ook een koor heeft in de muziekschool waar ik vele jaren speelde. Eigenlijk raar. Jongeren die voor vier dagen met hun ouders en begeleiders naar Boedapest vliegen om daar spelen. Het gaat hier om mensen van goede afkomst die het zich kunnen permitteren, het kunnen organiseren en gebruik maken van de mogelijkheid enz. Maar wat als de hele wereld dit soort vliegreisjes gaat maken. Dan zijn er in de buurt van Gap helemaal geen gletschers meer in de toekomst. Kunnen we als mensen leren om niet alles te doen wat kan?
 |
Place to be. Veel mensen maar
toch niet te druk. |
Na de thermen gaan we terug naar het centrum en maken een wandeling langs de achterkant van de luxe straten. Dit is een verrassende kant van de stad. Grote statige en rijkversierde appartemensgebouwen, soms recent gerestaureerd, en meer vervallen gebouwen wisselen elkaar af. Kleine modewinkels, koffiehuisjes en falafelrestaurants. We drinken in een oude overdekte winkelgalerij koffie met wat er bij en komen in de joodse buurt. De synagoge is dicht, maar we kunnen iets zien van de binnenplaats en de graven, de rijke versiering op de torens.
 |
| In de lege winkels nieuwe bedrijfjes. |
Naast de chique en drukke winkelstraten en doorgaande boulevards geeft dit een ander beeld van de stad. We sluiten af door op een klein pleintje op het terras wat te drinken en te eten. We krijgen een leuk gesprek met de ober over de Hongaarse en Nederlandse geschiedenis. Hij weet van Willem van Oranje en de opstand tegen Spanje. Zijn stelling is dat Nederland al veel langer democratie heeft kunnen oefenen dan Hongarije. Dat land is de afgelopen 300 jaar maar 20 jaar zonder overheersing geweest NL van 1920-1944. Goed argument. Hij had zijn Nederland kennis van toen hij 18 was en een Nederlands reisgezelschap ontmoette van senioren. Hun energie had hem toen getroffen. Ouderen in Hongarije waren toen moe, liepen somber over straat. Vandaar. Hij zet ons op de foto en als we weggaan bedank ik hem voor een fijn gesprekje.
 |
| Zijkant en achterkant van de synagoge. |
We gaan naar de camping en eten ons toetje met de Fransen aan een tafeltje. Een mooi gesprek. De man vertelt dat hij nooit bij een hardloopwedstrijd over de finish gaat. Dus hij staat ook niet in de lijsten van de uitslag. Toen we vroegen waarom vertelde hij dat het gaat om de beleving, de natuur, het gezamenlijke en niet het halen van het einddoel. Helemaal in het straatje van C. Die niet pers'e Regenburg wil halen of af en toe een stukje trein wil nemen.
Zondag Budapest 2 Museumbezoek.
We willen de laatste dag een museum bezoeken. C. wil graag veel de stad zien en we nemen daarvoor allereerst de tram naar de zuidkant van de stad omdat het Ludwigmuseum een moderne kunst in z'n collectie heeft. We komen op een terrein met veel jonge ouders met kleine kinderen die knutselen, naar poppenkast kijken, in de een draaimolen met manden zitten. Verassend frisse mensen. We komen er niet achter wat het precies voor festivalletje het was. Het museum is te modern en abstract en niet onze keuze. De man achter de balie zegt dat we voor schilderkunst naar het Hongaars Centrale museum moeten in het centrum. In het kader van ons doel om te reizen met bus en tram pakken we lijn 7 en 2 langs de Donau en zo lopen we deze zondagmorgen door een rustig centrum. In het centrale museum vragen we of we een folder van de collectie kunnen bekijken. Daarin zien we dat het hier gaat om geologie en geschiedenis. Helemaal fout. We zijn niet goed verwezen. Wat wij zoeken is volgens de medewerkster te vinden in het museum bij de burcht. Opnieuw een stukje metro en een klein busje dat ons de heuvel op brengt. In het Hungarian National Gallery is naast de vaste tentoonstelling met Hongaarse kunst tussen 1800 en nu, ook een tentoonstelling van een Duitse kunstenaar Baselitz te zien. Het is buiten behoorlijk warm en in het museum is heerlijk koel en we genieten van de goede uitleg. Men is duidelijk trots op de eigen kunstenaars, maar er wordt in de beschrijving ook een duidelijke relatie gelegd met de context: politiek, cultureel, kunstringen in Europa enz.
Ook is boeiend om te zien wat de val van de muur heeft betekent voor de kunstuitingen na 1989. Vanuit de zalen van het museum hebben we een fantastisch overzicht over Budapest. De tentoonstelling van Baselitz heet:
preview with a review.
Vooruitkijken kan niet zonder terugkijken. Een permanent proces.
De mensfiguren op z'n kop ontregelen in ieder geval. Ik draai steeds mijn hoofd om de gezichtsuitdrukking op het schilderij te zien. Op zijn kop lukt het niet om de gezichtsuitdrukking te zien en na te voelen. Een vreemde ervaring.
Na het museum lopen we door het burchtgebied dat uit steekt boven de stad en dalen dan af naar de rivier. Er speelt een jongerenensemble dat traditionele muziek laat horen. Dan doen we nog een stukje wandeling, maar dit buurtje is minder interessant dan gister.
We pakken de metro en koken wat op de camping. Verzadigd van alle indrukken van de afgelopen dagen.
De mooiste zin van de dag: De hond die dacht dat hij een schaap was. De vrouw van het stel uit Gap komt oorspronkelijk uit de Queras een berggebied achter Guillestre. Ik wandelde daar met zoon D. en we kwamen een schapenkudde tegen die niet begeleidt werd door een herder maar door een grote hond. Wonderlijk en angstwekkend omdat de hond iets uitstraalde van 'blijf uit de buurt wandelaars'!. Volgens onze informanten gaat de hond, omdat hij de hele dagen met de schapen loopt, schapengedrag vertonen.
Dat klopt niet helemaal want zijn taak is ook om de kudde tegen wolven te beschermen. En hij blijft er angstaanjagend uit zien.
Traject I Budapest-Wenen
Vandaag 87 km op de teller. We vinden vrij snel de route en steken langs de Donau van zuid naar noord de stad door. Het is echt lastig om een brug over te steken omdat er geen duidelijke afgescheiden fietspaden zijn. We moeten een paar keer een drukke autoweg oversteken. Op de linkeroever is een wat primitief doorgaand fietspad gemaakt van zo'n 8 km. Dan gaan we over op het eiland in de Donau waar zoon G. afgelopen jaar op een festival is geweest.
