2012
Verslag Fietsvakantie Geldermalsen, Breda, Eindhoven, Venlo.
Dag 1. Geldermalsen - Breda.
Km. 94,7
Tijd: 5,44 uur
We halen de trein van 9.03 uit Haarlem en op
het station Amsterdam zijn zowel de lift als de roltrap defect. C.regelt
iemand de helpt met tillen. Ik probeer zelf mijn fiets de trap op te tillen. In
de trein naar Utrecht zetten we de fietsen in een fietsruimte van de trein. Er
staan al fietsen van mensen die ook naar Geldermalsen gaan. We praten men en zij vertellen over hun tocht naar de grens
met Roemenie langs de Limes. De man heeft een GPS en verteld dat ze vandaag
zonder bagage de Lingeroute doen. C. is gelijk enthousiast voor deze
electronica. Ik vind dat dit soort speeltjes te duur zijn in relatie tot het
gebruik een paar keer per jaar.
Op het station Geldermalsen moeten we twee
keer met de lift. We vinden snel het riviertje de Linge
en rijden naar het
Westen. Ik heb van dit stukje route geen kaart en schat de afstand 20 km. Met de knooppunten zoeken
we onze weg. Het blijkt veel meer kilometers te zijn, omdat de Linge kronkelt.
We zitten met de tijd en met de vertrektijd van de pont in Gorichem. Stof voor
problemen, maar niet onmiddelijk oplosbaar. De snelle route naar Gorkum is volgens de
fietsrouteplanner ongeveer 27 km en de route langs de Linge m.b.v. knooppunten
en de Lf 17 is 38 km. Ik had dit van te voren moeten uitzoeken, want als we
Breda willen halen komen we op 95 km. We rijden over de appeldijk waar de
appelbomen op dit moment in bloei staan.
We zien veel wandelaars. We rijden langs de Linge en het is een prachtig
gezicht om deze rivier te zien in een uitbottende natuur. Echt een plaatje. Ook
de dorpjes langs de rivier zijn mooi en hebben een lange geschiedenis achter
zich. We komen langs Beesd, Rumpt, Asperen, Leerdam Oosterwijk waar we de
rivier oversteken, Kedichem en steken
over naar de Waal. We moeten kiezen of we een uur wachten op de volgende pont
of meteen de pont nemen en Gorkum later bekijken. We moeten nog 55 km en stappen
op de pont waar een chagerijnige pontbaas ons commandeert waar we de fiets
moeten neerzetten.
We kletsen wat met meisjes die in Woudrichem
wonen en maken een mooi tochtje over de grote rivier die hier de Boven Merwede
heet. Kanjers van boten, met op het achterdek 3 auto's varen naast en voor ons.
Het dorpje Woudrichem is een mooi oud
vestingstadje.
Geschiedenis
Woudrichem is ontstaan in de negende eeuw. Op
een oeverwal, waar zich nu de Hoogstraat en de Molenstraat bevinden, ontstond
een marktplaats. Rond het jaar 1000 verschenen, merendeels ten noorden van de
Alm, een aantal nederzettingen die op Woudrichem waren gericht. De Maas
stroomde aanvankelijk niet langs Woudrichem. De hoofdstroom van deze rivier
stroomde eerst ongeveer door de bedding van de huidige Bergse Maas, later was
de Alm de hoofdstroom, en nog later de huidige Afgedamde Maas, tot in 1904 de
Bergse Maas werd gegraven.
Woudrichem lag strategisch aan de
samenvloeiing van Maas en Waal in de invloedssfeer van zowel het Hertogdom
Brabant, Gelre en het Graafschap Holland. In 1322 werd het Land van Altena bij
het Graafschap Holland gevoegd om pas in 1815 bij de nieuw gevormde provincie
Noord-Brabant te worden ingedeeld.
In de veertiende eeuw was de stad zo
uitgegroeid, dat de Heer van Altena, Willem VII van Horne, in 1356 stadsrechten
verleende aan Woudrichem. De graaf van Holland verplaatste in hetzelfde jaar de
grafelijke riviertol van Niemandsvriend, gelegen in Sliedrecht, naar
Woudrichem. Hierdoor en door andere voorrechten, zoals het visrecht uit 1362 –
verleend door Dirk Loef van Horne, bouwer van Slot Loevestein - kwam de plaats
tot bloei.
