Elk jaar probeer ik een paar dagen alleen te fietsen. Dit jaar ging de route door de Achterhoek. Ik maakte gebruik van de gps van een initiatief van de natuurkampeerterreinen in de Achterhoek die met behulp van knooppunten een fietstocht hebben uitgezet langs zo'n zeven terreinen. Om op een natuurkampeerterrein te kamperen is een lidmaatschapskaart nodig. Zie hiervoor https://www.natuurkampeerterreinen.nl/. De afstand tussen de terreinen is ongeveer 40 km. De campings en nummers van de knooppunten zijn te vinden op https://www.nederlandfietsland.nl/fietsroute/natuurkampeerroute-achterhoek/. Daar is ook de GPS van de hele route te vinden.
Ik heb er een fietstocht van vier dagen van gemaakt die begon en eindigde in Zutphen, omdat deze stad vanuit het westen met de trein bereikbaar is. De totale afstand van de route is 370-410 km. Teveel voor vier dagen. Dus ik heb vooraf en tijdens het fietsen stukken afgesneden en doorsteekjes gemaakt.
Het idee van de route is kennismaking met de kampeerterreinen, maar ook wordt geprobeerd de schoonheid en het unieke karakter van de Achterhoek te laten zien. Op de website worden de 9 routes apart beschreven. Wat opvalt is de vele onverharde stukjes route. Denk aan kerkpaden, fietspaden langs beken en zandpaden. Het maakt de route avontuurlijk en natuurlijk. Je komt echt los van het stedelijke van de Randstad.
Dag 1. Zutphen-Doetichem
Ik kan met de fiets pas na negen uur vertrekken en ben om 11.30 u in Zutphen waar ik naar het noorden de stad uit rij en bij de sluis in het Twente kanaal de route op pik. Het is zonnig weer dus ik neem de tijd om me goed in te smeren met zonnebrand. Er zijn deze dag veel mensen met de fiets op pad. In die zin helpen de knooppunten heel goed om mensen aan het fietsen te krijgen. Het valt me op hoe snel je in een natuurlijke omgeving bent als je de stad uit rijdt. Bosjes, een landhuis, doorkijkjes en bomenrijke lanen. In het kleine plaatsje Almen doe ik gelijk maar boodschappen voor de hele dag. Ik kan niet voorspellen of de route door andere steden komt. Het betekent wel een beetje extra gewicht, maar goed. Voor deze dag heb ik een plek op de camping Distelheide vlak bij het natuurgebied Slangenburg in Doetichem gereserveerd. Het is namelijk moeilijk in te schatten hoe vol de campings deze zomer zijn.
Hemelsbreed is de afstand Zutphen Doetinchem ongeveer 22 km, maar ik rijdt deze dag ruim 70 km. Dit vraagt een andere denkwijze. Het gaat niet om de 'lange afstand door het land' , maar de fijnzinnige kennismaking met een gebied of landschap. Wel globaler dan wandelen, maar je ontdekt op deze manier veel leuke paadjes en doorkijkjes. Ik rijdt richting Vorden en daarna Zelhem, maar dan gaat de route weer naar het noorden richting Ruurlo. Daarna pas gaan we richting Doetichem. Ik passeer een natuurgebied rondom de Baakse Beek met kleine fietspaden waaronder het Otterpad. Aangeharkt en onlangs zijn de zijkanten van dit grintpad netjes geknipt. Het voelt een beetje aangeharkt aan en het is ook duidelijk bedoeld om fietstoeristen te trekken, maar het is een gebied waar ik nog nooit geweest ben.
Verder naar het zuiden kom ik door het dorpje Halle en net op het moment dat ik wil zoeken waar de camping Distelheide precies ligt, rij ik er, het is rond vijf uur, langs. Een meevaller want ik ben er wel klaar mee voor deze dag. In de correspondentie met de camping moet ik plek 21 op het achterste veld gebruiken omdat het trekkersveld vol staat. Het veld is halfvol met grote tenten met een familie die aan het zonnen zijn. Ik zet mijn tent op, wat nog niet zo makkelijk is, omdat het niet helemaal vlak is. Ik ga deze dagen mijn nieuwe slaapmatje en slaapzak uit proberen. Deze heb ik aangeschaft omdat ik vorig jaar last van de kou had. De slaapmat heeft een isolatiewaarde van 7 terwijl mijn vorig matje niet verder kwam dan 2,8. De slaapzak moet me warm houden tot 1 graad Celsius. Mooie bedoelingen maar dit jaar is al deze isolatie en warmte niet nodig omdat de nachttemperatuur zo'n 15 graden is. Wel heb ik met de nieuwe slaapzak wat gewicht bespaard en met het nieuwe matje wat ruimte. Als ik ingericht en gedoucht heb geniet ik van een biertje en een boek, komt er nog een jonge vrouw met fiets en een stel op het veld staan en wat later een wat ouder stel. Met het stel heb ik contact omdat ze op de bonnefooi zijn gekomen en geen contact kregen met de beheerder. Ze zetten de tent op en gaan daarna in de stad uit eten. Ze hebben een zware tent bij zich en een tafeltje. Ook praten we wat over de route en het gebruik van een gps of knooppunten. De man kiest er voor om met een kaart zelf zijn weg te vinden, waarbij hij wel toegeeft dat op deze manier fietsen veel tijd kost en veel op de kaart kijken. Het blijft wonderlijk om te zien hoe verschillende fietsers verschillende keuzes maken. :)
Na het eten maak ik nog een wandeling over de camping en de omgeving. Het valt op dat het erg nat is en ik hoor ook dat het trekkersveld drassig is. De nacht is een beetje onrustig. Ik heb het matje te hard opgeblazen en omdat de slaapzak kunststof is, dreig ik er af te glijden bij het omdraaien. De andere nachten ontdek ik dat een matje met minder lucht een soort kuiltje geeft waar ik beter in kan liggen. De donzen mummieslaapzak voelt goed aan en is, ook bij relatieve warme nachttemperatuur, niet benauwd.