Tientallen mensen zijn bezig met asfalteren, banken plaatsen en planten poten. De route gaat langs een dorpje met een mooi beelhouwwerk en ik kan het niet laten om even op de koffie te gaan. Daarna een badplaatsje met veel koffietentjes en barretjes. We passeren een informatiebord over de bewoning van dit gebied. Ze vonden potten en sieraden van zo'n 2000 jr voor Ch. Soms raken we aan een dorp en dan weer rijden we in de delta van de rivier met bos, soms over een onverharde dijk. Dan steken we een zijtak van de Donau over met een pontje en rijden anderhalf uur over een schiereiland vol akkerbouw. We passeren kleine dorpjes met kleine oude huizen. Veel mensen hebben een groentetuin. Je ziet in alles - huizenbouw, onderhoud van wegen, cafés op het platteland wat eenvoudiger is. We merken het ook aan de prijzen van groente en kopjes koffie.
Een rechte weg maakt het fietsen saai en we ontdekken hier dat Hongaren hard rijden op deze secundaire wegen. Ze mogen er 90 km per uur.
Op de punt van het eiland moeten we weer met een pontje terug. Ik schrik even omdat het lijkt dat de boot net weg is en we een uur moeten wachten . Ik zie een schipper lopen en vraag hoe het zit. Hij gaat over een kwartier. Ik zet de fietsen beneden op het ponton, maar dat versnelt het overvaren niet. De man ligt met een maat op een bed naar een actiefilm te kijken.
Aan de overkant volgen we de grote provinciale weg naar Esztergom een oude hoofdplaats met een knots van een Dom, gebaseerd op het Romeinse Pantheon. We melden ons op de camping. Er staat een groepje Engelsen, senioren die naar de zwarte zee gaan fietsen. Ik neem mijn petje voor hen af. Ze hebben veel interesse voor onze stoeltjes. We worden belaagd door de muggen en gaan in de stad mugloos een pizza eten.
Dinsdag klimmen naar 300 m.
Deze dag rijden we twee keer van de Donau weg en klimmen twee keer naar zo'n 200-300 m. We zijn niet bang voor wat klimmen en het levert mooie uitzichten en afdalingen op.
We drinken koffie bij een klein koffietentje. In Tata staan we in de hitte lang voor een spoorwegovergang.
 |
| Uitzicht vanuit het wijnhotel |
Aan die dingen kun je merken dat Hongarije minder ver is in ontwikkeling. In het stadje staat een oud kasteel met vestingmuren. Dan weer richting de Donau. C. Ziet bij de campinglijst een hotelcamping staan in Komarno met thermale baden. De weg er naar toe is zo'n 15-20 km, warm en druk met snelrijdende auto's. Geen pretje. Na de boodschappen komen we er bij de receptie van de camping niet helemaal uit. Met het meisje lopen we de lijst met tarieven na en komen op 8000 forint voor twee personen, terwijl het meisje er 16000 van wil maken. 25 euro of 50 euro voor een nachtje kamperen maakt uit. Dan laat ze het los en krijgen we een sleutel voor het gebruik van het thermaal bad mee. Op de camping veel pensionado's en een Nederlands stel dat ons allemaal tips en truuks geeft. Ze staan hier al een maand en komen hier al jaren. Zij heet sinds dat ze 32 jaar is last van haar gewrichten en heup en de baden helpen goed. We duiken het zwembad in en maken daarna een potje eten. En vanwege de muggen maken we dat in de keukenruimte waar we ook onze powerbank kunnen opladen. Moe en tevreden naar bed,maar als onze buren vragen hoe de thermen is bevallen blijkt dat we het echte thermaal bad helemaal nog niet bezocht hebben. We zijn alleen in het zwembad geweest.
Woensdag. Drama. Wet van Murphy
We staan om 6.30 u op en verkleden ons voor de thermen, en achtervolgen een man die voor ons uit loopt op het terrein met een badjas aan, over de buurcamping langs een barretje, Links, rechts een deur door, inchecken en dan zijn we binnen. Twee baden binnen en twee buiten. De temperatuur is 34-38 C en 32-35 C. Er zitten zo'n 20 vooral ouderen apart of met elkaar te praten. Onze Nederlandse overburen zijn er ook en zeggen: zijn jullie er nu eindelijk. En niet te lang in het warme water zitten. Als je klachten hebt of uren de tijd dan is dit een goede plek. Wij zijn te onrustig en zwemmen nog wat in het lege zwembad, ontbijten en pakken alles op. De overbuurman wil graag delen en laat het nest met jonge spechten achter onze tent zien en vertelt over het nieuwe fietspad langs de Donau.
Daar willen we meer over weten na de toch wat gevaarlijke provinciale wegen van de afgelopen twee dagen. We rijden naar het stadje en vullen onze bidons met bronwater. We zien heel veel mensen die colaflessen en jerrycans vullen. Bij de VVV laat een vriendelijke jonge man de route van de Euro Velo 6 zien op een fietskaartje en waar we weer terug de Donau over kunnen om onze eigen route weer op te pakken. Het wordt het begin van een dramatische dag.
We steken de Donau over en drinken in Komarno een kopje koffie in het mooie oude Centrum. Dit is het Slowaakse deel van de stad en er zijn weer andere regels. Voor dat we koffie krijgen wordt er een schaal met een soort muffins op ons tafeltje gezet. We hebben net ontbeten en laten de koekjes onaangeroerd.
Dan de route, deze loopt langs de Donau het stadje uit, maar gaat al snel over op een grintweg op de dijk. Uiteindelijk rijden we zo'n 20 km over deze dijk, midden in de volle zon. Omdat soms de grintlaag te dik en grof is komen we maar moeizaam vooruit.
Om het allemaal nog wat te verergeren krijg ik een lekke band en breekt wat later op de dag de ketting van C. In beide gevallen proberen we wat schaduw te vinden onder de bomen, maar dat is ook de plek waar in dit waterrijke gebied veel muggen zitten. Met de lekke band zijn we in een kwartier klaar. Met de ketting zijn we een uur bezig. Goed. De leuke dingen van de dag: een leuk gesprek met een soort gemeente werkster die tot taak heeft, zo denk ik, om het groen en de straat bij te houden. Maar omdat zij geen andere dan haar eigen taal spreekt en wij geen Slowaaks, wordt het een gesprek met handen en voeten.
