Fietstocht Berlijn Winterswijk. Zomervakantie 2014
Aanloop.
Zaterdag Reisdag Haarlem Berlijn
We vertrekken om 9.03 uur van station Amsterdam. Als we er om 8.30 uur zijn is het hele perron al vol mensen, veel jongeren en rugzakken. We zien het rijtuignummer niet goed en de jongeren willen graag net als ons in rijtuig 4 zitten. We moeten de fietsen hoog intillen en schuin in rekken zetten. We hebben plaatsreservering en moeten twee mensen wegsturen. Rond 11.30 u zijn we bij de grens en wordt de bemanning en de locomotief gewisseld. Eindelijk ook tijd om een kopje koffie te kopen. De backpakkers zitten en liggen overal. Gangpad, onder de fietsen en in de halletjes. Ze zijn, zo denken we moe, van een avondje stappen in Amsterdam en moeten zich voorbereiden op hetzelfde in Berlijn. Op een of andere manier is er tijd verloren gegaan en de machinist zet er behoorlijk de sokken in. Om 15.30 u zijn we bij Spandau en verlaten we de trein. Een medepassagier helpt gelukkig met het tillen van de fietsen. Met de GPS en de routeplanner vinden we snel de camping. Ook al zijn we niet enthousiast op de plek zetten we toch de tent op en eten wat. We zijn wel moe van het reizen, maar gaan toch nog even de stad in om alvast even de sfeer te proeven van de binnenstad. We rijden via Tiergarten, Brandeburgertor tot het Alexanderplatz en weer via de noordkant terug. Veel herkennen we van ons vorige bezoek. Nog steeds heeft Oost-Berlijn een andere sfeer en uitstraling dan het Westen. Meer ingetogen, al zie je rond het Alexanderplatz een grote verzameling cafés en terrasjes. De losse sfeer van de mensen op straat, de jonge mensen in de hippe achterafstraatjes zijn meteen voelbaar en toch anders dan bijvoorbeeld Amsterdam.
Half in het donker rijden we de 9 km terug naar de camping. Nederland moet vanavond spelen tegen Costa Rica en we proberen op de camping te kijken, maar alles is al dicht. Op het plein voor de receptie kletsen we met vier jonge mannen uit Mexico die een fietstocht vanuit Berlijn gaan maken via Polen en Tsechie naar het zuiden. Ze gebruiken geen vaste route, maar maken die zelf. Een heeft boven zijn voorwiel een kastje gemaakt waar zijn camera in zit. Mexico heeft verloren van Nederland bij het WK maar het wordt ons niet kwalijk genomen.
Ik luister met mijn mobiel in de tent een paar keer kort naar het radiocommentaar en als het al lang is afgelopen zie ik op Nu.nl dat Nederland met strafschoppen heeft gewonnen.
Zondag Bezoek aan Berlijn
We rijden rond 9.30 uur de camping af richting centrum. We hebben een paar fietsroutes bij ons en adressen van rommelmarktjes. Even hebben we overwogen om naar een museum te gaan. C. wil graag naar het Joods Museum en J. is geïnteresseerd in het Pergamom. We hebben niet echt veel tijd en het wordt een dag struinen. Op weg naar het Mauerpark, een rommelmarkt die ontwikkeld is door bewoners van de wijk in het tussengebied tussen Oost en West, rijden we door de Bernauerstrasse. Hier is een informatiecentrum over de muur en is een lange strook van het niemandsland tot een open museum omgewerkt. We lezen op de informatiepanelen hoe het Oost Duits regime de vlucht van bewoners probeerde tegen te houden door de muur te plaatsen. Allereerst een muur, maar het gebied werd steeds professioneler bewaakt en ingericht. Eerst een muur, daarna een niemandsland met zand en om de zoveel meters een wachttoren. Dan prikkeldraad en blokkades en tenslotte opnieuw een muur. De hele dag zit het in mijn hoofd dat foute denksystemen juist fout zijn doordat ze dit soort radicale maatregelen neemt. ALs zo gehandeld moet worden dat zal vroeger of later deze logica breken. Niet alleen in Duitsland, maar ook in Israel.
We lopen even over een alternatieve kleding markt in de Brunnerstrasse en gaan dan op zoek naar het Mauerpark. We komen langs een cafeetjes waar gezinnen met jonge kinderen op deze zondagochtend zitten te lunchen. We drinken koffie en Hollunderdrankje met citroen. Heel hip. Daarna vinden we de rommelmarkt en verbazen over zoveel eettentjes, kledingboetiekjes en fietshandelaren. Een alternatief circuit van mensen die wat bijverdienen. Nodigwant een op de vijf inwoners van de stad leeft van een uitkering. Het is warm weer en zo’n 30 graden. We zitten op een muurtje en eten en drinken wat. Ondertussen zijn er op verschillende plekken kleine optredens van zangers en dansers die na hun optreden met de pet rond gaan.