In deze tijd werd ook de Martinuskerk gebouwd
. In 1386 begon men met de bouw van de stadsmuur. Het was in dit jaar dat de
Graaf van Holland het Land van Altena naar zich toetrok. Onderhandelingen
tussen Jan IV van Brabant en Jan VI van Beieren leidden tot de Zoen van
Woudrichem (1419). Hierna begon de economie te tanen, toen in 1420 de tol naar
Gorinchem werd overgebracht en in 1421 de Sint-Elisabethvloed huishield. De
situatie verslechterde verder, mede door militaire activiteiten.
Door de strategische ligging werd Woudrichem
regelmatig belegerd. Zo werd de stad in 1405 door de Arkelsen overvallen en
door de Geldersen in 1511. In 1572 koos Woudrichem de zijde van Willem van
Oranje. In 1573 vonden de Geuzen dat de stad onverdedigbaar was en staken deze
in brand. Van 1583 - 1588 werd de stad met een vestinggordel omgeven, die
echter een kleiner oppervlak omsloot dan de voormalige stadsmuur. De vesting werd
ontworpen door Adriaen Antonisz. van Alkmaar. Met hulp van omliggende steden
vond wederopbouw van het stadje plaats. Niettemin bleef de economische situatie
slecht en in 1700 kreeg Woudrichem daarom vrijstelling van belastingen.
In 1814 werd Woudrichem opgenomen in de Nieuwe
Hollandse Waterlinie. In de omgeving van de stad mocht voortaan niet meer
gebouwd worden en in 1815 werd in de dijk een sluis gebouwd waardoor het
omliggende land zou kunnen worden geïnundeerd. Pas in 1926 werden de bepalingen
versoepeld en eerst in 1955 werd de vesting opgeheven. Dit schiep de
mogelijkheid om woonwijken buiten de vestingwallen aan te leggen. Vanaf 1971 is
de historische stadskern gerestaureerd. Dit centrum is geklasseerd als
beschermd stadsgezicht.
Voorbij Woudrichem rijden we een klein stukje
langs een brede rivier de Afgedamde Maas. Een mooi uitzicht over een zeer
brede stroom. We eten, iets voorbij het
kleine dorpje Uitwijk, langs het riviertje de Alm onze lunch op en rijden door
Almkerk en Dussen naar het pontje over de Maas. De route gaat over mooie oude
dijkjes langs kleine stroompjes en met mooie boerderijen. Dit is het land van Altena.
De rivier die we oversteken is de Bergsche
Maas. Deze is in 1904 gegraven om de waterafvoer via de Biesbosch te verbeteren.
Tegelijkertijd werden de Maas en Waal van elkaar gescheiden. Het oude Maasje,
dat voor 1904 het Maaswater afvoerde en die werd bovenstrooms afgedamd. Het
idee van snelle waterafvoer wordt losgelaten.
Het is
plat polderland. Vervolgens komen we in het brabantse land dat Langstraat heet.
De route is verlegd door de aanleg van een nieuwe brug. We komen langs Waspik en Raamsdonk en rijden door de bossen van Teteringen waar we eigenlijk te veel
kilometers rijden. C. ziet al bordje Breda 5 km staan en vind alles wat we
meer tijden veel te veel. We rijden met de route over een brug over de A27 en
treffen daar een vrouw met fiets en complete bepakking. Ze heet Lydia en is op
weg naar Santiago de Compostella. Ze gaat ook naar de camping in Ulvenhout. Ik
nodig haar uit om met ons een biertje te drinken op de markt in Breda, maar ze
gaat liever alvast naar de camping. Wij rijden wel door naar de stad. Maar met
ruim 85 km is het frisse er wel van af. We doen boodschappen bij de AH. en
rijden door naar de stad. Het is inmiddels 18.30. We rijden een rondje rond de
kathedraal en drinken snel in het zonnetje wat op het terras en zoeken de
camping op door naar het zuiden te rijden via de knooppunten die op de kaart
staan. We rijden langs een riviertje met aan beide zijden een mooi
natuurgebied. Ik heb een kaartje van het dorpje Ulvenhout en vind de camping
achter de molenstraat. De boerencamping is behoorlijk professioneel. We zetten
onze tent achter een haag en eten aan een pickniktafel onze avondmaaltijd op
met de Santiago fietster. Ze vertelt over haar motief en de
voorbereidingen. Ze heeft al een keer proefgedraaid en ontdekt dat de keuze
voor de camping belangrijk is. Ze kon lang vrij krijgen omdat ze veel uren had opgebouwd
en op tijd het plan had voorgelegd. Ze is door de collega's uitgezwaaid en
kreeg veel bemoedigende kadootjes mee. Ik
vertel over mijn ervaringen en C. is wel onder de indruk dat ze dit doet. Lydia wil
bewijzen dat ze dit zelf kan en niet afhankelijk is van haar man. Deze man
steunt haar volgens mij en zal haar ook ophalen in Spanje. En de dag na onze
ontmoeting treffen ze elkaar nog even in een hotel. Om 22 u duiken we het bed in. Het was iets te
veel kilometers, maar wel een mooie dag met mooi weer en een leuk gesprek aan
een pickniktafel.