We praten over waar we vandaan komen, de steden in Europa die ze bezocht heeft, haar werk en het belangrijkste: er is een geasfalteerd tracee over de dijk. Deze pakken we tot de brug en dan zoeken we onze weg naar Gyor, waarbij we de drukken provinciale weg proberen te vermijden. Een aardige jongen bij de supermarkt die Engels spreekt laat op zijn smartphone zien hoe we bij de camping komen. Dat helpt en dan staan we op een campingveldje in de achtertuin van een bewoner.
Een Nederlandse vrouw komt op ons af en vraagt of we thee willen. Dat is nog eens aankomen en de thee smaakt prima. Als we de tent hebben staan komt nog een stel aanrijden die ook uit Budapest zijn vertrokken, een dag later. Ze hebben 120 km gereden en erg gezocht naar deze camping omdat andere campings opgeheven waren. Ik kook eten in het keukentje en terwijl ik dat doe vliegt er steeds een vliegtuig over die in banen de stad besproeit met een bestrijdingsmiddel tegen muggen. De beheerder zegt dat het biologisch is en niet gevaarlijk. De reden dat de gemeente dit doet is omdat er er internationale wedstrijden zijn. (ik weet niet meer waarin) Een vreemde ervaring. In Nederland zou niet zo snel een sproeivliegtuig de muggen aan pakken, zonder dat daar veel onderzoek en discussie aan vooraf gaat. Biologisch verdelgingsmiddel. Ik heb mijn vragen. Na het eten blijven we aan de tafel zittten en zo ontwikkelt zich een avondje praten over fietsvakanties, tenten, fietsen enz. In vergelijking met hen zijn we beginners. Ze hebben naar Rome gefietst en een hoge Alpenpas beklommen.
Donderdag. Vierde fietsdag in Hongarije
We zijn net als de anderen vroeg wakker en we pakken - na een ontbijtje aan de ronde tafel - op. We rijden eerst nog even naar het centrum van het stadje om rond te kijken en wat foto's te maken.
Dan op naar het Noorden. We zijn voor de vierde dag op stap en dat beginnen we te voelen. We rijden langs een provinciale weg met een fietspad er naast. Er staat veel wind tegen en C. rijdt achter me en zo wordt de gemiddelde snelheid wat hoger. We rijden door een beetje saai vlak landschap. Lange wegen in een landbouwgebied onderbroken door dorpjes en een kuuroord. We rijden op met twee Spanjaarden die we eerst inhalen en daarna gaan zij weer sneller dan ons en raken ze kwijt. Onze medekampeerders van vannacht hebben hun tent zo'n 20 km voor Bratislava neergezet. Wij rijden verder om de afstand tot Wenen voor morgen niet te groot te maken. Omdat het warm en winderig is stoppen we bij een cafeetje op een kruispunt in een klein dorp. Een oude man drinkt koffie, een andere man sjanst wat met de uitbaatster. We zijn moe en even het fietsen zat. Dan helpt koffie en cola. Een ouder stel komt aan het tafeltje naast ons zitten en ze zien ons Limesboekje en we wisselen ervaringen uit. Zij komen uit Nederland en hebben nog de tijd om Budapest te halen en hebben een pension geboekt in een stadje dichtbij. Ze vertellen over het Römer-Museum dat aan de alternatieve route ligt. Ook hebben ze het over het fietspad naar Bratislava. Ze benijden ons niet ivm de wind.
Dan gaan wij weer verder en pauzeren weer een paar keer om wat te eten of te drinken. Ik verwachte een Nederlands fietspad maar we rijden 15 km over een oude provinciale weg dat alleen door fietsers bereden wordt. Veel wielrenners, skaters en tentjes waar fietsers een drankje drinken.
We moeten kiezen tussen een vervallen camping in het noordoosten van Bratislava wat 9 km door een woonwijk betekent en morgen weer 9 km terug. Het alternatief is nog 20 km doorfietsen. Voordeel van deze tweede mogelijkheid is dat we morgen nog maar 50 km te doen hebben. We kiezen voor het laatste. Wel doen we nog even boodschappen bij de Billla op de andere oever in Slowakije.
Gelukkig zakt de temperatuur en ook de wind wordt minder. We rijden over de grens met Oostenrijk en alles over ons heen lijkt beter aangelegd en georganiseerd. Rond 20. U bereiken we de camping naast een tennishal en zetten onze tent op en gaan dan koken. Het is al bijna donker als we afwassen. We hebben vandaag 104 km gereden. Een flinke afstand en we zijn niet meer de jongsten..............
Vrijdag Aanrijden op Wenen.
We zijn niet de eersten die opstaan. Onze buurman was vroeg weg. Een stel met jonge kinderen gaat ook weg, maar dat gaat allemaal wat langzamer. De kinderen lopen wat op het veld. Het meisje van twee is gefrustreerd over allemaal dingen en haar broertje wil wel aardig zijn, maar dat is lastig met een zusje dat niet alles begrijpt. We pakken op en kijken bij het Romeinenmuseum, maar gaan niet naar binnen. Wel zien we een arena en een herdenkingstoren die in het graanveld staat.
Dan rijden we over grintweg naar ons doel, de overzet over de Donau met een speedboot. De jongen die dit bedrijfje runt ligt al klaar als hij door een paar wandelaars gebeld wordt. Hij helpt ons aan boord en we varen in 5 minuten over. We rekenen 9 euro af en drinken koffie op de oever onder een boom met een mooi uitzicht over de rivier.
Dan gaan we op weg naar Wenen door een natuurgebied-retentie-overloopgebied van de rivier. Gedurende de hele reis worden we er aan herinnert dat het water in de Donau in 2002 erg hoog stond er er is een groot programma gaande om te voorkomen dat dit nog een keer voor komt. Net als het Nederlandse programma Ruimte voor de rivier zie je overal dat er naast de bedding van de rivier overloopgebieden gemaakt worden die als doel waterberging hebben, maar ook biedt dit ruimte voor natuurontwikkeling. Hier komen bijzondere dieren en planten voor volgens een informatiebord, maar ook veel muggen. Zolang we over de dijk rijden hebben we daar niet zo veel last van. En in tegenstelling tot gister hebben we wind mee en rijden met een vaartje van 20 km per uur naar de stad. Het is nog zo'n 25 km tot het centrum. De camping ligt op de route en heet Neue Donau. Voor dat we daar zijn passeren we langs de rivier een gebied met veel nudisten die liggen te zonnen op het gras langs de rivier. En we zien bordjes 'grillzone' staan. Dat is een stuk van de dijk waar allochtone inwoners van de stad hun lam of geit aan het spit roosteren. We zien een zo'n compleet lam aan het spit als we langs rijden.