Dag 2. Doetinchem
De volgende dag rij ik rond 9.30 uur weg, wat redelijk laat is, maar ik heb nog genoeg tijd. Ik krijg nu een goed beeld van het landgoed Slangenburg. Dit was een tijd een klooster, maar ik lees ergens op internet dat het gebouw nu failliet is. Dan gaat de route richting Doetinchem en passeer ik het stadion van de Graafschap. In dit stuk is veel landschappelijk groen. Het kost me even om een supermarkt te vinden die in het noorden van het stadje ligt. Daarna gaat de route naar het westen. Het landschap wordt opener met veel weilanden (ruilverkaveling). Dan snij ik een stuk route af om door te steken naar Montferland. Ik moet een beetje klimmen en ga koffie drinken in het Bergher bos.
Het is hier druk met fietsers en mensen die een ritje maken met hun paard. Het is een flink bosgebied en ik rij naar het zuiden naar een hoog punt bij Elten. Daarna gaat de route naar het oosten Stokkum en 's Heerenberg. Bekend terrein want we hebben hier twee keer gestaan op de camping. Dit stukje gebied ligt zo'n 40-50 m boven het omliggende gebied. Daarna daal ik weer af door een open gebied en rij langs de buitenring van Ulft. Bij een stuw in de Oude IJssel ga ik lunchen. Op zich een mooie plek in de schaduw, maar ik moet de plek delen met twee bierdrinkende oudere jongeren.
Hier moet ik kiezen en sla de afslag naar camping de Nieuwe Buyl over. Het landschap wordt hier meer kleinschalig. Bosjes en weilanden wisselen elkaar af. Het valt me op dat er veel beken zijn. Ik zie dat de route opnieuw behoorlijk hoekig door het gebied gaat. Leuk en interessant, maar zo kom ik vandaag aan veel te veel kilometers. Ik maak een eigen route onder Aalten door en kom in het grensgebied tussen Nederland en Duitsland in. Ik zit inmiddels op zo'n 90 km en mijn spieren raken leeg.
Ik drink wat bij de Roedinkhof en volg grenspaadjes richting het Duitse dorpje Burlo, maar sla af naar het noorden om te arriveren bij natuurcamping het Diekshoes ten zuiden van Winterswijk. Deze camping ligt midden in het Winterswijkse Woold. Op Wikipedia lees ik: 'Het landschap in dit gebied heeft zich kunnen ontwikkelen door de relatieve afzondering van de rest van Nederland, daarvan gescheiden door grote moerassen. Ook was er een sterke oriëntatie op het Duitse Münsterland. Het huidige landschap is halfopen met afwisselend kleine percelen en grote essen met daarnaast bosjes, lanen, houtwallen en af en toe hoogveen. Mede door de essen is het reliëf opvallend. Ook kenmerkend zijn de meanderende beken in smalle dalen. Ten slotte is de bebouwing vervlochten in het landschap: oude boerderijen, gehuchten en grotere nederzettingen. Zie
Het is een kleine camping met een apart klein trekkersveld waar ik door de beheerster naar toe gebracht wordt. Er staan al drie tenten. Ik zoek een plekje en zet mijn tent op en ga douchen. Een vader met een zoon, een jong stel met twee kleine kinderen met een grote katoenen tent en een stel met een antroposofische achtergrond uit Zutphen. Bij een drankje en het koken komt er nog een stel uit Putten op het terrein staan. Omdat we redelijk dicht bij elkaar staan raken we makkelijk in gesprek. Deze avond komt er niets van lezen. Op de achtergrond horen we boeren die met hun trekkers druk bezig zijn om hun hooi binnen te halen. De reden is dat er regen voorspeld is. Als de donkerte invalt werkt de melatonine en slaap ik snel.