Dan vervolgen we de fietsroute van de muur en komen als vanzelf langs de Spree en bij de regeringsgebouwen. Nieuwe grote gebouwen. Het centrum van het land en totaal anders kwa sfeer dan de Mauermarkt. Omdat het zo warm is zoeken we opnieuw de schaduw op en rusten wat uit op een bankje bij het joods museum. We raken in gesprek met een Turkse vrouw en kletsen over haar en onze achtergrond en dag. Zij moet de taal nog leren omdat ze nog niet zo lang in Berlijn woont. Even later vraagt ze of we iets bij haar willen komen drinken of eten. Ze zegt er bij dat ze begrijpt dat we heus wel zelf eten kunnen kopen, maar dat ze het vanuit haar cultuur wil aanbieden. We zeggen dat we onder de indruk zijn van haar gastvrijheid, maar dat we verder willen gaan.
Op de grens tussen Kreuzberg en Friedrichshein is er een kunsttentoonstelling op de Oberbaumbrucke. Mooie schilderijen en tekeningen. Het is echter te warm om rustig te kijken. Ook naar de burgers die zelf ook mee mogen schilderen aan een meterslang kunstwerk. In Friedrichhain drinken we wat op de boxhagenerplatx. Ook hier een rommelmarkt, maar ook veel jongeren die in het gras van het parkje onder de boom in de schaduw wat drinken. We kruisen wat door de wijk waar we de vorige keer hebben geslapen en vinden het hoofdkantoor van de stasi, maar er is niets meer open. Dan over de Karl Marxstraat terug naar Prenzlauerberg om een leuk restaurantje te zoeken. We besluiten om de stad de stad te laten en met de fietstocht te beginnen.
Fietsdag 1. Spandau- Ferch
We zijn vroeg wakker en pakken op. We gaan via Spandau de route zoeken en zien een stadje dat weinig ouds heeft en toch probeert een centrum te zijn met winkels en pleinen. De oorlog blijft pijnlijk voelbaar als je zo door het land fietst. Met de gps zoeken we aansluiting op de R1. Omdat ik de instellingen op fietsen heb staan worden we over een achteraf bospaadje geleid, vlak langs een hek, maar het komt allemaal goed en dan we midden in een bosgebied op de route. De route volgt een groot stuk de oever van de Havel naar het zuiden. Het is gelijk behoorlijk heuvelig en we komen veel wielrenners tegen die hier hun tochtje rijden. Niet vreemd omdat het redelijk rustig is, in de schaduw en met mooie doorkijkjes over het meer.
Dit is de dag van de ontmoetingen. Het begint met een muisje dat meegeniet van onze aardbijen als we bij een bankje zitten en lunchen. We zitten op een uitzichtspunt bij het station van Wannsee. We horen geritsel en als we zien wat het veroorzaakt geven we hem onze aardbijenkroontjes. Het lukt hem op de foto te zetten. Als ik wat rondloop en foto’s maak zie ik een man een fietsband plakken. Ik maak een praatje met zijn vrouw die vertelt dat ze Oostenrijkers zijn en met vier kinderen (9-15) op de fiets op reis zijn van Berlijn terug naar huis. Ik zie goede fietsen en spullen staan. Ze hebben een lijn op de kaart getrokken en gaan deze volgen. Slapen in de natuur, bij een boer of camping als deze er is. De vrouw legt me uit dat ze de kinderen deze ervaring willen meegeven om zelf problemen op te lossen. Ik leen de man mijn fietspomp, waar een drukmeter op zit. Wonderlijk zo’n gesprekje. Ik heb wel bewondering voor het lef van deze ouders.
Wannsee heeft een belangrijke gebeurtenis aan haar naam vast zitten.
De Wannseeconferentie was een op 20 januari 1942 op uitnodiging van nazileider Reinhard Heydrich gehouden bijeenkomst van vijftien hoge naziambtenaren in de aan de Wannsee bij Berlijn gelegen Villa Marlier. Zij kwamen bijeen om te spreken over een 'definitieve oplossing' voor het 'Jodenvraagstuk' (Endlösung der Judenfrage). De bijeenkomst begon om 12.00 uur en duurde minder dan twee uur. Het doel van de conferentie was te bepalen hoe men een definitieve oplossing van het zogeheten Jodenvraagstuk in nazi-Duitsland zou uitvoeren.