De camping is een doorgangscamping, maar heeft ook een trekkersveldje. We zijn niet de enigsten, maar ook niet de oudsten. Er is een plek in de schaduw voor de tent. We frissen ons op en gaan naar de stad om wat eerste indrukken op te doen en boodschappen in te slaan.We volgen vanaf de dijk van de Donau een fietser die richting de stad rijdt. Het is een soort hangbrug die onder de Autobrug hangt.
 |
| Spiraalfietspad om hoger te komen |
Dan komen we op een eiland in de rivier en gaan met een kurkentrekker fietspad omhoog naar de volgende brug. Het is druk en er wordt hard gereden. Ik ben al lang beneden als ik zie dat C. er niet is. We vinden elkaar toch en rijden over een brede weg door een park. De brede weg is alleen bedoeld is voor wandelaars en fietsers. Een soort Maliebaan maar dan drie keer zo lang. We fietsen richting het centrum en we zien grote chique winkels, een bordje Hundertwasserhaus, veel jonge mensen met kinderen, iemand die yogaoefeningen doet, een stadsstrand, en vinden deze vrijdag een winkel om de voorraden aan te vullen.
 |
| Stadzwembad in de rivier |
Op de terugweg zien we een elektronisch bord met de stand van de aantallen fietsers om de bevolking aan te moedigen vaker de fiets te pakken. Niet duidelijk is waar de cijfers op slaan en hoe ze gemeten worden.
Op de camping maken we kennis met onze Canadese buren en gaan slapen.
Dit traject van 375 km valt ons niet mee. Het is erg warm deze week. Tussen 30-35 graden overdag. We hebben last van de provinciale wegen en het hard rijdende verkeer. Hongarije is nog niet ingericht op fietskampeerders. Dat is aan de ene kant haar charme, aan de andere kant is het irritant en maakt het onrustig. We hebben ook last van de muggen op de campings. De dag die verlichting had moeten brengen met het fietspad van de euro-velo 6 langs de Donau was een flinke tegenvaller. We zijn blij dat we het gedaan hebben omdat we nu een indruk van het land hebben naast Budapest. Of we het anderen zouden adviseren?
Zaterdag Bezoek Wenen dag 1
C. Heeft een serie stadswandelingen gekopieerd uit een reisgids. We slenteren zowel door het centrum als door de wijken om het centrum heen. Daar zitten de boetiekjes en hipstercafee's. Wanneer het nodig is maken we gebruik van de U bahn, waarvoor we en dagkaart hebben. De fietsen hebben uit veiligheidsoverwegingen op de camping laten staan. Het is zaterdag en er zijn veel mensen in de stad vooral in de grote winkelstraten. Inkopen doen we niet behalve een stukje fietsketting en een nieuwe camera omdat de oude gevallen is niet het niet meer doet.
We vragen aan een paar jongeren wat de leuke wijken en straatjes zijn.Ze geven ons wat tips en we praten wat over de voorzieningen voor fietsers. In een brillenwinkel raak ik aan de praat met een verkoopster. De brillen zijn hier ingedeeld in stijlen. Klassiek, nonchalant, vliegenier. Voor de vrouwen hetzelfde. Het gesprek gaat over dat vrouwen ook mannenbrillen kunnen kiezen, maar mannen nog niet zo snel een vrouwenbril. Ze zou graag een keer naar Amsterdam komen.
 |
| Fototentoonstelling op straat |
Aan het eind van de middag begint het te regenen en duiken we een cafeetje in om wat te drinken en dit verslag bij te werken. Dan maken we thuis een bolognese en praten we met onze buren over hun tocht van 6 weken in dit gebied. Ze bezochten Wenen, Boedapest, Salzburg, München. Hij was bosbeheerder met een klein pensioen en door eenvoudig te leven kunnen ze zich het veroorloven om de oversteek naar Europa te maken (2600 euro) en hier zo lang te blijven.
Zondag Tweede dag Wenen. Bezoek Hundertwasserhuis.
Deze nacht heeft de jongerengroep op ons veld ons wakker gehouden. C. spreekt de leiding er op aan. Dan doen we rustig aan en ik biedt onze Canadese buren en kop koffie aan. Zij is dochter van Oostenrijkse Ouders en opgegroeid met de verhalen over de stad. Dan gaan we opnieuw met de U bahn de stad in en stappen over op een trammetje. Het is eerste Pinksterdag maar er zijn veel mensen op de been - fietsen en joggend langs het donaukanaal. Je ziet goed dat er veel fietscultuur is.
We gaan naar het Hundertwasserhaus. Een oude mevrouw met twee kleine hondjes in de tram begint meteen te praten over wat we allemaal moeten bezoeken in de stad en wat leuk en mooi is. Ze helpt ons met de goede halte en dan staan we voor het huis.
We waren in Winterberg al bij een door Hundertwasserhaus ontworpen middelbare school en ik bezocht een overzichtstentoonstelling van hem in het Cobra in Amstelveen. De eerste keer dat je een boom uit een raam ziet groeien weet je even niet wat je moet denken. Nu is het al wat gewoner. We lopen wat over het terrein en drinken koffie op het terras. Dan gaan we op zoek naar het museum. Ook dat is door hem of in zijn stijl ontworpen. De entree is prachtig, een open binnenhof met een terras en veel groen. Veel kleuraccenten op de gevel. Er is binnen een overzicht te zien van zijn werk en er is een documentaire uit 1972 over zijn denkwijze. Daar zie je hem in de griekse watere met een boot die we later op onze route tegen komen. Kenmerkend is het verbod op de rechte lijn. Dat is goddeloos en doodt de fantasie. Hier is dit principe ook doorgevoerd in de vloeren die hobbelig zijn met een afwisseling van steen en hout. Bijzonder is dat de burgemeester van Wenen hem gevraagd heeft om het vuilverwerkingsbedrijf van de stad na een brand in zijn stijl aan te passen. Als we de volgende dag de stad uit fietsen komen we er langs.
We zoeken nog wat straatjes op die we gister gemist hebben en omdat het opnieuw begint te regenen duiken we het bouwkunst cafeetje is. Er hangt een lekkere sfeer van jongeren in groepjes en mensen die achter hun laptop zitten te werken.
We eten een klein hapje en gaan rond 19.30 u weer richting de camping.