Dag 2. Breda-Eindhoven
Km: 84, 3; Tijd: 4,47 uur; Gemidd: 17,6
We slapen lang tot 8.30 u en onze
medereizigster is al bijna klaar met inpakken. We nemen afscheid en pakken onze
spullen in. We rijden terug naar het riviertje ten westen van Ulvenhout en
vinden de nieuwe route die we de komende twee dagen gebruiken n.l. de Lf 13.
We komen niet zo op gang en hebben last van moeie benen. We drinken koffie in
de bossen van Chaam, maar helemaal prettig is het niet, omdat er al veel muggen
een aanslag doen op onze bloedbanen. We
rijden over de Maatrichtse baan. Een weg die tussen 1600-1800 gebruikt werd als
handelsroute tussen Breda en Maastricht. Vroeger liep deze verbinding over
Turnhout, maar er waren veel tolheffingen waardoor de route naar het noorden
werd verplaatst. Onderweg is er een
kapel gemaakt ter ere van Willibrord
die, zo wil het verhaal, een bron heeft
gesticht. We doen boodschappen in Alphen. We zitten hier vlakbij Baarle Nassau
waar stukjes Belgie ingepakt zitten in stukjes Nederland en andersom. We rijden
door landgoed Gorp en Rovert. Mooi oud land waar nu een goede combinatie te zien
is tussen ecologisch landschapbeheer en goed economisch renderen. Het landschap is afwisselend met bossen en
weilanden.
Landgoed Gorp en Roovert is een uitgestrekt
landgoed (1200 ha) met oude loof-, naald- en gemengde bossen, cultuurgronden,
heide, vennen en over een lengte van 5 kilometer een nog volop meanderende
Rovertse Leij met enkele afgesneden oude meanders. Het landgoed is in het bezit
van de familie Van Puijenbroek en toegankelijk gemaakt voor het publiek.
Het landgoed Gorp en Roovert bevindt zich in
het grensgebied tussen Goirle, Hilvarenbeek en Poppel en vormt in meer dan één
opzicht een merkwaardige streek. Een grenspaal uit 1843 voor de brug is getooid
met de Nederlandse Leeuw aan de ene, en de Belgische Leeuw aan de andere kant.
Het bruggetje loopt over de van België komende Leij, een beek die hier nog in
natuurlijke staat verkeert.
Het gebied bestaat uit oude loof-, naald- en
gemengde bossen, heide en enkele vennen, waarvan Haneven, Biesbosch, Papschot
en Bankven de belangrijkste zijn. Het Papschot wordt omringd door een vochtig
heidegebied met klokjesgentiaan en witte snavelbies. Wulp en wintertaling
broeden hier, terwijl groenpootruiter, zwarte ruiter, tureluur en oeverloper
hier eveneens verblijven.
De bossen langs de Rovertse Leij zijn het
meest interessant. Hier zijn vele broedvogels, zoals bosuil, zwarte specht en
andere spechtensoorten, boomklever, goudvink, vuurgoudhaantje, kruisbek,
wielewaal en fluiter.
Naast bos en natuurgebied bezit het landgoed
ook landbouwgronden.
We rijden onder Tilburg langs en rijden
Hilvarenbeek binnen. Een mooi oud brinkdorp lijkt het. We
lunchen op het plein.
Een fietsclub verzamelt zich. Het zijn ouderen die allemaal een elektrische
fiets hebben. We kunnen de routeaanduiding niet vinden en moeten een doorsteek
maken. Het begint te spetteren en later regenen. Vanuit Diessen rijden we
richting Oirschot langs het wilhelminakanaal. Dit kanaal loopt van
Geertuidenberg (Amer) naar de Zuid Willemsvaart. (Kanaal Maastricht-Den Bosch)
De Tilburgse textielindustrie, inmiddels gemechaniseerd met behulp van
stoom, zocht mogelijkheden voor kolenaanvoer en afvoer van de producten. De
toenmalige wegen leenden zich slecht voor aan- en afvoer van respectievelijk
kolen en textiel, en de Tilburgse industriële lobby ging onverkort door.