Aanvankelijk probeerden de nazi's de Joden ervan te overtuigen dat zij niet in Duitsland thuishoorden. Via intimidatie, discriminatie en systematische uitsluiting van de Duitse Joden zou hen het leven dusdanig zuur gemaakt worden dat zij 'vrijwillig zouden emigreren'. Daarna wilden de Duitsers Joden uit Europa deporteren. Dit plan, dat bekendstaat als het Madagaskarplan, is echter nooit uitgevoerd. Joden die na 1938 in Duitsland bleven, werden opgesloten in concentratiekampen en getto's, waaronder het beruchte getto van Warschau, dat door de nazi's na de inval in Polen (september 1939) in gebruik werd genomen. Na de Duitse inval in de Sovjet-Unie (juni 1941) kwamen grote stukken van de Sovjet-Unie in handen van de Duitsers. In deze gebieden bevonden zich ook veel Joden, die door speciale troepen (de Einsatzgruppen van de Sicherheitspolizei en de SD) werden vermoord of op transport naar concentratiekampen werden gezet. De concentratiekampen en getto's konden de grote aantallen gevangenen echter niet meer aan.
Enkele hoge SS'ers, waaronder Reinhard Heydrich, kregen de opdracht het 'Jodenvraagstuk' voor eens en altijd 'op te lossen'. Het eerste schriftelijke verzoek van Göring aan Heydrich hieromtrent dateert van juli 1941.[2] Tussen dat tijdstip en januari 1942 vond in kleine kring de besluitvorming plaats, waarna de hoogste ambtelijke top ervan moest worden doordrongen, dat de leiding van de operatie berustte bij de SS en niet bij de bevoegde staatsorganen. Daartoe werden zij uitgenodigd aan de Wannsee.Na WOII verdeelden de bevrijders Engeland, Amerika, en Rusland (Churchill, Truman en Stalin) in een hotel in Wannsee de grenzen van de gebieden of sectoren.
Het is een stukje van de route af dus we gaan niet langs het hotel, maar rijden in het stadje richting het westen en komen we langs het pontje in de Wannsee naar het Pauweneiland, een priveeieland van een van de Duitse koningen en ontdekken dat we op het fietspad zitten van de muur. We rijden richting het zuiden op een mooi rustig fietspad en komen bij de Glieneker Brücke, bekend van de spionnenuitwisselingen tussen oost en west in de Koude Oorlogperiode.
Een nieuwe ontmoeting is die met de beheerster van het kleine museumpje in de Hollandse wijk van Potsdam. Nederlanders hebben in de 17e eeuw een rol gespeeld in het waterbeheer van het gebied, maar ook in de huizenbouw. In het wijkje dat zo is ontstaan is een van de huizen nu ingericht als museum. We kijken naar een filmpje en lopen de kamers door waar een overzicht gegeven wordt van de ontwikkelde ornamenten. Bij de receptie vertelt de beheerster dat ze dochter is van een Nederlandse moeder en een duitse vader (soldaat) Zij mocht niet in Nederland wonen en werd door anderen opgevoed. De hele geschiedenis werd niet helemaal helder, maar wel was het pijnlijke van de geschiedenis duidelijk.
Daarna lopen we door de winkelstraat van de stad en snuffelen wat in een Jack Wolfskinwinkel. Potsdam is een stijlvolle stad met mooie klassieke huizen en historische gebouwen. Met gemak kun je hier een dag blijven om naar het filmmuseum te gaan en Schloss Sansouci. We houden het bij een eerste kennismaking en rijden daarna op zoek naar een camping. Het fietspad gaat over een camping
maar die is onredelijk duur en we zoeken verder een camping bij het dorpje Ferch. Een oude DDR campings als je de gebouwtjes en caravans bekijkt. Simpel maar voldoende.
Fietsdag 2. Ferch-Wittenberg
We worden in de nacht overvallen door een flinke regenbui en de kleding die buiten hangt is doornat. We blijven in de tent en ontbijten daar. Gelukkig stopt de regen rond 9 uur en zijn het alleen de nadruppelende bomen die voor nattigheid zorgen. Zo goed en kwaad als het gaat maken we alles droog en rekenen we onze douchekosten af. De route R1 gaat over mooi aangelegde fietspaden en op regelmatige afstand zijn er schuilhutten met een bank. Het gebied is niet erg bewoond en er is veel natuur te beleven. We zien een ooievaar op zoek naar eten. Het weer is wat onrustig en af en toe moeten we een regenjas aan doen.