Traject 2 Wenen -Regensburg. 476 km
Maandag Op weg naar Duitsland
Wenen is geweest en rijden via de brug, de spraak en de vrije Maliebaan langs het prater
Kermispark door de stad naar de Donau. Het is tweede Pinksterdag en veel mensen maken een fietstocht. Na een km of tien zijn we wel de stad uit. We moeten de afgelopen dagen nog even verwerken en drinken een kopje koffie en kijken naar de mensen op het wandelpad. Het is warm weer, maar we schuiven gemakkelijk over de goede fietspaden. We passeren Klosterneuburg, Tulln, waar we een broodje eten. Het is er behoorlijk toeristisch door het geboortehuis van Egon Schiele, de Romeinse resten en het gemeentebestuur heeft het bootje de Regentag
van Hundertwasser gekocht en in de haven neergelegd. Hier ook verwijzingen naar de verhalen van de Nibelungen. Een heldenepos uit de dertiende eeuw over de neergang van het Bourgondische hof. We passeren onderweg een kerncentrale die nooit in gebruik is genomen. We rijden soms pal langs de rivier, maar soms ook door natuurgebieden in de uiterwaarden. Soms zijn dit een soort overstroomgebieden voor als de Donau zo hoog staat als in 2002. Sinds die tijd zijn er nieuwe maatregelen genomen.
We zoeken een camping in Traismauer. Deze ligt 1,5 km van de route. Als we met de GPS op de plek zijn is er geen bordje camping. De man van het tennispark zegt dat de beheerder afgelopen najaar gestopt is. Hij verwijst naar een Gasthoff waar ook mensen kamperen. Daar aangekomen vertelt de eigenaresse dat ze alleen toestemming heeft voor campers. We zien in de gids dat er bij de watersportvereniging ook een kampeerplaats is. De mevrouw in het kantoortje weet van niks, maar ze wil wel helpen en biedt tussen de boten een stenig stukje land aan. Lief, maar we kiezen er toch voor om nog 22 km door te rijden naar een echte camping in Rossatz.
We rijden nog een stuk langs de Donau en passeren een mooi oud stadje Mauern. De camping in Rossatz heeft twee veldjes voor trekkers. We gaan op het veldje zonder bomen staan. Het is een lekkere zwoele avond en er zijn bijna geen muggen. Na het eten lopen we nog even een rondje en kijken uit over de rivier naar het dorpje Durnstein aan de overkant.
We hebben door alle gedoe met de campings 101 km gefietst. Dit stukje van de Donau wordt de
De Wachau genoemd. Het is een behoorlijk toeristische regio in Neder-Oostenrijk. Door deze ongeveer 30 km lange vallei tussen Krems an der Donau en Melk stroomt de Donau, die hier het Boheemse Massief doorkruist. Er worden druiven en abrikozen verbouwd, die worden verwerkt tot respectievelijk wijn en likeuren. Wegens zijn architecturale en agrarische geschiedenis werd de Wachau-regio op de werelderfgoedlijst van de UNESCO gezet. De streek werd reeds bewoond in de prehistorie. (bron Wikipedia)
Dinsdag Korte fietsdag naar Melk
We doen na het ontbijt nog even een wasje en leveren dat onze electronische sleutel in en rekenen af. We rijden door de wijnvelden, maar er zijn ook appels en dit gebied is ook bekend van de abrikozen, waar drankjes en ook jam van wordt gemaakt. De Donauradweg wordt steeds drukker met fietsers die ons tegemoet komen. Het zijn mensen die een arrangement hebben op een Hotelboot en dagelijks een stuk langs de Donau fietsen. Door de grote afstand van gister komen we niet goed op gang, en een kop koffie helpt ook niet. Bovendien is het benauwd warm. Na 25 km passeren we het dorpje Melk. We doen boodschappen en zoeken de camping op bij een Gasthof.
Het veld is saai en bijna volledig in de zon en het sanitair is oud. We eten wat en proberen wat te slapen en te lezen. Het is gek weer. Ik wordt helemaal beroerd en misselijk van de hitte. C. gaat wat slapen en ik probeer wat verkoeling te vinden langs de rivier, waar de Donauhotelboten met de fietsers liggen. In groepjes komen mensen binnen na hun bezoek aan het stadje. Mensen die geen fiets hebben worden met een busje gebracht. Er wordt omgeroepen dat er thee en koffie in de eetzaal geserveerd worden. Er zitten veel mensen. Niet helemaal onlogisch denk ik want er is air-conditioning aan boord. In de loop van de middag gaat het meer waaien en komen er wolken. De buurman op het veld zegt dat er een storm aan komt en we besluiten om de tent een kwart slag te verplaatsen en achter een bosje te zetten. Als we klaar zijn drink ik een biertje en ga douchen.
Dan begint het echt te waaien en te regenen. Het gevolg is dat we onze maaltijd in de voortent moeten koken. Met een regenjas aan doe ik daarna de afwas en rond negen uur gaan we slapen. Het Gasthof is inmiddels gesloten dus daar is geen vertier te vinden. We zitten goed in ons tentje en laten de wind en de regen over ons heen komen. Het stadje Melk stond met de voeten in het water in de zomer van 2013. Op de foto is te zien hoe hoog de Donau stond.
Woensdag Geen boodschappen!!
De rust is weergekeerd. En de temperatuur 10 graden minder dan de vorige dag. Gister zijn de fietsers die we ontmoet hebben in Gyor ook op de camping aangekomen. Ze zijn sneller weg dan wij en vragen naar welke camping wij van plan zijn te gaan. Ik zeg dat het afhangt van de forse westenwind die we vandaag tegen hebben. Er is een camping op 60 en op 75 km. Eerst gaan we nog even naar het stadje Melk om wat foto's te maken en een tankje gas te kopen.
Omdat we moeten klimmen laat ik C. achter bij een bakker/koffietent en ga ik zelf op zoek naar een bouwmarkt. Ik kom bij een hele grote combinatie van bouwmarkt, tuincentrum en sportwinkel. Gas voor kamperen is een zelden gestelde vraag zo lijkt het en ik wil geen 10 liter ijzeren gastank. Gelukkig heeft het tuincentrum campinggaz blikken en ik een verloopnippel. Ik zoek C. via een snellere terugweg. Met dank aan mijn kruimelspoor op de GPS. We drinken even koffie en downloaden de krant op de tablet en gaan op weg.
Er is veel tegenwind. Ik ga op kop en C. gaat er achter aan. We passeren een paar kleine dorpjes in een wijnbouwgebied. C. vraagt naar een bakkertje maar het echtpaar vertelt dat de winkels uit het dorp zijn verdwenen door de concurentie van de grote supermarkten. Ze zijn er zelf ook niet blij mee. We zullen er later nog mee te maken krijgen. De hele dag hebben we afwisselend zon en dreigende zware wolken. Het gaat zelfs een beetje regenen. Onze pauzeplek is heel bijzonder.