Begin 20e eeuw werden de plannen uiteindelijk
concreet en op 16 september 1916 meerde het eerste schip in Tilburg aan; het
duurde echter tot 1923 voordat het kanaal voltooid werd. Op 4 april van dat
jaar werd het officieel geopend. Het kanaal leek op dat moment zijn functie al
te verliezen vanwege de komst van het (vracht-)autoverkeer. Eerst in de jaren
vijftig bewees het kanaal zijn nut, vooral voor aan- en doorvoer van zand,
grint en kolen. Tegenwoordig is het belang van kanaal groot, vanwege de groei
van het binnenvaartverkeer.
We rijden door Oirschot en daarna tot boven
Eindhoven en pakken daar de LF 7 om zo de stad in te rijden. Daar bezoeken we
de werkplaats van PietHein Eek in een oude Phillipsindustriehal.
We bezoeken de
winkel en drinken koffie in het cafee. Dan rijden we de stad in en doen
booschappen. Vervolgens zoeken we de camping op vlakbij het dorpje Mierlo. Op
de camping is de receptie dicht en krijgen we via de intercom een plekje op het
terrein en zetten de tent op. Het weer is instabiel en het regent af en toe. De
buren bieden aan dat ik i n hun voortent kook zodat ik niet nat wordt. Ik klets
met de mensen en een jongetje over het houden van fietsvakanties en kamperen.
Op zich had ik best in de eigen tent kunnen koken, maar het aanbod was zo
vriendelijk dat weigeren niet gepast zou zijn.
We eten de couscous met een madrasprutje. Na
het eten ga ik douchen en lekker loom ga ik in bed liggen en probeer wat te
lezen. Maar ik val al snel in slaap.
Dag 3. Eindhoven - Venlo.
Km: 66,8; Tijd: 3,53; Gemidd: 17,2
Omdat we zo vroeg zijn gaan slapen zijn we ook
vroeg wakker. We staan om 8.55 bij de receptie. Er zit wel een meisje maar ze
doet pas om 9 uur de deur open. We willen afrekenen en ontdekken dat
fietskamperen en moderne systeemcampings niet bij elkaar passen. We moeten
inclusief belastingen 30 euro betalen voor een nacht slapen en weigeren en
vragen om een gesprek met de manager. Hij vindt dat we ons hadden moeten
orienteren op de prijzen en dit hadden moeten navragen bij de medewerker van de
intercom. Wij zeggen dat prijzen niet op
de receptie stonden en dat meestal campings een trekkersveldje en dito prijs
hebben. We weigeren te betalen en hij zegt de politie te bellen. Wij zeggen dat
hij dat maar moet doen. Het komt er neer dat we toch betalen en klacht zullen
indienen bij Roompotvakanties. Geen lekker begin van de dag. Carla is de hele
ochtend chagerijnig. Ik kan het iets sneller loslaten. We hadden 15 euro
redelijk gevonden. Dus we hebben 15 euro te veel betaald en zijn een ervaring
rijker.
Vooral de onwrikbaarheid en ongastvrijheid van
de manager blijven hangen.
De rest van de dag is het wat kouder als de
andere dagen. De route is niet altijd logisch en we krijgen het idee dat de
café's invloed hebben op de loop van de route. We kopen een puddingbroodje in
Asten en zoeken een plekje voor een koffiepauze. Een paar jongens vissen in een
beek naar voorntjes. We rijden door Maasbree en lunchen bij Dubbroek bij een
klein vijvertje. Volgens het routeboekje heeft hier een oude maasarm gelegen.
Gelukkig uit de wind zodat de temperatuur te doen is. Onderweg zien we veel
mensen bezig met het oogsten van asperges. Daarna langs Blerick waar we een
mooi kronkelwegje vinden door een tuindersgebied.
Het gebied is hier wat
glooiend en daarom bijzonder. Dan botsen we op de Maas en rijden nog 5
kilometer aan de westkant van de rivier om bij het station uit te komen. Dit
stukje heb ik eerder gereden met H. n.l. de LF 3. We rijden door naar het
station en nemen geen tijd om de stad te bekijken. We zijn voldaan en willen op
tijd thuis zijn en rijden om 15.19 met
de trein mee. Om 17,55 zijn we in Haarlem. In de trein ontmoeten we andere
fietsers die vertellen dat we helemaal niet in de spits in de trein mogen met
de fietsen. De spits is tussen 16.30 en 18 u. Dit is nieuw voor ons.