Soms rijden we door een minidorpje met vervallen woonflats 4 hoog. Je wordt verdrietig van het slechte wegdek en de vervallen uitstraling van deze woonplekken. Twee jonge vrouwen zitten in de deuropening van een portiek en kijken ons aan. Ik durf geen foto te maken en heb veel vragen, maar hoe pak je dat aan. We drinken koffie op een pleintje voor de kerk in Brück en drogen onze kleding in het zonnetje die door de wolken wat kracht begint te krijgen. Dan door naar Belzig en Raben. In Raben is een oude versterkte boerderij-kasteel iets boven het land die we bekijken. We klimmen steil naar boven en kijken even rond. We weten dat we nog een flink stuk moeten willen we Wittenberg halen.Vanavond speelt Duitsland tegen Brazilie in het WK. Maar we horen gerommel van onweer in de verte. Iets buiten Raben is een camping, maar ik gok dat we Witttenberg nog kunnen halen. Het laatste stuk naar de stad is nog zo’n 20 km. Dit keer geen aangelegde fietspaden door het land, maar onverharde landpaden. Het gerommel komt snel dichterbij en de lucht wordt donker. We proberen nog een bosje te bereiken, maar fietsend midden tussen de tarwevelden begint het flink te regenen. Zo snel en met dikke druppels dat het niet lukt om de regenspullen aan te trekken. We vluchten naar het bosje en wachten in de regen tot het onweer voorbij is getrokken. De klappen komen flink dichtbij en het is wel angstig om dit natuurgeweld mee te maken. Doorweekt rijden we door naar de stad en doen boodschappen. Als we op de camping aan de overkant van de Elbe komen is het gelukkig droog en kunnen de spullen een beetje droog worden. Het leven na een warme douche is altijd weer goed. Na het eten gaan we op zoek naar een televisie. Deze staat op deze welnesscamping in een soort hotellobby waar meer mensen van ons veldje zitten te kijken. In korte tijd zien we Duitland 3 doelpunten maken. Brazilië wordt helemaal weggespeeld. We wachten de tweede helft niet af en horen dat het uiteindelijk 7-1 wordt.
Fietsdag 3: Wittenberg-Dessau.
De Stad Wittenberg wordt niet voor niets Lutherstadt genoemd. Alles staat in het teken van deze kerkhervormer. De kerk waar hij jarenlang predikant is geweest staat echter in de stijgers, al is er wel een kleine zijruimte waar je geinformeerd wordt over de activiteiten van deze gemeenschap. Overal in de stad lopen groepjes toeristen met een rondleider. Opnieuw kunnen we niet te lang blijven, al is er wel iets anders dat we willen zien. Hundertwasser, de Oostenrijkse kunstenaar heeft een Gymnasium in de stad opnieuw vorm gegeven. We rijden de drie km er naar toe en het is de moeite waard.
We rijden de stad uit naar Bergwitz waar we water krijgen van een aardige vrouw en wat volgt is een lang saai onverhard stuk langs het spoor naar Gräfenhainichen. De route loopt anders dan mijn boekje aangeeft en zo ontdek ik dat er veel aan het traject gesleuteld is. Bij de Gremminer see lunchen we en ik doe mijn schoenen uit omdat deze nog steeds wat vochtig zijn van de onweersbui van gister. We komen door Oranienbaum en stadje dat is gesticht door een van de Oranjes vorstin Henriette Catherina. Rond 1698 werd zowel een kasteel als het grondplan van dit stadje gerealiseerd. Oraniumbaum is ook bekend van het oranjebitter dat hier gemaakt wordt. Dan rijden we het Gartenreich Dessau-Wörlitz binnen. Een bijzonder landschap dat zelfs Unesco werelderfgoed is. Natuur, kanalen en beken, landgoederen en kasteeltuinen komen hier bij elkaar. We rijden langs een beverreservaatje, poorten en standbeelden langs de route. Het is druk met fietsers die de Elbe radweg doen. En dan peddelen we Dessau binnen. Over de Walter Gropiusallee komen we de stad binnen en dan staan we bij het BAUHAUS‼!
Dit gebouw is de reden dat we een dag extra nemen. We zoeken het toerismekantoor op en krijgen te horen dat er in de haven een watersportvereniging is die ook camping is. Voor ons voldoende. We doen boodschappen en maken ons kwartier. Vanavond speelt Nederland tegen Argentinië en hoewel het al donker aan het worden is gaan we op z oek naar een kijkplek. In de haven is niets te beleven. Een aantal mensen van de kanovereniging doen de suggestie van een sportvereniging in de buurt, maar ook daar brandt geen licht. We komen uiteindelijk in het café van het BAUHAUS terecht en maken de tweede helft mee. Het is een beetje een saaie wedstrijd en in de tent lezen we via de mobiel dat Nederland de strafschoppen heeft verloren.