We zitten tegenover een dorpje en alsof het een soort Madurodam is zien we van alles voorbij komen of de berg op klimmen.
Een vrouw doet de ramen, een ligfietser zoekt zijn weg, een aak zakt de rivier af. We zitten wel lekker, maar we moeten ook de tijd in de gaten houden. We rijden veel langs de Donau maar soms ook door het bredere stroomgebied met veel landbouw. In een klein dorpje zoeken we een winkel. Deze is er wel maar gesloten op woensdag. We komen vandaag ontelbaar veel fietsers tegen op de route. Ik denk per dag wel 200-300 mensen. We zijn onderdeel van en Donau-toerisme industrie.
Veel fietspaden lopen pal langs de Donau en liggen in de zon. Het laatste stuk gaat over de dijk naar Au. Ook in deze plaats is geen winkel.
We treffen daar onze medefietsers uit Brabant opnieuw en hen is hetzelfde overkomen, maar we kunnen in het restaurant een hapje eten. We schrijven ons in en frissen ons op. De camping is erg prettig met een mooi toiletgebouw en leuke plekken voor fietskampeerders. De avond trekken we op met onze Brabantse buren.
Donderdag. De stad Linz en de beheerster van Gasthof Kaiserhof.
We zijn wat later dan anders en komen moeilijk op gang. We passeren het plaatsje Mauthausen,
maar gaan niet langs het herdenkingscentrum omdat het twee kilometer van de route is en een stuk 14% klimmen.
Het concentratiekamp Mauthausen werd in augustus 1938, vijf maanden na de annexatie van Oostenrijk door nazi-Duitsland, opgezet met als doel een mannenkamp in het Oostenrijkse gebied te realiseren, gevangeniscapaciteit te bezitten voor de geplande oorlog. Het gebied rond Mauthausen was voorts vooral geschikt vanwege de aanwezigheid van graniet, zodat de gevangenen tewerkgesteld konden worden in de plaatselijke steengroeve. Zoals bij de meeste concentratiekampen van de nazi's waren de verblijfs- en arbeidsomstandigheden voor de - met name politieke - gevangenen zeer slecht. Voorts bepaalden mishandeling, straf, ziekte en honger het beeld van alledag. Gevangenen werden doodgeslagen, opgehangen, of doodgeschoten. Er was een trap van 186 treden naar de diepte van de granietgroeve, waar menigeen het leven liet. Zieke gevangenen liet men bevriezen, verhongeren of werden gedood met fenolinjecties of gifgas. Bekende beulen waren onder anderen 'das blonde Fräulein' en 'Hans de doder'.
Mauthausen had een gaskamer in een keldervertrek schuin onder het kampbordeel. In dezelfde ruimte bevonden zich twee verbrandingsovens, ook wel crematoria genoemd, van Topf und Söhne, waarmee de vermoorde gevangenen werden verbrand. Voordat de lichamen van de gevangenen werden verbrand, werden zij op de onderzoekstafel, vlak bij de gaskamers en de ovens, door een arts ontdaan van kostbare protheses als gouden tanden.(txt Wikipedia)
We rijden wat meer langs de grote weg, maar zoeken dan opnieuw de rivier op. We hebben wind mee en rijden met hoog tempo naar Linz, dat we vanaf de noordkant over de brug binnenrijden en dan staan we meteen op de hauptplatz. C. ziet een leuke modewinkel en wil kijken dus zoeken we een terrasje, maar het is van een wat hogere prijsklasse,dus we zoeken wat anders.
 |
| Stad Linz |
We zijn na twee weken zwervers aan het worden. We doen wijs geworden door de ervaring van gister boodschappen en zoeken de route weer op. Deze gaat een km of 10 langs de drukke provinciale weg. Erg vervelend. Dan duiken we onder de weg door en treffen we een rustig parkje bij een dorpje langs de rivier Ottensheim.
We lunchen en zien steeds hoe de pont oversteekt, met fietsers, motorrijders en auto's. De pont gebruikt de stroming van de rivier door met twee roeren de boot te sturen. Aan de andere kant komen we opnieuw in een delta van de Donau dat wordt ontwikkeld tot natuurgebied. Wat volgt is een langs stuk langs de rivier in de zon.
 |
| De pont zit vast aan een draad die over de rivier is gespannen. |
We hebben wind mee en maken een treintje om vaart te maken. We passeren een stel op een tandem en als we even stoppen passeren zij ons weer. We maken al fietsend een praatje. Ze komen uit Berlijn en daar was het slecht weer dus ze gingen op zoek naar mooi weer. Ze staan in Inzell en maken een flinke tocht. De tandem is al wat ouder maar hij is er erg enthousiast over omdat deze vouwbaar is. Ze peddelen in ieder geval flink door. Wij rusten even in Aschach en dan wordt het dal smaller en staan er bordjes 5 km.
Het is camping Kaiserhof. Een camping in de bocht van de rivier, met veel permanente plaatsen, een restaurant en voor het restaurant een veld met plekken voor campers en fietstrekkers. We willen graag een plek met schaduw, maar de niet gemakkelijke (=autoritaire bazin) loopt met ons naar beneden om de plaatsen toe te wijzen en zij wijst kleine plekjes aan half in de zon. De mooie schaduwplaatsen wil ze houden voor campers. We dralen wat en uiteindelijk mogen we toch een plek tussen de bomen. Ik moet onmiddelijk aan het boek: Het land van de geslagen kinderen van Anna Mitgutsch denken dat een beschrijving geeft van de verhoudingen tussen ouders en kinderen in het Oostenrijk van de jaren '60.
De camping is een verzamelplaats voor fietsers. Er staan 6-7 kleine tentjes bij elkaar die even een kleine familie vormen. De Fransman met de ligfiets die een rondje Lyon, Italië, Slovenië, Hongarije doet en nu op weg is naar huis. Hij kan wel Engels spreken, maar hij heeft liever dat we Frans praten. Een man uit Doetinchem die een Duitser heeft ontmoet op zijn reis naar Santiago en nu maken ze samen een tocht naar Wenen, enz. Het is een rustige avond. Ik mag mijn accu bij een buurman opladen die alleen met een busje op stap is. Overdag maakt hij fietstochtjes. We praten wat over mooie fietstochten die we gemaakt hebben en wat zijn favoriete Duitse route is. C. en ik wandelen langs de rivier en maken avondfoto's.
Het is voor ons als stadsbewoners opmerkelijk stil en vredig.
Vrijdag. Mooiste etappe.