Dag 3. Winterswijk -Laren
Het heeft de hele nacht geregend en ik voelde een paar keer een druppel op mijn gezicht, maar ik kan niet ontdekken of dit nu damp is of een lekkage. Het is half acht en ik hoor buiten mensen hun tent inpakken. Ook ik heb op buienradar gezien dat het nu droog is en dat het om 8.30 uur gaat regenen. Ik heb een uur tijd om zonder regen op te pakken. De anderen van het veldje behalve het stel met kinderen verplaatsen alle spullen naar de fietsenschuur waar ze stoeltjes hebben staan en bezig zijn met hun ontbijt. Ik sluit me bij hen aan en we praten verder over onze achtergronden, en ik heb een filosofisch gesprek met de man die leraar is op een antroposofische middelbare school. Elk kwartier kijken we op de buienradar wanneer we allemaal weer verder kunnen. Rond 9.30 u ontdekt de camping beheerster ons groepje en vraagt ze of ze koffie voor ons zal zetten. Natuurlijk willen we dat. Rond 10 uur wordt de regen miezer en gaat de vader met zijn zoon helemaal ingepakt op weg naar Haltern am See in Duitsland. Ik doe rustig aan en ben de laatste die met regenkleding op weg gaat.
Ik ga niet terug over de route omdat ik verwacht dat dit een modderig pad is. Ik zoek mijn weg met behulp van knooppunten en kom ten noordwesten van de camping weer op de route. Deze loopt aan de westkant van Winterswijk naar het noorden. Opnieuw sla ik een deel van de route over die naar een camping aan de noordoostkant van Winterswijk ligt. Ik passeer opnieuw een natuurgebied op de grens met Duitsland. Dit is het Zwillbrocker ven waar flamingo's voorkomen. Na een uur fietsen kan ik mijn regenbroek uit doen. Door de onverharde paden en plassen zit mijn fiets en tassen flink onder de modder. Ook mijn ketting heeft wat later op de dag weer wat olie nodig. Rond half twee kan ik mijn regenjas opbergen en weer in een t-shirt fietsen. Dan ga ik onder Eibergen richting het westen. De wind is zuid-west en behoorlijk, waardoor het zwaar fietsen is.
Ik rij van het gps-track af om in Borculo boodschappen te doen. Ik zoek op goed geluk mijn route weer terug en rij via een wandelpad over een brug naar de grote weg die aan de oostkant ligt. Er zit een balk op het pad waar ik niet met de fiets langs kan. Daarom haal ik mijn tassen van de fiets en sleep de fiets onder de balk door en bouw alles weer op. De weg is wel druk, maar ik kan toch veilig over steken.
Dag 4. Laren-Zutphen
Ik hoef vandaag niet ver en slaap uit tot half negen. Ik ontbijt en leg mijn tent te drogen. De route is een lus tussen Aalten en Zutphen. Als ik alles opgepakt heb maak ik een rondje over de camping. Als natuurcamping is deze heel groot en grotendeels vol. Veel plekken in het bos, maar ook met een grote vijver waar tenten om heen staan.
Hier had ik wel willen staan. Er wordt gezwommen. Ik rij door landelijk gebied naar het zuid westen. Er is een mooi knooppunt met vijf straten met een terras vol racefietsers en ouderen, maar ik zoek een eigen bankje, maak koffie en lees in mijn boek. Dan kom ik weer op het punt waar ik drie dagen geleden de route heb opgepakt. Zo vind ik ook weer makkelijk de route naar het station terug. Als ik om 11.45 uur bij het station ben, heb ik 8 minuten om deze te halen. Snel koop ik met mijn mobiel een fietskaartje en wacht op het perron. Er staat nog een mevrouw met een fiets. Ik heb een beetje een trauma bij het reizen met een fiets in de zomer op zondag. Vorig jaar werd ik in Hoogeveen door de conducteur geweigerd en moest ik een uur wachten op de volgende trein. En in de coronatijd lukte het moeilijk een fietsplaats te krijgen voor de trein van Maastricht naar Haarlem zodat ik 4 uur in de stad moest wachten. In Arnhem zit een groepje jongeren op de stoelen die gereserveerd zijn als fietsplaats. Als ik dat tegen hen zeg dan weigeren ze op te staan en plaats te maken. Ze vinden dat ik maar in de hal moet blijven staan. Gelukkig is er een conducteur die hen wegstuurt en krijg ik mijn plek. Dit bedoel ik dus.
Rond 14 u ben ik weer thuis en hang alles uit en ruim zo veel mogelijk op. Ik heb 280 km gereden in vier dagen. Ik ben positief over de route en het was leuk om meer mensen tegen te komen die dezelfde route deden. Ook was het leuk om kennis te maken met nieuwe natuurcampings. De route is opvallend groen en gaat veel over onverharde paden. Het feit dat er een dag van bijna honderd kilometer tussen zat laat zien dat het wel iets meer voorbereiding vraagt dan ik heb gedaan om de afstanden te bekijken en zo tot een planning te komen die meer evenwichtig is. Ik heb tegen de route ingereden omdat ik nieuwe campings wilde leren kennen en dat de afstanden befietsbaar waren. Ik had met behulp van de gps track beter de afstanden moeten bekijken. Ik had dag drie korter kunnen maken door de camping in Haarlo te nemen en dan op de vierde dag iets langer te rijden.