Tussendag Dessau
We hebben genoeg van fietsen en rommelen rondom de tent, doen een wasje en drinken koffie. Om 14 u is er een rondleiding in het Bauhausgebouw. We melden ons op tijd in de museumwinkel en lopen met de gids door de belangrijkste zalen en komen zo iets te weten over de geschiedenis en het vernieuwende van het gebouw. Daarna wat winkelen en op z oek naar gas voor de brander. Op de terugweg naar de camping gaan we langs de lerarengebouwen die ook in Bauhausstijl zijn gebouwd. Na het eten maken we nog een wandeling naar het Korngebouw dat langs de Elbe staat en door een van de Bauhausontwerpers is bedacht.
Fietsdag 4 Dessau-Bernburg
Vanuit de c amping rijden we een stukje Elbe-radweg richting Aken. Daar steken we door naar het zuiden en komen langs het plaatsje Reppichau dat nadrukkelijk er op wijst dat een van inwoners Ridder Eike van Repgow rond 1220-1235 de basis heeft gelegd voor het rechtssysteem dat zich de volgende eeuwen heeft ontwikkeld. Het heeft de naam Sachsenspiegel gekregen.
Eike van Repgow wordt gezien als de stamvader, founding father van het rechtsboekentijdperk, dat in de dertiende eeuw aanvangt en ruwweg tot 1500 loopt. Een rechtsboek is dus geen product van wetgevende activiteit in het Heilige Roomse Rijk gedurende de middeleeuwen. Rechtsboeken zijn meestal het (literaire) werk van individuele personen, ervaren op het gebied van het gewoonterecht. Ze zijn de eerste ‘wetenschappelijke’ verhandelingen over het Duitse recht.
We rijden door Kóthen en dan maakt de route een rare knik. Het moet wel heel bijzonder zijn dat dit zo gaat, maar dat valt tegen. We volgen vanaf Preusslitz een klein riviertje naar de stad Bernburg waar de camping is. Omdat we gas zoeken rijden we langs een bouwmarkt en kopen een blikje campinggaz. Het is heel warm als we zo door het industriegebied rijden. Niet echt leuk. Gelukkig is er op de camping een plekje met schaduw. Na lekker douchen en eten rij ik nog even de stad in waar op de berg een prachtig kasteel staat. Ook zie ik hoe we morgen onderlangs de muur van het kasteel kunnen rijden naar onze volgende bestemming.
Fietsdag 5 Bernburg- Thale
Er zijn weinig campings in dit gebied. We gaan de noordkant van de Harz aandoen en we horen van een jong stel dat bij ons op de havencamping staat dat er in Thale een mooie camping is. We besluiten vroeg op te staan, zodat we de warmte voor zijn en rek hebben in de dag. Het is ruim 80 km maar het is een mooie afwisselende route. Het begint met een mooi fietspad langs de Saale naar Nienburg en vervolgens langs de Bode naar een kasteel in Hohenerxleben. In Stassfurt is een overgang van een spoor geblokkeerd en we zoeken een omleiding via Hecklingen. We moeten in dit voorgebergte van de Harz al flink stijgen wat energie kost. We snijden een stuk route af bij Hoym en botsen bij Ermsleben op de flanken van de Harz. Het zijn nog geen zware klimmetjes, maar de benen moeten wel wennen. De route makers hebben de route boven de weg in het dal gelegd en dat maakt dat steeds scherp geklommen moet worden op het terras te komen. Voordeel is een rustig landbouwpad, met mooie uitzichten over het landschap in het noorden. We rijden boven Ballenstedt langs en rijden langs Gernrode en dan weer verder langs een hoger terras op weg naar Thale. Het is zwaar, nieuw en wel mooi geweest met de 80 km.
Het weer is nog niet stabiel en het gaat deze nacht opnieuw regenen zodat we met een natte tent zitten.
Fietsdag 6 Thale- Gottingrode.
We proberen vandaag wat hoogtemeters te vermijden omdat het te zwaar is om steeds te klimmen. Dit is ook het zwaarste stuk van de route en zelfs op de harde weg moet geklommen worden. Het is vandaag zondag en we kopen bij een kleine bakker wat broodjes. Deels over de verharde weg en deels over het bospad in de heuvels zoeken we onze weg. We komen uit bij het plaatsje Wernigerode waar deze zondag veel drukte is met toeristen die door het stadje wandelen en een ijsje eten. In Drübeck eten we wat. Het weer is wisselvallig. Het regent niet, maar dreigt wel steeds. We ontlopen een klim door een asfaltvariant te doen. We worden gestraft want ik rij te veel langs de kant waar een kapot flesje wodka ligt en ik twee lekke banden oploop. Het kost tijd om de binnenbanden te repareren en zo haln we onze planning niet en gelukkig vinden we op de hoofdweg bij het plaatsje Göttingerode een grote camping met mooie grasveldjes. We schrijven ons in en vinden een plekje naast een Deense familie. Vader en moeder en twee z onen van 12-14 jaar. De vrouw zoekt contact en als het heel erg begint te regenen als we onze maaltijdsoep eten mogen we bij hun op stoelen onder hun luifel zitten. We krijgen onmiddellijk een glas wijn en terwijl de jongens voetbal kijken kletsen we over fietsen en de verschillen en overeenkomsten tussen Nederland en Denemarken en hoe we hebben genoten van de serie Borgen.