Dit wordt voor een deel de mooiste deel van de tocht. Het is nog vrij fris als we rond 8.30 u wegfietsen. Er is een klein weggetje tussen de rivier en de steile helling aan onze linkerhand. Een hels lawaai van vogels en verder alleen het geluid van onze banden op het asfalt. De weg kronkelt met de rivier mee. Een enkele verdwaalde fietser van de andere kant die al vroeg op pad is. Een donau-aak pruttelt voorbij. Ik fiets vooruit maar stop omdat er een hels kabaal is van kikkers aan de zijkant van de weg. Ik stap af en loop naar twee poelen, waar ik meerdere kikkers zie die nu hun mond houden omdat ze mij hebben gehoord.
Na een paar kilometer komen we bij het gehucht Inzell dat bestaat uit twee gasthuizen/ hotels en een camping. Dezelfde rust en stilte is ook hier te vinden. Waarom zij we gister niet hier gaan staan?
Iets voorbij Inzell steken we de rivier over met een miniveerpontje.
(Er kunnen 4 fietsen en berijders op). Dan aan de andere kant verder waar we onder een markante boom koffiepauze houden.
Het laatste stuk tot aan Passau passeren we de Duitse grens en loopt vervelend langs een drukke verkeersweg. Het is inmiddels erg warm geworden. We steken de brug van de stad over en op de punt van de landengte is een klein parkje waar we lunchen op een bankje in de schaduw. Daarna rijden we wat door het oude centrum en maken we foto's. Ook bezoek ik de Dom.
Deze temperatuur vraagt om lummelen en drinken op een terras en dat doen we ook bij een cafee vlak bij de Hangebrucke.
 |
| Overstromingen van de Donau en de waterhoogte. |
Er is een camping op 12 km in Irring. Hier worden we, nadat we boodschappen hebben gedaan, met nog 5 stellen op de fiets op een schuine helling neergezet. We proberen een zo goed mogelijk plekje te vinden maar s'nachts glijden C. en ik toch nog steeds naar beneden.
In douche kom ik veel te weten. Er is een ANWB campingclub met 22 deelnemers voor twee dagen neergestreken. Vanavond eten ze in het restaurant en maken. C. en ik dat we, wanneer we wat willen drinken, naar het terras buiten vluchten. Een paar mensen van de groep zijn het lawaai en het gebabbel ook zat en zo komen we te weten dat het eten wel lekker, maar ook niet zo bijzonder was, dat Nederland tegen Luxemburg met 2-0 voor staat en meer van dat soort dingen. Ik zou niet zo geschikt zijn voor een campingclub, maar ik zie de voordelen wel. Zo kom je nog eens plekken waar je zelf niet zo snel naar toe zou gaan.
 |
| Campingveld met schuine helling |
Een stel dat we al in Wenen en op de Kaiserhof camping zagen, komt bij ons tafeltje staan. Het zijn Zwitsers uit het Franse taaldeel, maar ze spreken wel een beetje Duits. Hij wil advies want hij heeft last van zijn billen bij het fietsen. Een oplossing hebben we niet echt. Soort zadel, soort padding in de fietsbroek en de afstelling van het stuur. Er is op een bepaalde manier erg komisch om over zijn zere billen te praten en we lachen hartelijk met elkaar. Verder praten we over de taalkwestie, het lekkere eten in Frankrijk en de concurrentie van Zzp-ers uit Duitsland en Frankrijk voor de vaste banen in Zwitserland.
Het is al flink donker als we naar bed gaan. De mensen in de andere tentjes zijn al in diepe rust.
Zaterdag. Op weg naar Straubing
 |
| Mariakapel op de camping. |
Dit wordt geen fijne fietsdag. Ik fris me op en loop even de Mariakapel binnen. Verschillende beelden achter een hekwerk en gedachtenisprentjes van mensen uit de buurt op het prikbord. We zijn hier in het zeer katholieke Beieren en dat is te merken.
We zijn redelijk gelijk met de anderen opgebroken en het lukt me om de zaterdagkrant van Trouw te downloaden al gaat het met de wifiverbinding van de camping erg traag. Onze Zwitserse vrienden ontbijten op het terras met een brander om thee en koffie te maken en ik zie een glazen pot met jam. Ieder z'n eigen stijl.
We rijden op de rechter oever en passeren Vilshofen. Natuurlijk moet er wat lekkers ingekocht worden voor bij de koffie. Mijn idee om deze vakantie wat af te vallen wordt door het verlangen naar een knabbeltje door C. volledig ondermijnt. Elke keer verleidt ze me weer met een lekkere koek, een taartje en stukken chocola.
In Deggendorf doe ik alvast wat boodschappen voor het weekend, groente en broodjes voor het geval we verder geen winkel meer tegen komen. Daarna is de route wat saai doordat we op de dijk van de Donau rijden. We kunnen hierdoor ook geen goede schaduwplek voor de lunch vinden. Uiteindelijk eten we iets op een bankje in de zon. Mensen laten de hond uit, een stel van de vorige camping - de man heeft een Idworksfiets, zij heeft in de fietsbagage een tafeltje - komen langs. Ze zijn op weg naar Straubing. Ik zeg dat we een camping eerder hebben. In Bögen doen we de laatste boodschappen. Iets verder zit een jonge fietser op een bankje een broodje te eten. Hij heeft tot augustus de tijd en wil naar de Zwarte zee. Hij slaapt in de vrije natuur en dat lukt goed. Water haalt hij bij begraafplaatsen.
De camping die we op het oog hebben is al 10 jaar niet meer in bedrijf. We passeren twee oudere mannen met enigszins verouderde fietsen. De Gemeentecamping ligt op het eiland in de rivier en is netjes. We staan op het trekkersveldje waar het al behoorlijk druk is met tenten. We maken bivak en krijgen contact met een Schots stel dat op weg is naar Wenen, maar gestart is in IJmuiden. Hij is vorig jaar gepensioneerd.
Ze hebben ze en jaar in Veldhoven gewoond en spreken redelijk goed Nederlands. Hij is erg met fietsen en trekken bezig. Zij vindt dat ze nu al lang genoeg op weg zijn en vindt het jammer dat ze de verjaardag van haar twee jarige kleindochter niet mee kan vieren. Hij wil graag onze gids in kijken en vraagt naar tips voor campings. Een oudere vrouw zit naast haar tentje te eten. Ze is op weg met een elektrische fiets.