Fietsdag 7 Göttingerode- Bad Gandersheim
Hoewel de lekke banden gemaakt zijn, is er wel een probleem, omdat in beide zijwanden van de fietsband een scheurtje zit. Door mijn gewicht en de bagage moet er wel zo’n 5 bar in de band gepomd worden. We krijgen de adressen van twee fietsenmakers in Oker en Goslar en nemen afscheid van de familie. Van een andere familie krijgen we wat afwasmiddel in ons flesje en de wijze les dat de meeste mensen graag andere mensen helpen vanuit een idee van een wereldwijd surplus van hulpvaardigheid en liefde. Dat wat ik ontvang kan ik ergens anders weer een ander geven. We dalen flink af over de grote weg naar Oker en gelukkig vinden we snel de fietsenmaker. Het is een aardig man die wil helpen en hij komt met een duidelijk diagnose. Twee nieuwe banden. Ik wil graag mijn supremes terug, maar deze heeft hij niet en ook een maatje van hem in Goslar heeft deze niet op voorraad. Ik wil graag brede banden en hij geeft een betaalbare set die 37 mm breed zijn. Voldoende voor de bospaden en hobbelige landbouwwegen. In Goslar drinken we op een terrasje koffie en kunnen via de wifi van het ijscafé whats appen met de kinderen. Als Gijs de vraag stelt hoe de wasmachine werkt en Wouter de suggestie doet van wasmiddel en afwasmiddel moet Carla ingrijpen. ‘Wouter, hier spreekt je moeder’‼‼. Opnieuw snijden we een stuk af en gaan via Langelsheim en Seesen naar Bad Gandersheim. Eerst een lang stuk aan de voet van de berg waar we bijna niemand tegen komen behalve een man en een vrouw die met een electrische fiets een toertocht maken. Bij Bilderlahe zit een venijnige klim in de route. We klimmen 100 m over een klein kammetje dat Heber heet.. En hoewel we een mooi uitzicht hebben, moppert Carla dat zo’n klim aan het einde van de dag behoorlijk vervelend is. Na de klim dalen we rustig af naar het kuuroord. Met de gps vinden we een Netto en de camping. Daar staat al een jongen met een klein tentje en later komt een Duits stel aangefietst die vanuit Arnhem de R1 fietsen. Met hen kunnen we ervaringen uitwisselen over afstanden en campings. De camping is degelijk en behoorlijk groot zonder dat er veel mensen op de camping staan. Is dit ook een oude DDR camping?
Fietsdag 8. Bad Gandersheim- Holzminden
De buitentent is enorm nat. Ik hang deze over de fiets, maar er is nog geen zon om hem te drogen. Het is 7.30 uur. Onze duitse medefietsers gaan gelijk met ons op. De man was gister driftig op zoek naar zijn geld en paspoort. Vanochtend komt hij vertellen dat hij alles weer gevonden heeft. Het heuptasje was achter de tent gevallen. Ik moet denken aan het bijbelverhaal van het verloren muntje en hoe blij je kunt zijn als iets weer terecht is. We rijden door het centrum van het stadje en zien de tribune van het theaterfestival dat deze week wordt gehouden. Het ziet er professioneel uit. We rijden een stuk over de hoofdweg om snelheid te maken. In het stadje Einbeck drinken we op een
terrasje koffie en kunnen internet krijgen. Vanaf Einbeck is er een omleiding omdat ze bezig zijn met het tracee van de R1. Het betekent dat we hoog over een paar heuvels rijden. Warm, maar wel met mooie uitzichten. Dan grotendeels via fietspaden langs de grote weg naar Matkoldendorf waar we boodschappen doen. In het landbouwgebied bij Hunnesück eten we op een bankje onze lunch en houden een beetje siësta. Dan een flinke klim over een kammetje. Voor een deel langs een grote weg. In Stadtoldendorf is er tijd voor een ijsje. De stad heeft weinig sfeer en veel winkels zijn leeg. We hebben veel hoogte gemaakt en vanaf Arholzen en Bevern dalen we langzaam af het dal van de Weser in en redelijk op tijd kunnen we op zoek naar een winkel en de camping. Dan blijkt de band van Carla versleten te zijn en knalt de binnenband de buitenband kapot bij de supermarkt. Het is tegenover de camping dus we melden ons bij de receptie en zoeken een plekje langs de rivier en bij de campers die op een lange rij staan. De kleine tentjesplek is aan het begin van het pad, maar dat is voor ons niet helemaal duidelijk. Als de tent staat ga ik op zoek naar een fietsenzaak voor een buiten- en binnenband. Aan de overkant bij de burg is een klein huisje van hout waar een man bezig is met reparaties. Hij blijkt Schwalbebanden te hebben in de goede maat n.l. Marathon 28x1,5. Terug op de camping zet ik alles er op, maar de band blijft aanlopen omdat de Santos weinig ruimte geeft voor de band vlak bij de trapas. Terwijl ik bezig ben komt er een stel dat hier staat met een camper kijken wat ik doe en samen lukt het een schroefje te vervangen die kleiner is dat de bestaande waardoor er meer ruimte ontstaat voor de band. Ook weer geregeld.
Ik ga douchen, drink een biertje en kook wat eten. We hebben tijd en drinken koffie en lezen wat. Verder op voetballen wat jongens, maar de bal komt in de rivier. Omdat het water flink stroomt moet er snel besloten worden. Een jongen trekt zijn shirt en broek uit en loopt het water in om deze te pakken. Hij is de held.
Fietsdag 9. Holzminden- Hövelhof
We zitten in het tussengebied tussen Harz en Teutenburgerwald. Het is duidelijk minder heuvelig dan de vorige dagen. We rijden over een mooi fietspad langs de rivier naar het zuiden om bij Schloss Corvey het stadje Höxter in te rijden. Het lukt niet goed een café te vinden met internet en een wc en uit de zon. Veel mensen
drinken koffie bij de bakker die ook een cafeetje heeft. We kiezen voor de schaduw bij de Italiaan. Dan rijden we het stadje uit en klimmen heel geleidelijk langs het riviertje de Grube naar Ovenhausen. Het is een mooi lieflijk stukje landschap waar we in zitten en wat deze vakantie zo mooi maakt. Voorbij Marienmünster komen we op een hoge vlakke heuvel en kunnen we hoog over de omgeving uit kijken. We zien in de verte de heuvels van het Teutenburgerwald. We zigzaggen door het landbouwgebied, maar komen niet in dorpjes met winkels. We zijn erg gewend aan yochurt en karnemelk, maar dat zit er nu niet in. Tot overmaat van ramp loopt de band van C. weer aan, die we er opnieuw inzetten. Een stel uit Genemuiden komt informeren of alles goed gaat. Zij komen uit Praag en zijn op weg naar huis. Bij Leopoldstal ontlopen we de klim en rijden over de doorgaande weg naar Horn. Daar staat een bordje Holzhausen Externsteine. Dit verwijst naar een dorpje, maar ook naar een bijzondere rotsformatie wat veel toeristen trekt. Dan brengt de route ons in verwarring. De gps track buigt snel af naar augustdorf terwijl de nieuwe route de stad Detmold in gaat en langs de Jeugdherberg die op een kam ligt. Kortom zoeken en nog een flink stuk rijden omdat de eerstvolgende camping bij Hövelhof ligt. We doen boodschappen in Augustdorf en rijden dan redelijk snel ,door een stukje natuurgebied, naar de camping. Op het terrein van een oude boerderij is er een mooi plekje voor ons in de schaduw en bij een bank. Een stel uit Berlijn heeft vandaag het safaripark bezocht een deelt met ons de bank. We kletsen wat over Berlijn, de DDR tijd en hun bestemming Amsterdam.
Fietsdag 10 Hövelhof-Sassenberg
Ongemerkt zijn we al weer uit de heuvels van het Teutenburgerwald en is ons parcours aangenaam vlak. We rijden door een bosgebied en langs het kasteel Holte in het Holterwald. Er kabbelt een mooi beekje waar we langs komen op weg naar Verl. De route is hier opnieuw verandert en gaat nu langs de Ems door het stadje Rheda-Wiedenbrück. Het kost wat tijd om de weg te zoeken als je geen steun hebt aan de track. Een man helpt ons door de stad te komen en weer een ander geeft aan welke brug we kunnen nemen om bij het slot Rheda op het spoor van de R1 te komen. We snijden een stukje over door over te stappen op de Emsradweg. Dan bij Harsewinkel naar het westen . Bij Greffen doen we boodschappen en zoeken de weg naar de camping die iets van de route ligt. De eerste camping lijkt alleen maar uit
vaste gasten te bestaan, waardoor we naar de tweede camping gaan die en lux is maar ook tentkampeerders heeft. We melden ons en worden door de beheerder naar de plek met schaduw en bank geleid. Onze buren uit het Sauerland bieden ons een koud drankje aan (mix van bier en grapefruitsap) We hebben veel kilometers gemaakt en het is warm geweest, maar dit is goed om van te genieten.