De oudere mannen die we gepasseerd zijn onderweg zetten naast ons hun tentje op. Ze hebben ieder een eigen, zeer lichtgewicht inschuiftentje bij zich. Met inschuiven bedoel ik dat het hele lage tentjes zijn, waar je je nauwelijks in kunt rond kunt draaien. Ik maak een foto en stuur deze naar een vriend en schrijf dat dit onze mogelijke toekomst is. Zo als je gepensioneerd bent, met z'n tweeën nog op stap zijn is een aanlokkelijk idee. Wat is jong, wat is oud?
 |
| Christoffel de beschermer van de reizigers gaat met ons mee. |
Na het eten gaan we nog even de stad in om wat te drinken. We zijn verrast door de mooie torens, de oude gebouwen en de vele terrassen.
Zondag laatste fietsdag Regensburg
Zo'n veldje met fietsers blijft bijzonder. Ieder heeft een eigen manier en stijl. De Schotse mevrouw hoopt dat ze van haar man bacon and eggs als ontbijt krijgt. (Het werd uiteindelijk havermout) . We raken in gesprek met de twee Engelse mannen. Ze zitten al vroeg in het zonnetje te ontbijten en pakken daarna hun boeltje weer op. We vragen naar hun leeftijd en zeggen dat we het bijzonder vinden dat ze op hun leeftijd zo op pad zijn. Hun leeftijd is 67-69. Ze fietsen graag in Duitsland langs de rivieren omdat het vlak is en de route goed aangegeven. Anders dan in Engeland of Schotland. Ik deel hun mening.
Vandaag is een makkie. Regensburg is nog 55 km. De hele dag rijden we op of naast de Donau dijk of in het boerenland van de brede delta. In de verte steeds de bergen van het Beierse woud. Rond een uur of twee rijden we de stad in. De oude brug staat in de steigers.
Er zijn veel toeristen op de been die in groepjes worden rondgeleid. We eten wat op de kade en kijken naar de boten die onder de brug door gaan. Ze moeten behoorlijk kracht zetten om tegen de waterstroom in te gaan en met name van de grotere rondvaartboten vind ik het knap dat ze door de smalle doorgang kunnen. We laten de stad even voor wat deze is en zoeken de camping die 2 km buiten het centrum aan de Donau ligt.
We kiezen voor een eenvoudige camping van een kanovereniging. We hebben eten bij ons, installeren de boel, doen een wasje en lummelen terwijl we zien hoe nieuwe trekkers binnen komen en hun tent op zetten. Een stel komt uit Spanje. Ze zijn komen vliegen uit Madrid en in Roemenië, hun bestemming, vliegen ze weer terug. We delen ervaringen met campings en de mooie stukken van de route en ze nemen onze forint, ons Hongaars geld over.
We eten onze bolognaise die prima smaakt en dan zijn we er klaar mee en lijkt het of alle vermoeidheid er uit komt.
Dit traject heeft verschillende eigenschappen. We hebben genoten van het nauwe dal tussen Aschach en de Duitse grens voor Passau. Ook het traject met de wijnvelden tussen Rossatz en Melk is lieflijk en gevarieerd. Het zijn de trajecten waar ook de meeste Donautoeristen op de fiets langs komen. De andere stukken zijn zeer afwisselend. Soms saai door lange stukken over de dijk of passages langs drukke provinciale wegen. Doordat we dit traject achter elkaar doen kunnen we op een gegeven moment de dagen niet meer uit elkaar halen. Zoveel indrukken doen we op. De afwisseling met de steden Boedapest, Wenen, Linz, Passau en Regensburg maakt de vakantie toch heel afwisselend en vol cultuur. We zijn blij met het mooie weer, maar soms is het echt te warm om veel kilometers te maken. Bijzonder is dat we op elke camping fietskampeerders tegen komen om een praatje mee te maken. Dat is de andere kant van de drukte op deze populaire route. Als jij er graag fietst, waarom zou je anderen niet gunnen om die tocht ook te maken. Alles bij elkaar leverde het een aantal leuke en bijzondere gesprekken op. Met onze vriend uit Spanje heb ik zelf een oefening planken gedaan. De senioren uit Engeland zijn een mooi voorbeeld om nog heel lang dit soort tochten te maken. Aangepast aan de mogelijkheden van dat moment.
Maandag Regensburg
We hoeven niks en blijven nog even liggen. Onze buren beginnen aan hun tocht maar zijn van de 'rustig aan beginnen' stijl. Ze hebben geluk want het is enigszins bewolkt weer. Terwijl
hij zich gaat wassen heeft
zij al koffie gezet en de tent opgevouwen. We wensen ze veel plezier. Wij gaan de stad in om bij het toerismekantoor een stadskaart te halen en we willen de knoop door hakken over wel of niet het stukje route van de vorige keer afmaken. Bij de informatiebalie halen we een paar reisschema's. Dinsdag vertrekken, vrijdag of zaterdag vertrekken. We besluiten dat we genoeg gefietst hebben en kaartjes kopen voor de volgende dag. Dit is nog lastig omdat we fietsplaatsen nodig hebben in de intercity's. En deze zijn beperkt. Het lukt als we om 6.30 u vertrekken. Dat lijkt ons een goed plan, want dan zijn we om 19.30 u in Haarlem.
Daarna kuieren we nog wat door de stad en bezoeken de kathedraal. Ook schrijf ik een kaart voor een cliënt. S'avonds eten we wat in de stad.
| Budapest -Regensburg |
|
|
|
| dag |
van |
naar |
km |
gemid |
tijd |
| 1 |
Boedapest |
Esztergom |
87,1 |
15,1 |
05:46:00 |
| 2 |
Ezstergom |
Komarno |
70,5 |
15,7 |
04:28:00 |
| 3 |
Komarno |
Gyor |
62,6 |
15,1 |
04:07:00 |
| 4 |
Gyor |
Petro Coronell |
109,3 |
15,4 |
07:03:00 |
| 5 |
Petro Coronell |
Wenen |
46 |
16,0 |
02:05:00 |
| 6 |
Wenen |
Rossatz |
101,2 |
17,6 |
05:45:00 |
| 7 |
Rossatz |
Melk |
24,8 |
17,5 |
01:24:00 |
| 8 |
Melk |
Au |
77,3 |
17,4 |
04:26:00 |
| 8 |
Au |
Aschach |
65,3 |
17,5 |
03:43:00 |
| 9 |
Aschach |
Irring |
68,7 |
17,4 |
03:55:00 |
| 10 |
Irring |
Straubing |
83,9 |
16,5 |
05:05:00 |
| 11 |
Straubing |
Regensburg |
55,4 |
17,3 |
03:11:00 |
|
|
|
852,1 |
16,5 |
50:58:00 |