Fietsdag 11. Sassenberg-Münster
Dit wordt een halve fietsdag, maar opnieuw is het warm en dat heeft invloed op het fietsen. We rijden via Warendorf en drinken koffie en lopen wat door het stadje. Het is een oude Hanzestad en dat zie je aan de verzorgde vakwerkhuizen. Dan is het nog een uurtje fietsen naar Munster. Gelukkig zit de camping aan deze kant van de stad en rond 12 uur melden we ons bij de receptie waar het erg druk is. We schrijven ons in en kopen wat douchemuntjes. Als de tent staat en we gegeten hebben gaan we de stad in. We kunnen de fiets parkeren bij een radstation. Het kost even door hoe het systeem werkt. Je trekt een kaart en duwt je fiets door de poort. Je betaald 10 c per uur door de kaart inde automaat te steken en af te rekenen. Zo kan je fiets weer door de poort. Munster is een stad waar je wel twee dagen kan rondbrengen als het gaat om musea. Het centrum is wel overzichtelijk klein. Bijzonder is de fietspromenade die op de plaats van de oude stadsmuur is gelegd. Je ziet veel fietsers hier gebruik van maken als ze ergens in de stad willen zijn. Wij winkelen wat bij Karstadt en andere outdoorwinkels, zoeken naar kleine modewinkels en kijken in het studentenbuurtje rondom de Kuhstraat. Ook lopen we de dom binnen. Münster is bekend van de vredes van Münster. Na twee jaar onderhandelen werd in april 1648 de tekst ondertekend waarmee Nederland een onafhankelijke republiek werd en alle katholieke bezittingen overgingen naar de stad. De ondertekening was onderdeel van een groter verdrag dat een einde maakte aan de dertigjarige oorlog tussen Spanje en Frankrijk. Ik bezoek de zaal van het raadhuis waar de ondertekening herdacht wordt. Het is niet helemaal duidelijk om de ondertekening daar ook echt plaats vond. In de zaal is veel symboliek te vinden: schilderijen, houtsnijwerk, een gouden haan enz. De zaal is opnieuw opgebouwd na de tweede wereldoorlog.
We drinken en eten wat en gaan dan naar de camping. We hebben in de stad een Nederlands stel ontmoet uit Scheemda (Groningen) dat op weg is met de fiets. We kletsen op de camping wat na over onze ervaringen, hoe ik werk met de gps en wat je wel of niet allemaal meeneemt als je met de fiets weg bent. Zij hebben niet alles op de weegschaal gelegd.
Fietsdag 12 Münster- Winterswijk.
De laatste dag is zwaar vanwege de hoge temperaturen en het feit dat er geen camping is tussen Munster en de Nederlandse grens. We staan om 5.15 u op en zijn redelijk snel ingepakt. Om 7.45 u gaan we op weg en pakken de korte weg door de stad die aan het ontwaken is. De temperatuur is nog aangenaam al voel je wel dat het vandaag warm gaat worden. We snijden de meeste omwegen op de route af. Dit betekent soms een drukke weg met meer auto’s dan we gewend zijn.
Globaal is de route: Hohenholte, Darfeld, Osterwick, Holtwick, Stadlohn en Kossink. We doseren onze snelheid en pauzes goed. Het is soms heuveliger dan verwacht. We merken dat het veel uitmaakt of je verhard of onverhard rijdt. In het liesnerwald pikken we een stukje bos mee om wat schaduw te hebben. We drinken koffie bij Darfeld en luchen bijStadlöhn. Als we voor de Rewe staan is er groot alarm omdat er brand is in de winkel en deze is ontruimd. Ik rij nog even terug naar de Netto omdat we verwachten geen winkel meer tegen te komen. Rond twee uur zijn we op de camping en vinden een schaduwplekje. Nadat we alles hebben opgezet proberen we wat bij te slapen. De natuurcamping is bevolkt met alto’s, gepensioneerden en intelectuelen. Er is internet op een soort pleintje met stoelen. Ik kijk ’s avonds samen met twee mensen naar het journaal dat vooral ging over de vliegtuigramp in Oekraine.
